Τον τελευταίο αιώνα πέρα από τα άλλα κοσμογονικα που συνέβησαν, άλλαξε τελείως η θεώρηση των ανθρώπων γι αυτόν. Έπαψε πια ο άνθρωπος να φοβάται τον Θεό τιμωρο.
Ένας νέος Θεός προέκυψε. Πάνω από όλες τις θρησκείες και ενσωματώθηκε σε αυτές.
Θεός μας γίναμε εμείς.
Μετά από τους δύο αιματηρους παγκόσμιους πολέμους και όταν έγινε πια αντιληπτό ότι έχουμε τη δύναμη να καταστρέψουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας, η ανθρώπινη ζωή επί της γης, έγινε το υπέρτατο αγαθό. Έτσι επιδιωξαμε και σωστά, περισσότερη ευημερία, περισσότερη δικαιοσύνη, περισσότερα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι Άγιοι που θα έφερναν δώρα ή παραδεισους στην επόμενη ζωή πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Ο Αγιος Βασίλης πέθανε.Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα. Σε αυτό το κύμα του ανθρωπισμού που μας κατεκλεισε όλοι συμφωνήσαμε.
Και τα πράγματα πήγαν καλά. Δηλαδή κατάφεραμε μακροχρόνια ειρήνη, καθαρίζουμε τις ασθένειες μια μια, ζούμε σχεδόν μέχρι τα εκατό, καταναλώνουμε περισσότερο , καταφέρνουμε ακόμα και την πείνα στον 3ο κόσμο να εξαλείψουμε, νομισαμε και νομίζουμε ακόμα, πως είμαστε πάνω από οτιδήποτε, σε τούτο το σύμπαν.
Μιαν έκφανση αυτής της Φιλοσοφίας του ακραίου Ανθρωπισμού είναι και το σύνθημα “οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς”. Ή αλλιώς “Αν θέλεις κάτι, το σύμπαν θα συνωμοτήσει να το πετύχεις”.
Η φρενίτιδα ανθρωπισμού που μας διακατέχει θεωρεί πως ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει και τους φυσικούς νόμους. Τα συνθήματα αυτά, δεν είναι εφευρημα μόνο της εγχώριας διανόησης. Είναι αίτημα και εφευρημα των μοντέρνων κοινωνιών που ευδαιμονικα κυνηγούν μέσα από τον σύγχρονο ανθρωπισμο όλο και καλύτερη ζωή.
Έτσι όμως φτιάξαμε και την παιδεία μας.
Έτσι πλασαμε τα παιδιά μας. Έτσι τα μεγαλώνουμε. Και τα μαθαίνουμε πως οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς.
Όμως οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι πάνω από τους αριθμούς. Ούτε πάνω από τους φυσικούς νόμους. Το ότι γίναμε αυτάρεσκα Θεοί του εαυτού μας δεν σημαίνει πως το σύμπαν συμφωνεί. Γιατί οι φυσικοί νόμοι και οι αριθμοί, καθορίζουν τα πάντα στον κόσμο μας.
Έτσι δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερες παροχές και λιγότερους φόρους όπως ζητούν τα κίτρινα γιλέκα ή οι ελληνικές πλατείες.
Δεν γίνεται να ζούμε περισσότερα χρόνια και να έχουμε μεγαλύτερες συντάξεις. Δεν γίνεται να απολαμβάνουμε μισθούς Ευρώπης με παραγωγικοτητα Μογγολίας Δεν γίνεται να μαθαίνουμε λιγότερα στα σχολεία και να απαιτούμε μεγαλύτερους μισθούς.
Δεν γίνεται επειδή πήραμε όλοι Α και εικοσσαρια να γίνουμε όλοι διευθυντές.
Πλασαμε έναν κόσμο ψεύτικο, και τώρα μαζεύουμε τα κοινωνικά αποτελέσματα.
Και το χειρότερο.
Γενναμε γενιές που νομίζουν πως η ζωή τους χρωστάει.
Αλλά η ζωή και το σύμπαν δεν μας χρωσταει τίποτα.
Και δεν συνωμοτεί παρά μόνο, για μεγαλύτερη εντροπία και για μεγαλύτερο χάος.
Και αν συνεχίσουμε να πιστεύουμε πως οι πολιτικές μας μπορούν να παραβιάζουν τους φυσικούς νόμους, στο Χάος θα καταλήξουμε.
Πελοπόννησος 31-12-18.