breaking newsΕλλάδα

Το Δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα λαμβάνει διαστάσεις εθνικής απειλής

Κόσμος στην Ερμού  EUROKINISSI

 

Η τεράστια ευθύνη των πολιτών

 

Γιώργος Τριπολιτσιώτης

Σήμερα με την έλευση των μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών ξαναέρχεται στην επιφάνεια το μεγαλύτερο πρόβλημα και η πιο τρομακτική απειλή για το έθνος που είναι η δημογραφική συρρίκνωση. Πράγματι, στις μέρες μας βιώνουμε μία τραγική κατάσταση στη χώρα, τη χειρότερη στην ελληνική ιστορία.

 

Παιδιά δεν γεννιούνται, οι νέοι, και μάλιστα οι πιο μορφωμένοι, φεύγουν στο εξωτερικό, οι αλλοδαποί γεμίζουν τα κενά και πλέον η Ελλάδα μετατρέπεται σε αργούς ρυθμούς σε χώρα όπου τα μουσουλμανικό στοιχείο διογκώνεται και οι Έλληνες γερνούν.

Η ευθύνη της πολιτείας είναι σαφώς υπαρκτή, καθόσον οι πολιτικές των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών έφεραν τη χώρα στο σημείο που είναι σήμερα. Ωστόσο, εύκολο είναι για όλους εμάς να φορτώνουμε τις ευθύνες μόνο στους πολιτικούς και στις κυβερνήσεις. Συνεπώς εδώ τίθεται το ερώτημα: ποια είναι η ευθύνη των πολιτών;

Δυστυχώς η απάντηση δεν μας αρέσει. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων είναι παρασυρμένη από το ρεύμα καλοπέρασης που υπάρχει από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και δεν επιθυμεί να φέρει παιδιά στον κόσμο. Οι εκτρώσεις είναι εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο. Το δημογραφικό πρόβλημα είναι κάτι που δεν την αφορά, διότι προηγούνται άλλα πιο άμεσα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινή επιβίωση ή και με την καθημερινή καλοπέραση.

Δεν τους ενδιαφέρει τους πολίτες που μετά από 50 χρόνια οι γερασμένοι Έλληνες θα αποτελούν μειοψηφία στη χώρα.

Επιπλέον, οι Έλληνες βλέπουν τις πολυμελείς οικογένειες περίπου σαν γραφικές. Έχουν την άποψη ότι τα παιδιά είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και η τεκνογονία δεν αφορά και ένα χρέος προς το έθνος για τη συνέχειά του.

Τα παραπάνω φαίνονται σε ιστοσελίδες που δημοσιεύουν γνώμες πολιτών, όπου οι απόψεις είναι στην πλειοψηφία τους αρνητικές, πχ για τα επιδόματα των παιδιών.

Λένε για παράδειγμα: «Δική σου υπόθεση είναι που έκανες παιδιά, εγώ θα πληρώνω φόρους για τα επιδόματά σου;», ή «και ποιος σου είπε να κάνεις τόσα παιδιά;» ή «άλλη δουλειά δεν είχες;», ή φαιδρότητες του τύπου «τηλεόραση δεν έχεις σπίτι σου;». Συνεπώς η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών:

• Έχει παντελή άγνοια για το δημογραφικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα να μην ασχολείται με αυτό και όταν εκφράζεται να εκστομίζει ανοησίες.
• Δεν σκέφτεται ποια θα πρέπει να είναι η συνέχεια του έθνους και αν θα υπάρχει συνέχεια. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να σκεφτεί την κοινωνία των παιδιών τους και των εγγονών τους, όταν οι Έλληνες θα είμαστε μειοψηφία στον τόπο μας. Είναι κάτι που δυστυχώς απλά δεν την ενδιαφέρει.
• Δεν γνωρίζει τις βαθύτερες αρνητικές συνέπειες του δημογραφικού προβλήματος στην οικονομία, στην άμυνα, στην παιδεία κ.λπ., συνεπώς η άγνοια και η ρηχή και επιφανειακή ανάλυση που κάνει αποτελεί σύμμαχο για την πολιτεία όταν αυτή λαμβάνει μέτρα εναντίον της τεκνογονίας.
• Στηρίζει συνεχώς και αδιαλείπτως πολιτικές που διόγκωσαν το δημογραφικό πρόβλημα. Συνεπώς, όσο κυνικό και σκληρό αν ακούγεται αυτό, η μείωση του πληθυσμού υποστηρίζεται – ακούσια ή εκούσια – από τον λαό.
• Χλευάζει και ειρωνεύεται αυτούς που κάνουν πολλά παιδιά με πεζοδρομιακές εκφράσεις, ενώ είναι άσχετη και έχει την παντελώς εσφαλμένη και αβάσιμη εντύπωση ότι πληρώνει με το δικό της στέρημα τα ευεργετήματα (τα οποία πλέον έχουν καταργηθεί σχεδόν όλα) των πολυμελών οικογενειών.

Για τους ανθρώπους αυτούς όμως που αρνούνται αλλά και χλευάζουν την πολυτεκνία ισχύουν τα παρακάτω:
• Δεν είναι ανθρωπιστές. Διότι οι ανθρωπιστές δεν συμπεριφέρονται έτσι σε συνανθρώπους τους που φέρνουν ζωή. Κατάντησε σήμερα ο νεοέλληνας να αγαπάει τα συμπαθή τετράποδα περισσότερο από τους ανθρώπους.
• Δεν είναι Χριστιανοί. Διότι οι αληθινοί Χριστιανοί εφαρμόζουν το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» και τουλάχιστον δεν χλευάζουν τους άλλους όταν δεν το εφαρμόζουν οι ίδιοι.
• Δυστυχώς δεν συμπεριφέρονται σαν Έλληνες. Διότι όποιος αγαπάει το έθνος φροντίζει και ο ίδιος στο μέτρο που τον αφορά για τη διαιώνισή του και τουλάχιστον δεν κοροϊδεύει αυτούς που φροντίζουν για αυτό

.Τα ερωτήματα προς όλους εμάς τους Έλληνες είναι στρατηγικής σημασίας για τη συνέχεια του έθνους: Μας ενδιαφέρει να κατοικούν στο μέλλον σε αυτήν τη χώρα Έλληνες; Αν όχι, τότε δεν έχουμε καμία υποχρέωση (μην έχουμε όμως και την απαίτηση να αυτοαποκαλούμαστε Έλληνες, άνθρωποι ναι, Έλληνες όχι). Αν όμως ναι, ποια είναι η δική μας συμβολή; Θεωρητικά και στα λόγια μόνο αγαπάμε τη χώρα μας; Φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις για την κατάντια μας;

Πριν λίγο καιρό γνώρισα κάποιον ηλικιωμένο κύριο από την κεντρική Μακεδονία, ο οποίος στις ιδέες του ήταν πιο «Μακεδονομάχος» και από τον ήρωα Παύλο Μελά.

Ωστόσο, αυτός με τη σύζυγό του έκαναν 2 παιδιά, τα οποία σήμερα ζουν σε δύο διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες με ελάχιστες προοπτικές να επιστρέψουν, ενώ οι ίδιοι ταξιδεύουν τον μισό χρόνο στο εξωτερικό για να κάνουν Baby sitting.

«Κύριε Μακεδονομάχε, για να ζουν Έλληνες Μακεδόνες στη Μακεδονία μας και στο μέλλον, πρέπει να υπάρχουν απόγονοί μας Έλληνες Μακεδόνες στη Μακεδονία μας. Η δική σας συμβολή για αυτό είναι μηδενική. Διαμαρτυρηθείτε λοιπόν εάν σήμερα στο ερειπωμένο χωριό σας που μένουν μόνο λίγοι Έλληνες γέροντες, έρθουν και εγκατασταθούν Μουσουλμάνοι. Αλλά μην ξεχάσετε τη μισή ευθύνη να τη ρίξετε στον εαυτό σας τον ίδιο. Διότι φταίτε ΚΑΙ εσείς για αυτό. ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ».

Σαν τον παραπάνω Μακεδονομάχο είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια στη χώρα. Αγαπάμε την Πατρίδα μόνο στα λόγια. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και σε όποιον αρέσει.
Το παρόν κείμενο φυσικά και δεν απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν να κάνουν παιδιά, αλλά για ιατρικούς ή άλλους σοβαρούς λόγους δεν μπορούν.

 

infognomonpolitics.gr

Back to top button