breaking newsΔιεθνήΥΓΕΙΑ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Cambridge: H Omicron μπορεί να μην είναι η τελική παραλλαγή, αλλά μπορεί να είναι η τελευταία ανησυχητική παραλλαγή!

H Omicron μπορεί να μην είναι η τελική παραλλαγή, αλλά μπορεί να είναι η τελευταία ανησυχητική παραλλαγή σύμφωνα με τον Ben Krishna Μεταδιδακτορικό Ερευνητή εξειδικευμένο σ’ Ανοσολογία και Ιολογία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge.

Είναι αμφιλεγόμενο εάν οι ιοί είναι ζωντανοί, αλλά – όπως όλα τα ζωντανά όντα – εξελίσσονται. Αυτό το γεγονός έχει γίνει πολύ σαφές κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς κάθε λίγους μήνες εμφανίζονται νέες ανησυχητικές παραλλαγές.

Ορισμένες από αυτές τις παραλλαγές ήταν καλύτερες στο να εξαπλωθούν από άτομο σε άτομο, και τελικά έγιναν κυρίαρχες καθώς ξεπερνούν τις πιο αργές εκδόσεις του SARS-CoV-2, του ιού που προκαλεί το COVID-19. Αυτή η βελτιωμένη ικανότητα εξάπλωσης έχει αποδοθεί σε μεταλλάξεις στην πρωτεΐνη ακίδας – τις προεξοχές σε σχήμα μανιταριού στην επιφάνεια του ιού – που του επιτρέπουν να συνδέεται πιο ισχυρά με τους υποδοχείς ACE2. Το ACE2 είναι υποδοχείς στην επιφάνεια των κυττάρων μας, όπως αυτοί που επενδύουν τους αεραγωγούς μας, στους οποίους προσκολλάται ο ιός προκειμένου να εισέλθει και να αρχίσει να αναπαράγεται.

Αυτές οι μεταλλάξεις επέτρεψαν στην παραλλαγή Α, και στη συνέχεια στην παραλλαγή Δ, να γίνουν παγκόσμια κυρίαρχες. Και οι επιστήμονες αναμένουν ότι το ίδιο θα συμβεί και με την όμικρον.

Ωστόσο, ο ιός δεν μπορεί να βελτιωθεί επ’ αόριστον. Οι νόμοι της βιοχημείας σημαίνουν ότι ο ιός θα αναπτύξει τελικά μια πρωτεΐνη ακίδας που συνδέεται με το ACE2 όσο το δυνατόν πιο ισχυρά. Μέχρι εκείνο το σημείο, η ικανότητα του SARS-CoV-2 να εξαπλώνεται μεταξύ των ανθρώπων δεν θα περιορίζεται από το πόσο καλά μπορεί να κολλήσει ο ιός στο εξωτερικό των κυττάρων. Άλλοι παράγοντες θα περιορίσουν την εξάπλωση του ιού, όπως το πόσο γρήγορα μπορεί να αναπαραχθεί το γονιδίωμα, πόσο γρήγορα ο ιός μπορεί να εισέλθει στο κύτταρο μέσω της πρωτεΐνης TMPRSS2 και πόσο ιό μπορεί να αποβάλει ένας μολυσμένος άνθρωπος. Κατ’ αρχήν, όλα αυτά θα πρέπει τελικά να εξελιχθούν σε κορύφωση.

Έχει φτάσει το omicron σε αυτή την κορύφωση; Δεν υπάρχει ικανός λόγος να υποθέσουμε ότι έχει. Οι αποκαλούμενες μελέτες «κέρδους λειτουργίας», οι οποίες εξετάζουν ποιες μεταλλάξεις χρειάζεται ο SARS-CoV-2 για να εξαπλωθεί πιο αποτελεσματικά, έχουν εντοπίσει πολλές μεταλλάξεις που βελτιώνουν την ικανότητα της πρωτεΐνης ακίδας να δεσμεύεται με ανθρώπινα κύτταρα που το omicron δεν έχει . Εκτός από αυτό, θα μπορούσαν να γίνουν βελτιώσεις σε άλλες πτυχές του κύκλου ζωής του ιού, όπως η αντιγραφή του γονιδιώματος, όπως ανέφερα παραπάνω.

Αλλά ας υποθέσουμε για λίγο ότι το όμικρον είναι η παραλλαγή με τη μεγιστοποιημένη ικανότητα διασποράς. Ίσως το omicron να μην γίνει καλύτερο επειδή περιορίζεται από γενετική πιθανότητα. Με τον ίδιο τρόπο που οι ζέβρες δεν έχουν εξελιχθεί με μάτια στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους για να αποφύγουν τα αρπακτικά, είναι εύλογο ότι ο SARS-CoV-2 δεν μπορεί να συλλέξει τις μεταλλάξεις που απαιτούνται για να φτάσει στο θεωρητικό μέγιστο, καθώς αυτές οι μεταλλάξεις πρέπει να συμβούν μια φορά, και αυτό είναι πολύ απίθανο να προκύψει. Ακόμη και σε ένα σενάριο όπου το όμικρον είναι η καλύτερη παραλλαγή στην εξάπλωση μεταξύ των ανθρώπων, νέες παραλλαγές θα προκύψουν για να χειριστούν το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα.

Μετά τη μόλυνση με οποιονδήποτε ιό, το ανοσοποιητικό σύστημα προσαρμόζεται δημιουργώντας αντισώματα που κολλούν στον ιό για να τον εξουδετερώσουν και δολοφονικά Τ-κύτταρα που καταστρέφουν τα μολυσμένα κύτταρα. Τα αντισώματα είναι τμήματα πρωτεΐνης που προσκολλώνται στο συγκεκριμένο μοριακό σχήμα του ιού και τα φονικά Τ-κύτταρα αναγνωρίζουν τα μολυσμένα κύτταρα μέσω του μοριακού σχήματος επίσης. Ο SARS-CoV-2 μπορεί επομένως να αποφύγει το ανοσοποιητικό σύστημα μεταλλασσόμενος αρκετά ώστε το μοριακό του σχήμα να αλλάξει πέρα ​​από την αναγνώριση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το omicron είναι τόσο φαινομενικά επιτυχημένο στο να μολύνει άτομα με προηγούμενη ανοσία, είτε από εμβόλια είτε από λοιμώξεις με άλλες παραλλαγές – οι μεταλλάξεις που επιτρέπουν στην ακίδα να συνδέεται πιο ισχυρά με το ACE2 μειώνουν επίσης την ικανότητα των αντισωμάτων να συνδέονται με τον ιό και να τον εξουδετερώνουν . Τα δεδομένα της Pfizer υποδηλώνουν ότι τα Τ-κύτταρα θα πρέπει να ανταποκρίνονται παρόμοια στο όμικρον όπως και στις προηγούμενες παραλλαγές, κάτι που ευθυγραμμίζεται με την παρατήρηση ότι το όμικρον έχει χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας στη Νότια Αφρική, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανοσία.

Είναι σημαντικό για την ανθρωπότητα, η προηγούμενη έκθεση εξακολουθεί να φαίνεται να προστατεύει από σοβαρές ασθένειες και θάνατο, αφήνοντάς μας έναν «συμβιβασμό» όπου ο ιός μπορεί να αναπαραχθεί και να μολύνει εκ νέου, αλλά δεν αρρωσταίνουμε τόσο σοβαρά όσο την πρώτη φορά.

Πιθανό μέλλον
Εδώ βρίσκεται το πιο πιθανό μέλλον για αυτόν τον ιό. Ακόμα κι αν συμπεριφέρεται σαν επαγγελματίας παίκτης και τελικά μεγιστοποιεί όλα τα στατιστικά του, δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι δεν θα ελεγχθεί και δεν θα καθαριστεί από το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι μεταλλάξεις που βελτιώνουν την ικανότητα εξάπλωσής του δεν αυξάνουν πολύ τους θανάτους. Αυτός ο μεγιστοποιημένος ιός θα μεταλλασσόταν στη συνέχεια απλώς τυχαία, αλλάζοντας αρκετά με την πάροδο του χρόνου ώστε να γίνει αγνώριστος στο ανοσοποιητικό σύστημα

Μπορεί να έχουμε την εποχή του COVID κάθε χειμώνα με τον ίδιο τρόπο που έχουμε την εποχή της γρίπης τώρα. Οι ιοί της γρίπης μπορεί επίσης να έχουν παρόμοιο μοτίβο μετάλλαξης με την πάροδο του χρόνου, γνωστό ως «αντιγονική μετατόπιση», που οδηγεί σε επαναμολύνσεις. Οι ιοί της νέας γρίπης κάθε έτους δεν είναι απαραιτήτως καλύτεροι από τον περσινό, απλώς αρκετά διαφορετικοί. Ίσως η καλύτερη απόδειξη για αυτό το ενδεχόμενο για τον SARS-CoV-2 είναι ότι ο 229E, ένας κορωνοϊός που προκαλεί το κοινό κρυολόγημα, το κάνει ήδη αυτό.

Επομένως, το Omicron δεν θα είναι η τελική παραλλαγή, αλλά μπορεί να είναι η τελευταία ανησυχητική παραλλαγή. Αν είμαστε τυχεροί και η πορεία αυτής της πανδημίας είναι δύσκολο να προβλεφθεί, ο SARS-CoV-2 πιθανότατα θα γίνει ένας ενδημικός ιός που μεταλλάσσεται αργά με την πάροδο του χρόνου.

Η ασθένεια μπορεί πολύ πιθανό να είναι ήπια καθώς κάποια προηγούμενη έκθεση δημιουργεί ανοσία που μειώνει την πιθανότητα νοσηλείας και θανάτου. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα μολυνθούν την πρώτη φορά ως παιδί, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί πριν ή μετά από ένα εμβόλιο και οι επακόλουθες επαναμολύνσεις μετά βίας θα γίνουν αντιληπτές. Μόνο μια μικρή ομάδα επιστημόνων θα παρακολουθεί τις γενετικές αλλαγές του SARS-CoV-2 με την πάροδο του χρόνου και οι παραλλαγές που προκαλούν ανησυχία θα αποτελέσουν παρελθόν – τουλάχιστον μέχρι ο επόμενος ιός να υπερβεί το φράγμα των ειδών. theconversation 22/12/21

dimpenews.com

Back to top button