Τελείωσε.. Γαλλία τι ήταν; Κοινοτικό πένθος. 5νθήμερο κοινοτικό πένθος.. Η εξέγερση της Γαλλίας είχε πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά εθνοφυλετική, κοινωνική, ταξική αλλά κυρίως ήταν ένα πένθος κοινοτικό ένας εκκωφαντικός θρήνος για μια ζωή που χάθηκε πριν ζήσει για ένα νέο παιδί όλο ζωντάνια που αγαπούσε τη δράση και τη ζωή…για το θάνατο ενός πολύ ζωντανού παιδιού..
Η Ανατολή έχει αισθήματα έχει ”ανήκειν” έχει κοινότητα έχει Θεό ( σσ κι ας είναι ένας Θεός Άλλος) αυτό που δεν έχει η Δύση έχει μεταφυσική έχει συναίσθημα έχει ψυχή έχει δύναμη έχει πάθος έχει αγάπη….έχει οικογένεια έχει μητρότητα τραγική φιγούρα η χαροκαμένη μάνα.. Την έπιασαν στο στόμα της … να πουν τι; της πήραν το παιδί της γιε μου σπλάχνο των σπλάχνων μου . Την είδαμε να πρωτοστατεί να είναι παραδομένη σε κλαυσίγελω να μην έχει συνειδητοποιήσει ακόμη φρέσκο το χτύπημα κι άλλοτε πάλι να κατακλύζεται από την τραγωδία. Φυσιολογικές αντιδράσεις μιας μάνας που κινεί γη κι ουρανό να βρει το πουλάκι της φτωχιάς αυλής που πέταξε το αγόρι μου που χάθηκε…
Και τι έγινε; έγινε φτωχότερος ο κόσμος για το Zara ή το πολύχρωμο Lidl ή το LOUIS VUITTON ή η Yamaha… Ο κόσμος έγινε φτωχότερος γιατί ένα παιδί γεμάτο ζωή έφυγε ξαφνικά βγήκε και δεν γύρισε .. Γι αυτή την μάνα το παιδί της είναι ο κόσμος και πιότερο από το κόσμο είναι τα λουλούδια όλης της γης και τ΄άστρα κάθε γαλαξία.. Αλλά η φτωχή σε αισθήματα Δύση δεν μπορεί να καταλάβει.. οι παρωπίδες ιδεολογικές εθνοτικές κρατικές συστημικές θρησκευτικές δεν την αφήνουν να δει την τραγωδία. Στερείται συνασθηματικής και διαισθητικής νοημοσύνης μετράει την ευφυία σε IQ .Η Ανατολή είναι ένας άλλος κόσμος πιο μυστικός που πιάνει υπέρηχους που η δύναμη της δεν μετριέται σε ντεσιμπέλ... Η Δύση δεν μπορεί να καταλάβει το πένθος μιας απλής μάνας όταν κηρύσσει παγκόσμιο πένθος για τους δισεκατομμυριούχους του βαθυσκάφους...
Ο ένας στους τρεις Γάλλους έχει ξενική ρίζα… Οι άνθρωποι είναι Γάλλοι υπήκοοι όσο οι Αφροαμερικανοί κι ο Ομπάμα είναι Αμερικάνοι…..Ο Ομπάμα είναι Αμερικάνος και ο Νάελ δεν είναι Γάλλος; O Aντετοκούμπο είναι Έλληνας και ο Νάελ είναι ξένος; Οι άνθρωποι αυτοί προέρχονται από τις πρώην γαλλικές αποικίες και είναι μετανάστες 4ης γενιάς που οι πρόγονοι τους πήγαν στη Γαλλία με διακρατικές συμφωνίες.. όπως οι Έλληνες πήγαν στο Βέλγιο ή στη Γερμανία μεταπολεμικά..
Υποβόσκει πάντα μια εσωτερική σύγκρουση γιατί όταν προέρχεσαι από την Αλγερία που οι Γάλλοι την είχαν υπό την κατοχή τους για 100 και πλέον χρόνια και επιδόθηκαν σε κάθε είδους βαναυσότητα αποκεφαλισμούς κλπ είναι λογικό να υφέρπει μια αντιπαλότητα. Και η Μεταπολεμική Γερμανία μπορεί να τάισε ελληνικά στόματα αλλά η Κατοχή δεν ξεχνιέται... Η μεταφορά του γαλλικού μοντέλου στην ελληνική πραγματικότητα είναι ατυχής.
Kάποιοι χρέωσαν στη μάνα του Νάελ τη Mounia M. περίεργη συμπεριφορά.
Ωστόσο, αυτή η στάση «δεν προκαλεί έκπληξη», εκμυστηρεύεται στη HuffPost Marie-Frédérique Bacqué, κλινική ψυχολόγος, καθηγήτρια κλινικής ψυχοπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και ειδική στο πένθος. «Είναι μια στάση που μπορούμε να τη διαπιστώσουμε μετά από μια ξαφνική απώλεια. Το πένθος για ένα παιδί είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολο. Υπάρχει μια κατάσταση δυσπιστίας ( ως προς το γεγονός) που μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες έως μερικές ημέρες. »
«Γενικά, όταν ακούμε τέτοια νέα, στην αρχή δεν τα πιστεύουμε. Χρειάζεται λίγος χρόνος για να ενσωματωθούν οι πληροφορίες που θέτουμε υπό αμφισβήτηση, στην περίπτωση της μητέρας του Nahel, 18 χρόνια ζωής. Το πρόβλημα είναι η αποδοχή της πραγματικότητας του θανάτου. Και στην πλειονότητα των περιπτώσεων το αποδεχόμαστε όταν βλέπουμε το σώμα του νεκρού», προσθέτει.
Χωρίς λογισμικό θλίψης
Ο Alain Sauteraud, ψυχίατρος με ειδίκευση στο θέμα και συγγραφέας του βιβλίου Living after your death: Psychology of beeavement (επιμ. Odile Jacob), υπενθυμίζει ότι υπάρχουν «άπειρα διαφορετικά πένθη»: «Υπάρχει ένας θάνατος ανά λεπτό στη Γαλλία, και όμως, κανένα πένθος δεν είναι πανομοιότυπο. Δεν υπάρχει λογισμικό. Στην ίδια κηδεία (αυτή του Nahel έγινε αυτό το Σάββατο 1 Ιουλίου, σημείωμα του συντάκτη), βλέπουμε ανθρώπους που έχουν πολύ διαφορετικά συναισθήματα. »
Τέλος..
Στη Γαλλία, η πέμπτη νύχτα ταραχών φαίνεται να σηματοδοτεί μια ηρεμία. Η βία που ξέσπασε σε αρκετές πόλεις της Γαλλίας μετά τον θάνατο του Nahel M. μειώθηκε σε ένταση κατά τη διάρκεια της νύχτας από το Σάββατο προς την Κυριακή. Στις 02:30 το Υπουργείο Εσωτερικών ανέφερε την απουσία μεγάλων επεισοδίων και κατέγραψε 427 συλλήψεις σε όλη τη χώρα, κυρίως για μεταφορά αντικειμένων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως όπλα ή βλήματα. Ο Gérald Darmanin καλωσόρισε αυτή την «πιο ήσυχη νύχτα χάρη στην αποφασιστική δράση της αστυνομίας» δημοσιεύοντας αυτά τα στοιχεία στο Twitter. Για δεύτερη συνεχόμενη νύχτα, ο υπουργός διατήρησε ένα σύστημα 45.000 αστυνομικών και χωροφυλάκων, συμπεριλαμβανομένων 7.000 στο Παρίσι και τα εσωτερικά προάστια, με σημαντικές ενισχύσεις στη Μασσαλία και τη Λυών, τις κύριες πόλεις που επλήγησαν την προηγούμενη μέρα από τις καταστροφές και τις λεηλασίες. Ελάχιστα περιστατικά αναφέρθηκαν σε αυτές τις δύο πόλεις. Στο Παρίσι, μεγάλος αριθμός αστυνομικών εθεάθη «κατά μήκος των εμβληματικών Champs-Élysées». Υπήρχαν εκκλήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για διαδηλωτές να συγκεντρωθούν εκεί, αλλά η παρουσία της αστυνομίας φαίνεται να απέτρεψε τους περισσότερους από αυτούς, σημειώνει ο ανταποκριτής.
dimpenews.com