Κύπρο: Και ξεπίτηδες να το έκανε η κυβέρνηση Μητσοτάκη υιού δεν θα τα κατάφερνε τόσο καλά! Επιμένει να πείσει τους Κύπριους ότι παρά τις μεγαλοστομίες, η Κύπρος όχι μόνο «κείται μακράν» (πικρή υπενθύμιση της στάσης του Κωνσταντίνου Καραμανλή το καλοκαίρι του 1974) αλλά είναι και ανύπαρκτη (αποδέχτηκε κατ’ απαίτηση της Τουρκίας τον καθορισμό της Κύπρου με συντεταγμένες, αντί με το όνομά της στα πλαίσια του ΝΑΤΟ), και διαρκώς μας υπενθυμίζει για την “αγάπη” που τρέφει για την Κύπρο!

Μετά την υπερψήφιση χτες 16/04/2024 από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση της εισήγησης της Ντόρας Μπακογιάννη, να γίνει το Κόσσοβο μέλος στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, το θέμα θα τεθεί πλέον ενώπιον των υπουργών Εξωτερικών, όπου όμως είναι σχεδόν αδύνατο να ανατραπεί.

Οι δύο Κύπριοι βουλευτές εκπρόσωποι της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση (ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ) καταψήφισαν την πρόταση, όπως και μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (Νίνα Κασιμάτη), ενώ οι βουλευτές της ΝΔ υπερψήφισαν την πρόταση Μπακογιάννη. Οι ροζέ κοσμοπολίτες Αλέξης Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου, ψήφισαν αποχή! Το κάκιστο αυτό προηγούμενο αποτελεί αρνητικότατο προηγούμενο για την μελλοντική αναβάθμιση της κατοχικής οντότητας στην Κύπρο, εν μέσω μάλιστα εντατικοποίησης της προσπάθειας της Τουρκίας, για αναβάθμιση και αναγνώριση της λεγόμενης “ΤΔΒΚ” από τρίτες χώρες!

Τόσο οι Κοσσοβάροι όσο και οι Τουρκοκύπριοι έχουν καθεστώς παρατηρητή στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Οι Κοσσοβάροι θα είναι μέλη μετά που θα εγκριθεί και από τους υπουργούς. Είναι κανείς που αμφιβάλλει ότι η κατοχική Τουρκία θα πράξει εν καιρώ το ίδιο και για την κατεχόμενη Κύπρο; Ή ότι αυτό δεν θα υποβοηθήσει να πείσει κάποιους “πρόθυμους” (π.χ. Αζερμπαϊτζάν) να προχωρήσουν σε αναγνώριση της κατεχόμενης Κύπρου; “Ε, και;” μας λέει η Αθήνα!

Μετά την Κύπρο, τί θα ακολουθήσει;

Η ετεροπροσδιορισμένη, παρασιτική κοινωνική-πολιτική ελίτ που κυβερνά την Ελλάδα, ενδιαφέρεται πρώτιστα για την δική της επιβίωση σαν κοινωνική τάξη, έστω και εις βάρος των εθνικών συμφερόντων του συνολικού Ελληνισμού έστω και με λίγα νησάκια και βραχονησίδες, με κάποια ΑΟΖ λιγότερη και μισή (αν είμαστε τυχεροί) Κύπρο! Δεν σφάξανε!

Τα “ήρεμα νερά” στο Αιγαίο χωρίς παραίτηση των τουρκικών αξιώσεων (“Γαλάζια Πατρίδα”, τουρκολιβυκό μνημόνιο, Casus Belli) προετοιμάζουν την ελληνική κοινή γνώμη για εθνική υποχώρηση στο Αιγαίο, κατ’ εικόνα και ομοίωση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Όσο για την Κύπρο, επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά ότι η Ελλάδα δεν θα σκάσει περιμένοντας τους “μαξιμαλιστές” Κύπριους να “τα βρουν” με την Τουρκία (στην ουσία να νομιμοποιήσουν τα τετελεσμένα της κατοχής).

Δυστυχώς η κυπριακή κυβέρνηση λόγω θέσεως δεν μπορεί να επικρίνει ανοικτά την πισώπλατη μαχαιριά Μητσοτάκη… Όπως δεν μπορεί να καταγγείλει το γεγονός ότι παρόλο που η αναβίωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΔΕΑΧ) που αποτελούσε βασική προεκλογική δέσμευση του Νίκου Χριστοδουλίδη δεν τέθηκε στην Αθήνα, λόγω της αλλεργίας που μια τέτοια προοπτική γεννά στο καθεστώς του Κολωνακίου.

Σε μια συγκυρία που οι γεωπολιτικές τεκτονικές πολιτικές πλάκες βρίσκονται σε κίνηση, προκαλώντας σεισμικές αναταράξεις που αναβαθμίζουν καίρια το τουρκικό ιμπεριαλιστικό κράτος και τον επεκτατισμό του, η επίσημη Ελλάδα παίζει το ρόλο της “υπάκουης” συμμάχου που χρησιμοποιεί πρόθυμα την Κύπρο σαν Ιφιγένεια…. Μέχρι να έρθει η δική της σειρά!

Επίκαιροι όσο ποτέ οι στίχοι του ποιητή….

«Δεν ειν’ η πρώτη σας φορά,
δεν ειν’ η πρώτη σας φορά,
Που μας πουλήσατε!
Τόχετε κάνει ξανά χρόνια πριν
Σ΄ άλλους καιρούς, σ’ άλλους αιώνες
Όταν μας ξεπουλούσατε στους Πέρσες….
……………………
Είμαστε Έλληνες!
Δεν καρτερούμε τίποτα!
Απ’ την Αθήνα τίποτα!»

Ο Ελληνισμός βρίσκεται πια στην κόψη του ξυραφιού: Ελληνοτουρκικά, δημογραφικό, οικονομία, μεταναστευτικό, ενάσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων (12 ναυτικά μίλια, ΑΟΖ)… το νέο ξεπούλημα της Κύπρου είναι απλά μια χάντρα στο κομπολόγι της εθελοδουλίας!

Η αναβολή της επίσκεψης του πρωθυπουργού – για δεύτερη φορά μέσα στο 2024 – στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την αναγγελία της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου στον Λευκό Οίκο στις 9 Μαΐου, ασφαλώς και δεν αποτελεί θετική εξέλιξη για την Ελλάδα. Μπορεί να είναι η πρώτη φορά που ο Ερντογάν επισκέπτεται την Ουάσιγκτον κατά τη θητεία του Προέδρου Μπάιντεν, ωστόσο η αβεβαιότητα που θα προκύψει στους μήνες που θα ακολουθήσουν, λόγω της ρευστότητας στην αμερικανική πολιτική σκηνή, γεννά ανησυχίες για το τι μπορεί να συζητηθεί στην συνάντηση αυτή.

Στον Κινέζο ηγέτη Μάο Τσε Τουνγκ αποδίδεται το απόφθεγμα «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση». Οι Τούρκοι δείχνουν να καταλαβαίνουν την έννοια αυτή πολύ καλά και γνωρίζουν πώς να εκμεταλλεύονται πράγματα και καταστάσεις. Άλλωστε, πριν 50 χρόνια επωφελήθηκαν από την ίδια ρευστότητα για να εισβάλλουν στην Κύπρο, με τον Ελληνισμό να εξακολουθεί να πληρώνει τις συνέπειες της επίθεσης αυτής ως τις μέρες μας! Είναι φυσιολογικό, χώρες-καιροσκόποι όπως η Τουρκία να επιχειρούν να εκμεταλλεύονται καταστάσεις με την πρώτη ευκαιρία. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, οφείλουν τουλάχιστον να μην τους δίνουν τις αφορμές που ψάχνουν.

Ευτυχώς, εν αντιθέσει με το 1974, η χώρα κυβερνάται από μια νόμιμη και κανονικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Το πολίτευμα είναι σταθερό και η δημοκρατία δεν κινδυνεύει με κατάλυση από κάποιο στρατιωτικό κίνημα. Ένα γεγονός που προκαλεί όμως ανησυχία είναι η αστάθεια που δείχνουν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις προς τις κόκκινες γραμμές που διαμορφώθηκαν, για να προστατεύουν τα μεσομακροπρόθεσμα ελληνικά συμφέροντα.

Το τελευταίο παράδειγμα το είδαμε από τη Ντόρα Μπακογιάννη, που ως εισηγήτρια του Συμβουλίου της Ευρώπης, πρότεινε την ένταξη του Κοσόβου στο θεσμό, έστω κι αν δεν εκπληρώνει κάποιες υποχρεώσεις που ανέλαβε απέναντι στην Σερβία, βάσει της Συμφωνίας των Βρυξελλών. Η ξαφνική αυτή αλλαγή στάσης προκάλεσε την δημόσια αντίδραση του Σέρβου προέδρου, ο οποίος διαμήνυσε στην Μπακογιάννη ότι θα πρέπει να «ντρέπεται» για την ασυνέπειά της, αφού στο παρελθόν τηρούσε εκ διαμέτρου αντίθετη στάση.

Αντίθετα από το εθνικό συμφέρον…

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που μια ελληνική κυβέρνηση μοιάζει να πράττει αντίθετα από το εθνικό συμφέρον. Για παράδειγμα, πώς ακριβώς βγήκε κερδισμένη η Ελλάδα από την κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία άλλωστε τα Σκόπια φροντίζουν να καταπατούν με κάθε ευκαιρία, χωρίς να φοβούνται την παραμικρή συνέπεια; Ή μήπως η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη από τις Συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι, που προηγήθηκαν αυτής των Αθηνών, όπου αναγνωρίστηκαν ζωτικά συμφέροντα των Τούρκων στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα οι τουρκικές διεκδικήσεις στο αρχιπέλαγος και την Ανατολική Μεσόγειο να διευρύνονται συνεχώς εις βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και της εθνικής μας κυριαρχίας;

Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η παρέμβαση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο εγκαλεί την Αθήνα για την πρόθεσή της να ιδρύσει θαλάσσιο πάρκο… στις Κυκλάδες, κάνοντας λόγω για αυθαίρετη ενέργεια που ουσιαστικά απαιτεί την άδεια της Άγκυρας για να πραγματοποιηθεί. Δυστυχώς, διαβάζοντας την απάντηση-δικαιολογία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, το πιθανότερο είναι ότι στο τέλος η Αθήνα θα υποχωρήσει ακόμη και σε αυτήν την εντελώς παράλογη αξίωση των Τούρκων, εξαιτίας του φοβικού συνδρόμου από το οποίο διακατέχεται.

Αλλά για να επανέλθουμε στο πρώτο παράδειγμα, η παράλογη στήριξη της Αθήνας στο Κόσοβο ενισχύει και τον άξονα Τιράνων – Πρίστινας σε μια εποχή που η κυβέρνηση Ράμα στρέφεται ανοικτά κατά του Ελληνισμού της Βόρειας Ηπείρου.

Η δίκη-παρωδία που στήθηκε εις βάρος του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη – πρακτική απαράδεκτη για μια χώρα που φιλοδοξεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης – συνιστά ανοικτή πρόκληση και προσβολή προς την ίδια την Ελλάδα και δεν θα έπρεπε να αφεθεί έτσι. Εάν ο κ. Ράμα δεν πληρώσει το τίμημα για τις αυθαιρεσίες του, το κύρος της Ελλάδος σίγουρα θα πληγεί, αλλά το χειρότερο είναι ότι η αβουλία της κυβέρνησης θα ανοίξει τις ορέξεις των γειτόνων της για να τολμήσουν ακόμη χειρότερα. Η Ελλάδα είναι ένα φιλειρηνικό κράτος που βρίσκεται μέσα σε μια δύσκολη γειτονιά και μοιράζεται τα σύνορά της με κράτη που δεν κρύβουν τις αλυτρωτικές και επεκτατικές βλέψεις τους.

Στη φετινή μαύρη 50η επέτειο της εισβολή και κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία, η Ελλάδα οφείλει να δείχνει τον ίδιο ζήλο και προσήλωση ως προς την εξεύρεση μιας δίκαιης λύσης για το Κυπριακό (απαγορευμένη πλέον λέξη για την κυβέρνηση) που δείχνει στην προώθηση των συμφερόντων των συμμάχων της, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας. Κυβερνήσεις πάνε και έρχονται, αλλά στο τέλος, αυτό που μένει είναι η συνέπεια ενός κράτους και η αποφασιστικότητα του να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Κατά βάθος, ο διεθνής παράγοντας εκτιμάει την συνέπεια περισσότερο από την ευκαμψία, διότι τουλάχιστον ξέρει με ποιόν έχει να κάνει και τι μπορεί να περιμένει.

Ένα χρήσιμο βήμα προς της εδραίωση της συνέπειας θα ήταν η ίδρυση ενός ισχυρού και σταθερού Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας που θα βοηθούσε στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής μας, άσχετα με τον εκάστοτε ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου.

Στην τελική ευθεία για τις Ευρωεκλογές, με την κυβέρνηση να αντιμετωπίζει ίσως την πιο σοβαρή εκλογική της πρόκληση από το 2019 λόγω της αυξημένης κοινωνικής δυσαρέσκειας, καλά θα έκανε να έλθει πάλι σε επαφή με τις πατριωτικές ρίζες των ψηφοφόρων που την ανέδειξαν και να προχωρήσει με την αναγκαία και ευεργετική αυτή μεταρρύθμιση.

του Χρήστου Ηλιάδη

primenews