Κάποτε ήταν ένας γέροντας που συνέχεια βιωματικά συμβούλευε “ο Θεός βλέπει τα πάντα”.Ήταν τέτοια η πίστη του στην ιδιότητα αυτή του Παντοκράτορα Παντεπόπτη που τα πάντα επιτηρεί που αξιώθηκε κάποτε να δει ιδίοις όμμασιν τον Παντεπόπτη-Πανεπόπτη οφθαλμό και να βιώσει την πραγμάτωση της ευχής ” Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε” ή το ‘‘ἐξ οὐρανοῦ ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος, εἶδε πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου αὐτοῦ ἐπέβλεψεν ἐπὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν” (Ψαλ. 32,13/14) ”ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ” (Ψαλ. 32,18)
Κάποτε κάπου πήγαινε και είχε πάρει το λεωφορείο της γραμμής,το ταξίδι ήταν ώρες ωρών και καθώς είχε προσηλωθεί στη μονολόγιστη ευχή να στον ουρανό ένας οφθαλμός πεντακάθαρος,διαυγής,Πανάγαθος..Δεν κράτησε παρά 1 με 2 λεπτά η οπτασία. Τον ζώσαν οι σκέψεις παιχνίδι της φαντασίας του πειρασμού “ήμαρτον Θεέ” μου έλεγε. Αλλά άφηνε και ένα περιθώριο να είναι έτσι και προσευχήθηκε με τον εξής τρόπο. “Αν είναι αλήθεια Θεέ μου μέχρι να φθάσω στον προορισμό μου να μου ξαναεμφανιστεί.” Πέρασαν ώρες ωρών είχε ξεχάσει κι ο ίδιος τι είχε δει και τι είχε ζητήσει και λίγο πριν φθάσει στον προορισμό του να και πάλι το ίδιο όραμα. Βεβαιώθηκε πως ήταν εκ Θεού.. αν και όπως μας έλεγε στα πνευματικά δεν χρειάζεται ξεθάρρεμα πάντα θα έχει και μια ενδόμυχη αμφιβολία..
Ο Θεός Πανεπιτηρητής των πάντων.. τίποτα δεν συμβαίνει ερήμην του….. αφανής και αθέατος ως όντως Άγιος ο “εις Άγιος”…
”Δέσποτα επίβλεψον επ’ εμέ ιλέω σου όμματι”.. (Θηκαράς)
”..Κύριος ἐν οὐρανῷ ὁ θρόνος αὐτοῦ. οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσι, τὰ βλέφαρα αὐτοῦ ἐξετάζει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.(Ψαλ. 10,4)
Άλλωστε αυτός είναι ο διακαής πόθος του Ψαλμωδού ”ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον’,”(Ψαλ. 12,4)
” Κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν” (Ψαλ. 13,2)
”Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ…”
”ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου· ἀπέῤῥιμμαι ἀπὸ προσώπου τῶν ὀφθαλμῶν σου. διὰ τοῦτο εἰσήκουσας τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ.”Ψαλ. 30,23
Ο Λόγος του Ψαλμωδού είναι βιωματικός, η θεολογία του είναι εμπειρική κατά το «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» ο λόγος γίνεται βίωμα, τότε ο θείος Λόγος αποδεικνύεται όντως θείος κατά το ”είπε και εγένετο”, ο Λόγος του Θεού δεν είναι διανοητικο-εγκεφαλικός αλλά δημιουργικός κατά κυριολεξίαν ποιητικός! Ο περί το Θεού Λόγος είναι μια σημαντική που αντιστοιχεί σε μια θεία πραγματικότητα είναι δε ο ίδιος ο Λόγος που μας μεταφέρει σε αυτήν ή μας συνδέει με αυτήν που μας την αποκαλύπτει κάποτε εναργώς…
dimpenews.com