Ήταν απόγευμα καλοκαιριού τα δέντρα έριχναν νωχελικά τις σκιές τους….Περπάτησε ως το ναό. Σε αυτό το ναό που πήγε τόσες και τόσες φορές. Επειδή είχε υπέροχα ψηφιδωτά στους εξωτερικούς τοίχους συνήθιζε να περνάει παράλληλα σε αυτούς.. όμως αυτή τη φορά τι ήταν αυτό. Ήχος πολλών θυμιατών να κουδουνίζουν ερχόταν από την εκκλησία. Σαν να γινόταν πανηγυρική λειτουργία..
Ήξερε ότι αυτή την ώρα όχι μόνο δεν υπήρχε ακόμη ακολουθία αλλά ούτε ψυχή ζώσα σε αυτή. Πλησίασε για να βεβαιωθεί ..Ναι από το εσωτερικό του ναού ακούγονταν ήχος εναρμόνιος πολλών θυμιατών μαζί ”ήχος καθαρός εορταζόντων”..Επιτάχυνε το βήμα και μπήκε στο ναό για να βεβαιωθεί. Ο μεγάλος επιβλητικός ναός ήταν όχι μόνο εντελώς άδειος όχι μόνο δεν υπήρχε κανείς αλλά και ο ιερέας ήρθε μετά από μια ώρα για τον προγραμματισμένο εσπερινό.
Οι ήχοι έρχονταν από το εσωτερικό εκεί ακριβώς όπου υπάρχει παρεκκλήσι των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης.. Η ζωντανή εκκλησία..
Θεμελιώδης αρχή της εξέλιξης θρησκειών είναι ότι ο εξωτερικός τύπος επιζεί πολύ περισσότερο από την πίστη που τον δημιούργησε. Αλλά εδώ δεν έχουμε μια νεκρή θρησκεία μια ακόμη νεκρή θρησκεία. ”Αν και η πίστη αναπόδεικτος εστί” κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή ωστόσο την θεμελιώνει το βίωμα. Οι εμπειρίες είναι DNA μεταφέρουν πληροφορίες. Και όσο υπάρχουν εμπειρίες αυτό σημαίνει ότι είναι ζωντανά τα κύτταρα του οργανισμού..
Οι εκκλησίες της Ορθοδοξίας δεν είναι νεκροταφεία της πίστης, ούτε μάντρες απόσυρσης πίστης, είναι ο πολυχώρος του χωροχρόνου του Θεανθρώπου.
dimpenews.com