Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι οι επαγγελματίες υγείας που παρότρυναν ή εξανάγκασαν τους ανθρώπους να κάνουν τα εμβόλια mRNA μπορούν να διωχθούν ποινικά.
Η υπόθεση του καθηγητή Frajese ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου είχε συγκλονιστική κατάληξη. Σύμφωνα με το Δικαστήριο, απαιτείται ιατρική συνταγή για τη χορήγηση των πειραματικών εμβόλων mRNA. Οι γιατροί θα μπορούσαν να έχουν επιλέξει εάν θα τα χορηγήσουν ή όχι, ακόμη και να συμβουλεύσουν τους ασθενείς εναντίον τους, σε τέτοιο βαθμό ώστε η πιθανή αστική και ποινική ευθύνη των επαγγελματιών υγείας να αποδοθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Το Europereloaded.com αναφέρει: Οι λόγοι που προβλήθηκαν από το Δικαστήριο θα μπορούσαν έτσι να θέσουν υπό αμφισβήτηση τις πειθαρχικές και ποινικές διαδικασίες που ασκήθηκαν κατά γιατρών που αντιτάχθηκαν στους εμβολιασμούς και αντ’ αυτού να καταλογίσουν σοβαρές ευθύνες σε γιατρούς που εμβολιάστηκαν «χωρίς αν ή αλλά», προάγοντας έτσι επίσης τον κίνδυνο πρόκλησης ανεπιθύμητων συμβάντων. Σύνδεσμος προς το άρθρο (στα ιταλικά):
«Το Δικαστήριο έπρεπε να επιβεβαιώσει, έστω και σε μια σύντομη παρένθεση, ότι οι αποφάσεις της Επιτροπής να εγκρίνει την κυκλοφορία «δεν συνεπάγονται καμία υποχρέωση των γιατρών να συνταγογραφούν και να χορηγούν τα εν λόγω εμβόλια στους ασθενείς τους».
Επαναβεβαίωσε τη θεμελιώδη αρχή του δικαιώματος στην ελευθερία θεραπείας και στην επιλογή της καταλληλότερης, ασφαλέστερης και αποτελεσματικότερης θεραπείας από τον γιατρό , καλή τη πίστη και με κάθε συνείδηση, στη συγκεκριμένη περίπτωση και προς αποκλειστικό συμφέρον της υγείας του ασθενούς.
Αυτό το απόσπασμα είναι εξαιρετικής σημασίας, καθώς καταρρίπτει οριστικά τις κατηγορίες που έχουν ασκηθεί, τόσο δικαστικά όσο και πειθαρχικά, σε όλους τους γιατρούς που συμβουλεύουν τους ασθενείς τους να μην εμβολιαστούν κατά του Covid ή αρνήθηκαν να τον προωθήσουν, αποκαθιστώντας έτσι την πλήρη ελευθερία περίθαλψης του γιατρού.
Επιπλέον, επιβεβαιώνει την ειδική ευθύνη των εμβολιαζόμενων γιατρών που έχουν χορηγήσει το φάρμακο αντιστρόφως, χωρίς να αξιολογεί επαρκώς την καταλληλότητα, τους κινδύνους και την ασφάλεια στη συγκεκριμένη περίπτωση του ασθενούς που υποβάλλεται σε θεραπεία.
Γενικότερα, το Δικαστήριο δήλωσε ότι «ενώ η χορήγηση άδειας κυκλοφορίας για ένα εμβόλιο αποτελεί προϋπόθεση για το δικαίωμα του κατόχου του να διαθέσει το εμβόλιο αυτό στην αγορά σε κάθε κράτος μέλος, αυτή η άδεια κυκλοφορίας δεν συνεπάγεται κατ’ αρχήν καμία υποχρέωση εκ μέρους των ασθενών ή των εμβολιαζόντων γιατρών» , αλλά κυρίως επιβεβαίωσε ότι «είναι σαφές από τα παραρτήματα των παραρτημάτων της ιατρικής απόφασης εν λόγω».
Αυτό υποστηρίζαμε πάντα στις εκκλήσεις μας υπέρ των εργαζομένων σε αναστολή, οι οποίοι είχαν αρνηθεί να εμβολιαστούν κυρίως λόγω της απουσίας συγκεκριμένης ιατρικής συνταγής , παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις είχαν ζητήσει οι ίδιοι από τον γιατρό τους. Η συνταγή δεν εκδόθηκε ποτέ για καμία από τις εκατομμύρια δόσεις που χορηγήθηκαν , καθιστώντας όλες τις προαναφερθείσες χορηγήσεις contra legem (έγκυρη εξαίρεση για όσους δεν ήθελαν να εμβολιαστούν), με νομικές συνέπειες τη μη νομιμότητα των κανονιστικών διατάξεων που επιβάλλουν την υποχρέωση και τη μη νομιμότητα της «συγκεκριμένης ιατρικής πράξης».
Ας μιλήσουμε για την «ποινική ασπίδα» για τους επαγγελματίες υγείας. Ποιες ευθύνες θα μπορούσαν να αποδοθούν στον εμβολιασμό των γιατρών;
«Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου ενδέχεται να επηρεάσουν αστικές και ποινικές διαδικασίες που αποσκοπούν στην αποζημίωση για ζημίες (βιολογική, ηθική και περιουσιακή) που προκλήθηκαν σε άτομα που υποβλήθηκαν στις εν λόγω φαρμακολογικές θεραπείες, λόγω της ευθύνης των εμβολιαζόμενων γιατρών για ιατρικό λάθος.
– Στην περίπτωση αυτή, η ιατρική περίθαλψη χορηγήθηκε «κατά παράβαση του νόμου» λόγω απουσίας προηγούμενης ιατρικής συνταγής (επαναλαμβανόμενη περιοριστική συνταγή, γνωστή ως RRL). Προσπαθώντας να εξηγήσουμε με όρους κατανοητούς σε όσους βρίσκονται εκτός του τομέα, η ποινική ασπίδα λειτουργεί μόνο εάν η ιατρική περίθαλψη χορηγείται σύμφωνα με τις ενδείξεις που ορίζονται στις πράξεις εξουσιοδότησης, οι οποίες στην προκειμένη περίπτωση αγνοήθηκαν , και όχι μόνο λόγω έλλειψης προσεκτικής και επαρκούς ιατρικής αξιολόγησης κάθε ασθενή που διστάζει στην επίσημη πράξη συνταγογράφησης. «Ο χρόνος και ο αριθμός των δόσεων που χορηγήθηκαν πολύ συχνά δεν ήταν συνεπείς με τις ενδείξεις που ίσχυαν την εποχή των διαφόρων χορηγήσεων, και αυτό εμποδίζει την ποινική ασπίδα να λειτουργήσει».
Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι επίσης δεσμευτικές για τους εθνικούς δικαστές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το ίδιο ερώτημα: ποιες προοπτικές μπορεί να υπάρχουν για τις υποθέσεις που εξακολουθούν να εκκρεμούν, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν το υγειονομικό προσωπικό που έχει ανασταλεί ή/και απολυθεί κατά την περίοδο του Covid;
«Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι αρχές που ορίζονται σε αυτήν την απόφαση δεν μπορούν να αγνοηθούν από τους εθνικούς δικαστές , αλλά είναι σημαντικό να ανακαλούνται με σωστό και σχετικό τρόπο. Πολλά θα εξαρτηθούν από τον τρόπο με τον οποίο ασκήθηκαν οι προσφυγές που οδήγησαν στη δίκη και από τους λόγους και τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν για να υποστηριχθεί η παρανομία των ληφθέντων μέτρων.
Θα είναι αναμφίβολα θεμελιώδες να τεθεί το ζήτημα της παραβίασης της κοινοτικής νομοθεσίας και, επομένως, να τονιστεί η αντίθεση μεταξύ της εσωτερικής και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Το ΔΕΕ επανέλαβε σε πολλά αποσπάσματα της απόφασης ότι ήταν καθήκον των γιατρών να αξιολογήσουν στη συγκεκριμένη περίπτωση εάν θα χορηγήσουν ή όχι τα εμβόλια Covid-19 , επιβεβαιώνοντας την ανάγκη συνταγής για το σκοπό αυτό, ώστε ο εθνικός κανόνας που έρχεται σε αντίθεση με αυτές τις αρχές και, ακόμη νωρίτερα, με τα πρωτόκολλα χορήγησης που περιέχονται στα έγγραφα εξουσιοδότησης.
Μια άλλη καλή ανάλυση στο France Soir —
Η απόφαση τονίζει ότι η άδεια κυκλοφορίας δεν υποχρεώνει τους γιατρούς να συνταγογραφούν ή να χορηγούν εμβόλια . Αυτή η ελευθερία είναι ζωτικής σημασίας: ένας γιατρός μπορεί, με καλή συνείδηση και με βάση την πείρα του/της, να επιλέξει να μην συστήσει το Spikevax ή το Comirnaty σε έναν ασθενή, για παράδειγμα, εάν υπάρχουν αμφιβολίες σχετικά με τη συνάφειά τους ή συγκεκριμένες αντενδείξεις. Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η απόφαση αυτή δεν συνεπάγεται τη νομική τους ευθύνη μόνο δυνάμει των AMM, δεδομένου ότι οι τελευταίες δεν τους επιβάλλουν τίποτε άμεσα. Ως εκ τούτου, οι γιατροί διατηρούν σημαντικό περιθώριο στην πρακτική τους, σύμφωνα με το ηθικό τους καθήκον να προστατεύουν την υγεία των ασθενών τους.
Αντίκτυπος στην ευθύνη των γιατρών
Η απόφαση διευκρινίζει ότι η πιθανή ευθύνη του γιατρού δεν απορρέει από αποφάσεις της ΔΑ, αλλά από τις ειδικές συνθήκες της θεραπείας κάθε ασθενούς . Για παράδειγμα, εάν παρουσιαστεί ανεπιθύμητη ενέργεια μετά τη χορήγηση ενός εμβολίου, η ευθύνη του Frajese ή άλλου γιατρού θα εξαρτηθεί από τη δική του πράξη συνταγογράφησης ή χορήγησης και όχι από την απλή ύπαρξη εμβολίων στην αγορά. Το Δικαστήριο επιμένει ότι ο EMA, και όχι μεμονωμένοι γιατροί, είναι υπεύθυνος για την επαλήθευση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των εμβολίων πριν εγκριθούν. Αυτό απαλλάσσει τους επαγγελματίες από την υποχρέωση ανεξάρτητης αξιολόγησης των συνολικών επιστημονικών δεδομένων, ο ρόλος τους περιορίζεται στην κλινική εφαρμογή στο πλαίσιο της σχέσης τους με τον ασθενή.