Από την πρώτη στιγμή, η ηγεσία του ΑΚΕΛ αμφισβήτησε έντονα την εμπλοκή του κόμματος και στελεχών του στο σκάνδαλο της Δρομολαξιάς. Ακόμη και μετά την απόφαση του δικαστηρίου. Πλήττοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τους θεσμούς και τη Δικαστική εξουσία. Όχι γιατί τα δικαστήρια δεν κάνουν λάθη. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανά το παγκόσμιο στις οποίες καταδικάστηκαν αθώοι και απεδείχθη μετά από χρόνια η αθωότητα τους. Αυτό, όμως, μπορεί να γίνεται μόνο στη βάση στοιχείων και όχι δογματικά και αόριστα.
Το ΑΚΕΛ αποφάσισε να διατηρήσει τον καταδικασθέντα Βενιζέλο Ζανέττο στην Κ.Ε. του κόμματος. Δικαίωμα του. Αποφάσισε επίσης και διενήργησε εσωτερική έρευνα για το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς. Κι αυτό δικαίωμα του. Για να αποδείξει τι;Την, κατ’ ισχυρισμό του κόμματος, σκευωρία και την αθωότητα Ζανέττου. Και καταλήγει πού; Στην εμπλοκή Κατσουρίδη και στη βάση αυτή συζητά την αποβολή του από το κόμμα, σύμφωνα πάντοτε με το χθεσινό δημοσίευμα του «Π», το οποίο αναμένεται σύντομα να αποδειχθεί εάν και πόσο ευσταθεί.
Η εσωκομματική αθώωση Ζανέττου, όμως, έχει μόνο ηθική σημασία για τον ίδιο και τα μέλη του ΑΚΕΛ. Δεν μπορεί να διαγράψει τη μαύρη σελίδα που έχει προστεθεί στο ποινικό του μητρώο, ακόμη και εάν το ΑΚΕΛ έχει δίκαιο ότι είναι αθώος και κακώς καταδικάστηκε. Από την άλλη, η εσωκομματική καταδίκη Κατσουρίδη, επίσης, έχει μόνο ηθική σημασία για τον ίδιο και τα μέλη του κόμματος.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ ρίχνει –πάντοτε αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες- ένα βαρβάτο στέλεχος του από την κορυφή της ηγετικής πυραμίδας στα τάρταρα της κομματικής απαξίωσης. Με αυτή την κίνηση, όμως, δεν μπορεί να διαγραφεί η μαύρη σελίδα από το ποινικό μητρώο του Ζανέττου. Επειδή, ακόμη και αν η κίνηση αυτή είναι ορθή στη βάση στοιχείων που έχει συγκεντρώσει η κομματική επιτροπή ελέγχου, η εγκυρότητα μιας τέτοιας επιτροπής ως προς την εξέταση ενός τόσο σοβαρού θέματος που άπτεται ποινικής ευθύνης αμφισβητείται. Απλούστατα, διότι δεν νομιμοποιείται θεσμικά παρά μόνο κομματικά.
Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΑΚΕΛ να επιβάλει με αυτό τον έωλο τρόπο, τη δική της «δικαιοσύνη», θυμίζει κάπως την εποχή του φαρ ουέστ. Όταν ο καθένας έπαιρνε στα χέρια του το νόμο, αναλόγως της ισχύος του. Ή όταν επικρατούσε η δύναμη του όχλου και απένειμαν «δικαιοσύνη» περνώντας σχοινιά στα δέντρα… Είναι αδιαμφισβήτητο το ότι αόριστη παραφιλολογία και νομικά ατεκμηρίωτοι ισχυρισμοί μπορεί να χρησιμοποιούνται στους καφενέδες. Ποτέ, όμως, στη νομική κονίστρα ή στην πολιτική αρένα.
Το ΑΚΕΛ αυτοακυρώνει τον ίδιο του τον ισχυρισμό τον οποίο πρόβαλλε από την πρώτη στιγμή. Δηλαδή, ότι η εμπλοκή του κόμματος και στελεχών του στο σκάνδαλο της Δρομολαξιάς αποτελεί αποτέλεσμα σκευωρίας.
Διότι τι άλλο από αυτό θα συνεπάγεται μια ενδεχόμενη «καταδίκη» Κατσουρίδη. Ήταν για χρόνια ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος και ο ισχυρός ανήρ υπ’ αριθμό 2 στην κομματική πυραμίδα. Δεν έχει σημασία αν στο σκάνδαλο εμπλέκεται ο Ζανέττος ή ο Κατσουρίδης ή οποιοσδήποτε άλλος. Σημασία έχει ότι εμπλέκεται κάποιο ανώτατο στέλεχος του ΑΚΕΛ. Σημασία έχει ότι αν η ηγεσία του ΑΚΕΛ κατείχε στοιχεία που να εμπλέκουν ή να ενοχοποιούν τον Κατσουρίδη, όφειλε να τα είχε καταθέσει στη Δικαιοσύνη. Πρώτον, για να τιμωρηθεί ο ένοχος και δεύτερον, για να στηριχθεί η αθωότητα του Ζανέττου.
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ στόχευε –όπως διακήρυττε- να ξεπλύνει το όνομα και την τιμή του κόμματος. Με τον συγκεκριμένο χειρισμό (εάν και εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες) ο στόχος αυτός καταρρίπτεται από εκείνους που τον επιδίωξαν.Και επικοινωνιακά και νομικά και πολιτικά είναι στο τέλος, ένα κραυγαλέο αυτογκόλ για την ηγεσία του Άντρου Κυπριανού. Κοινώς, μια τάτσα που όχι μόνο δεν φεύγει αλλά ενδεχομένως να γίνει ακόμη μεγαλύτερη… Ουδόλως αθωώνει νομικά και βγάζει από το κελί τον θεωρούμενο –από την κομματική ηγεσία- ως αθώο Βενιζέλο Ζανέττο. Ουδόλως καταδικάζει νομικά τον θεωρούμενο –από την κομματική ηγεσία- ως εμπλεκόμενο Νίκο Κατσουρίδη.
Το μόνο που καταφέρνει είναι να καταρρίψει το δικό της ισχυρισμό περί σκευωρίας και πλεκτάνης εναντίον τουΑΚΕΛ. Να φορέσει στο λαιμό του το σχοινί, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά ότι το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς ήταν υπαρκτό. Και ότι σ’ αυτό εμπλέκεται κάποιο ή κάποια ανώτατα στελέχη του. Η πολιτική ταυτότητα του όποιου εμπλεκόμενου έχει σαφώς πρώτιστη σημασία από τη νομική σκοπιά. Από την πολιτική σκοπιά, όμως, την πρώτιστη σημασία έχει η κομματική ταυτότητα κάποιων εκ των εμπλεκομένων.
Όταν μάλιστα, αυτή η ταυτότητα έχει αριθμό που ανήκει σε κορυφαία στελέχη, τότε όλα τα υπόλοιπα είναι προς λαϊκή (και κομματική) κατανάλωση…Αν η ηγεσία του ΑΚΕΛ ήθελε να καθαρίσει την τάτσα, θα έπρεπε πρωτίστως να την αναγνωρίσει και να την αποκηρύξει ως τέτοια, διακηρύττοντας μια καινούργια υγιή αρχή…
Το ΑΚΕΛ αποφάσισε να διατηρήσει τον καταδικασθέντα Βενιζέλο Ζανέττο στην Κ.Ε. του κόμματος. Δικαίωμα του. Αποφάσισε επίσης και διενήργησε εσωτερική έρευνα για το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς. Κι αυτό δικαίωμα του. Για να αποδείξει τι; Την, κατ’ ισχυρισμό του κόμματος, σκευωρία και την αθωότητα Ζανέττου. Και καταλήγει πού; Στην εμπλοκή Κατσουρίδη και στη βάση αυτή συζητά την αποβολή του από το κόμμα, σύμφωνα πάντοτε με το χθεσινό δημοσίευμα του «Π», το οποίο αναμένεται σύντομα να αποδειχθεί εάν και πόσο ευσταθεί.