«The game is not over», οι έμποροι των εθνών και η Ελλάδα που αναζητεί το φως

Γιώργος Καλλινίκου  g.kallinikou@phileleftheros.com

 

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!”
Ν. Καζαντζάκης

**********

Και όμως κύριε Τουσκ, «The game is not over». Μια χώρα που έχει 3 εκατομμύρια φτωχούς, 1,5 εκατομμύριο άνεργους, χιλιάδες οικογένειες που ζουν με τις συντάξεις πείνας των παππούδων τους, θα έπρεπε, με το πιστόλι στον κρόταφο, να συμφωνούσε. Αυτό που υποτιμάτε, όμως, είναι ότι αυτή η χώρα έχει στα στήθια της τους στίχους του Σεφέρη, του Γκάτσου, του Κάλβου και του Σολωμού. Έχει έναν ήλιο φυλαχτό από τη Βεργίνα, τον Όλυμπο, τον Υμμητό. Έχει το Αιγαίο, την Επίδαυρο και το άπλετο φως του Παρθενώνα. Ξέρω, δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνουν αυτά. Για σένα μετράνε μόνο τα ευρώ.

Την ώρα που εσύ, ο Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ, ο Ντράγκι και οι λοιποί συμμορίτες, που μετατρέψατε την Ευρώπη σε ληστρικό γκρουμπ, επικεντρώνετε το διακύβευμα στο ότι «πρέπει να μάθουν οι παλιοέλληνες», απλώς διαγράφετε πλήρως τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της ενωμένης Ευρώπης. Καμιά οικογένεια δεν υποδέχεται ακόμη και το πιο άσωτο παιδί με μαστίγωμα και εξευτελισμό. Επιδεικνύει στοργή και υπομονή διότι μόνο έτσι θα το ξαναφέρει στο σωστό δρόμο. Εσείς φορολογείτε το γάλα, το ψωμί, ακόμη και τον αέρα…

Την περασμένη Τετάρτη ο Τσίπρας ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές και συμφώνησε σε ένα πακέτο μέτρων που ήταν άκρως επώδυνο για τον βασανισμένο ελληνικό λαό. Ρίσκαρε να μην περνούσε ούτε καν από το ίδιο του το κόμμα. Έκανε, όμως, ύστατη προσπάθεια συμβιβασμού. Επικροτήσατε αυτή την κίνηση. Και ακριβώς την επόμενη μέρα την τινάξετε στον αέρα, σφίγγοντας το σχοινί στο λαιμό της Ελλάδας σε σημείο που κόβεται η αναπνοή. Αποκαλύψατε έτσι το μέγεθος της αναλγησίας σας και ότι μοναδικός σας στόχος είναι η πλήρης υποδούλωση του ελληνικού λαού. Η τιμωρία γι’ αυτό το παιδαρέλι χωρίς γραβάτα, που τόλμησε να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία των λήσταρχων. Όλα έχουν τα όριά τους.

Υποτιμήσατε υπερβολικά την αντίδραση ενός λαού, που όταν νιώσει ότι τον ταπεινώνουν με τόσο απροκάλυπτο τρόπο, θα σηκώσει κεφάλι. Οι στίχοι του Σεφέρη σας δίνουν την απάντηση:
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε./ Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη./ Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα.

 

Είναι εγκληματική η συμπεριφορά του Τσίπρα, λένε πολλοί. Γιατί; Επειδή παλεύει για την αξιοπρέπεια του λαού του; Θα καταστραφεί η Ελλάδα έξω από το ευρώ, λένε. Με 350 δις χρέος, όμως, ακόμη και αν μείνει, θα συνεχίσει να ζει στη μιζέρια και τον επόμενο αιώνα. Για την εξυπηρέτηση των τόκων (και μόνο των τόκων) αυτού του δημοσίου χρέους, χρειάζονται περίπου 16,7 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, δηλαδή περίπου το 31% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού. Ίσως να πεινάσει ακόμη περισσότερο τα επόμενα δύο χρόνια. Θα βρει, όμως, το δρόμο της αναγέννησης. Αρκεί να προχωρήσει και σε πραγματική μεταρρύθμιση του κράτους. Αρκεί η φτώχεια να ξυπνήσει τον κάθε Έλληνα και να αντιληφθεί ότι πρέπει πλέον να εργαστεί σκληρά.

Γιατί να πληρώσουν οι άλλοι Ευρωπαίοι τα χρέη των Ελλήνων, αναρωτιούνται κάποιοι. Για τον ίδιο λόγο που η Ελλάδα και πολλοί άλλοι διέγραψαν τα δυσβάστακτα χρέη της Γερμανίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά τον όλεθρο που είχε σκορπίσει. Σε πέντε μήνες κατάστρεψε την Ελλάδα, λένε κάποιοι «ελληνόφρονες». Τραγικοί οσφυοκάμπτες, που κλείνουν τα μάτια στο δίπολο, που επί δεκαετίες κυβέρνησε τη χώρα, ωθώντας στην στον γκρεμό.

 

Ο Τσίπρας παρέλαβε καμένη γη και αντιστέκεται. Και μόνο ότι επί έξι μήνες αντιστέκεται σε όλους αυτούς τους συμμορίτες και αντέχει είναι άξιο θαυμασμού. Κοινοί υποκριτές, που παρακινούνται, απλώς, από το φόβο τους μπας και πετύχει ο διαφορετικός δρόμος του Τσίπρα. Δειλός γιατί ρίχνει την ευθύνη στο λαό, λένε μερικοί όψιμοι μάγκες. Τι άλλο από δημοκρατία είναι αυτό. Έδωσε τη μάχη. Δεν έχει δικαίωμα να πάρει μόνος του μιαν απόφαση που αφορά ολόκληρο το λαό. Άλλωστε, ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα, ίσως την υστάτη, να συγκλονίσει και τους δανειστές…

Κάποιοι προσπαθούν να σοκάρουν με φωτογραφίες από ουρές στις ΑΤΜ των ελληνικών τραπεζών. Όπως σοφά έγραψε ένας φίλος στο διαδίκτυο, οι μόνες ουρές που πρέπει να σοκάρουν είναι αυτές των συσσιτίων. Η Ελλάδα αντιστέκεται. Αγωνίζεται να περισώσει την αξιοπρέπεια της. Αλήθεια, έχει άραγε στο τέλος, οτιδήποτε πιο σπουδαίο στη ζωή από την αξιοπρέπεια και την ελευθερία; Όπως είπε κάποιος σοφός, «είμαι ιδιοκτήτης του τίποτα, αλλά σκλάβος κανενός»!

Ο Παλληκαρίδης μπροστά στην αγχόνη, ο Μάτσης μπροστά στο δέλεαρ του αποικιοκράτη, ακόμη και ο Μεταξάς, είχαν την δυνατότητα να ακολουθήσουν τον εύκολο δρόμο. Θα γλύτωναν ζωές. Θα έχαναν, όμως, την αξιοπρέπεια. Η ιστορία θα ήταν διαφορετική. Φτωχότερη… Ο δρόμος των εμπόρων των εθνών αφήνει με μαθηματική ακρίβεια την Ελλάδα στη μιζέρια και στη δυστυχία. Αφήνει, εσαεί, εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα. Ο δρόμος του Τσίπρα μπορεί να οδηγεί κατ’ αρχήν σε περισσότερη δυστυχία, αλλά επιτρέπει στην άκρη της σήραγγας να φαίνεται ένα αμυδρό φως…

 

Η Ελλάδα αναζητεί ξανά το φως! Μαζί της λοιπόν, με τους στίχους του Ρίτσου αφιερωμένους σε Μέρκελ, Σόιμπλε και τους λοιπούς εμπόρους των εθνών: «Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,/ σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια./ Και κάποιο βράδυ – πες σαν χτες – υψώνει το κεφάλι/ κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι./ Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα /κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα”

Γ. Καλλινίκου

philenews.com