Λέγαμε τις προάλλες για τη λογική εκείνων που μας έλεγαν ότι ο δικός μας κατοχικός στρατός είναι ένας καλός κατοχικός στρατός, δεν είναι όπως τους τζιχαντιστές που γκρεμίζουν την Παλμύρα, αφού δεν γκρέμισε το θέατρο της Σαλαμίνας.
Απορούσαμε με ποιον τρόπο και ποιες πνευματικές ανισορροπίες μπορεί να σκέφτονται μερικοί άνθρωποι όταν στο μυαλό τους κυριαρχεί η ιδέα ότι επειδή ο Αττίλας δεν γκρέμισε την Αμμόχωστο, για παράδειγμα, αλλά τη φυλάκισε για να γκρεμιστεί μόνη της, δεν μας δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε και δεν έχουμε λόγο να θέλουμε να ξεκουμπιστεί από τον τόπο μας και να είμαστε «μόνο άρνηση».
Όμως αυτός ο παραλογισμός δεν είναι απλώς η άποψη ενός ανθρώπου, που αφού τη διατυπώνει δημοκρατικά, δικαίωμά του. Πρόκειται για φαινόμενο με εγκληματικές πλέον διαστάσεις, ως να υπάρχει σχέδιο (συνήθως αυτά τα σχέδια βγαίνουν από μια, δυο συγκεκριμένες πρεσβείες) που σκοπεύει να βάλει άλλες νόρμες στην κοινή λογική που όλοι ξέρουμε.
Μια «Ομάδα Κύπρος», που δραστηριοποιείται πολύ έντονα τελευταία στις εξελίξεις του Κυπριακού,μου κίνησε την περιέργεια να δω περί τίνος πρόκειται όταν πρόσφατα παρουσίασε νέα δημοσκόπηση για να μας πείσει ότι οι Ελληνοκύπριοι άλλαξαν πλέον μυαλά και «η μεγάλη πλειοψηφία (69%) θέλει οι διαπραγματεύσεις να οδηγήσουν σε συμφωνία και δημοψήφισμα», όπως γράφει. Προφανώς, ήταν στο μυαλό τους η σταθερή τουρκική διαστρέβλωση ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν θέλουν λύση και γι’ αυτό τους έκανε εντύπωση το 69%.
Μπήκα στην ιστοσελίδα τους για να μάθω περισσότερα.
Ο γνωστός Βασίλης Πρωτοπαπάς (προϊστάμενος σήμερα της υπηρεσίας σπουδών και φοιτητικής μέριμνας του ΤΕΠΑΚ), που είναι και ιδρυτικό μέλος της ομάδας, ήταν στην προμετωπίδα της σελίδας με άρθρο για τους πρόσφυγες.
Είδα κι έφριξα.
Υποστήριζε με θράσος χιλίων δοκτοράτων ότι οι πρόσφυγες, που ξέρουμε τόσα χρόνια στην Κύπρο, τελικά δεν είναι πρόσφυγες, είχαμε πλάνη. …!!! Παραθέτει μάλιστα και ποιον ορίζει ως πρόσφυγα η συνθήκη του ΟΗΕ (μέσα σε δυο αράδες όταν η συνθήκη είναι καμιά εκατοστή σελίδες), για να μας βγάλει από την πλάνη.
Και όχι μόνο δεν είμαστε πρόσφυγες, όπως νομίζαμε, αλλά πρέπει να είμαστε κι ευτυχισμένοι από πάνω.
Διότι, γράφει, συγκρινόμενοι με τους πραγματικούς πρόσφυγες που βλέπουμε αυτές τις μέρες να ψάχνουν τη μοίρα τους στην Ευρώπη, εμείς «είμαστε διπλά τυχεροί» επειδή «όχι μόνο παραμένουμε στον τόπο μας, σε συνθήκες ασύγκριτης ανάπτυξης και ευημερίας, αλλά έχουμε την πολυτέλεια, τέσσερις δεκαετίες μετά, να αναζητούμε τρόπους προκειμένου να υπάρξει πλήρης αποκατάσταση των ελευθεριών σε όλο το νησί…».
Λοιπόν για να τα βάλουμε σε μια σειρά:
Πρώτον, είμαστε πολύ αγνώμονες αν δεν εκτιμούμε το γεγονός ότι ο δικός μας κατοχικός στρατός είναι ένας καλός κατοχικός στρατός….!!!
Δεύτερον, όχι μόνο ζούσαμε σε πλάνη τόσα χρόνια που νομίζαμε ότι είμαστε πρόσφυγες (αλήθεια, τους προσφυγικούς συνοικισμούς πώς να τους λέμε, τώρα;) και σήμερα θέλουμε να ξεχωρίσουμε από τους «χρήστες» των σπιτιών μας, αλλά πρέπει να αντιληφθούμε και πόσο τυχεροί είμαστε σε σύγκριση με τους πρόσφυγες της Συρίας και του Ιράκ. …!!!
Όλα αυτά για να πάψουμε να έχουμε απαιτήσεις για τον τόπο μας, ό,τι μας δώσουν να το πάρουμε και να είμαστε κι ευχαριστημένοι.
Ή, αλλιώς, ό,τι πάθουμε, χαλάλι μας με τέτοια λαμπρά μυαλά, που θα κτίσουν το μέλλον μας.