Γιώργος Καλλινίκου g.kallinikou@phileleftheros.com
Υπάρχει μια στιγμή για κάθε άνθρωπο, που όλοι οφείλουν να τον αντικρίσουν με απόλυτο σεβασμό. Αυτή της αναχώρησής του από τα εγκόσμια.
Η στιγμή που αφήνει πίσω του οποιαδήποτε αισθήματα και αν έτρεφαν οι συνάνθρωποί του γι’ αυτόν. Είτε επρόκειτο για θαυμασμό, ευγνωμοσύνη ή εκτίμηση είτε για απαξίωση, αντιπάθεια ή μίσος. Η είδηση του θανάτου του πρώην υπουργού Άμυνας Κώστα Παπακώστα υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί.
Τα δρώμενα της πολιτικής του καριέρας θα τα κρίνει κάποια στιγμή ο ιστορικός. Υπό αυτό το πρίσμα είχε πρόθεση να αντικρίσει τη θλιβερή είδηση και η στήλη. Πλην, όμως, αυτός ο οποίος απεδείχθη με τη διακυβέρνηση του μάστιγα για τον τόπο, αν και έχει συνταξιοδοτηθεί πολιτικά, πασχίζει απεγνωσμένα να διατηρήσει ρόλο εφιάλτη. Το επιδιώκει μανιωδώς με κάθε ευκαιρία. Ακόμη και με τη θλιβερή είδηση ενός θανάτου. Προκαλώντας ασύστολα και τον πιο ήρεμο άνθρωπο. Εξανίσταται και το πιο ανεκτικό άτομο από το απύθμενο θράσος και την άκρατη προκλητικότητα του. Έστειλε χθες γραπτή δήλωση για να εκφράσει βαθιά θλίψη για το θάνατο του Κ. Παπακώστα.
Αν έμενε ως εδώ, η δήλωσή του θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, όμως, πάντοτε βρίσκει τρόπο να προσθέτει κάτι, που θα προκαλέσει, θα ερεθίσει την ανοχή όσων δεινοπαθούν ακόμη από τα αποτελέσματα της τραγικής του διακυβέρνησης. Υπερβαίνει τα εσκαμμένα, προκαλώντας τσουνάμι οργής. «Ο Κώστας Παπακώστας πλήρωσε βαρύ τίμημα λαθών που άλλοι διέπραξαν και παρά τα τεράστια προβλήματα της υγείας του, καταδικάστηκε σε φυλάκιση», ανέφερε στη γραπτή δήλωσή του.
Η υπομονή εξαντλείται, η ανοχή τελειώνει, η απαξίωση που συνοδεύει τον πλέον αποτυχημένο Πρόεδρο από καταβολής της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραμερίζεται. Το αίμα συγκεντρώνεται επικίνδυνα στο κεφάλι.
Θράσος απύθμενο άνθρωπέ μου.
Θράσος απύθμενο άνθρωπέ μουΕίσαι ο τελευταίος ο οποίος δικαιούται να επικαλείται τα λάθη, που πλήρωσε ο αποθανών.
Εσύ αποφάσισες την κατακράτηση του επικίνδυνου φορτίου στην Κύπρο. Εσύ δεσμεύτηκες στον Άσαντ ότι το φορτίο θα παραμείνει στην Κύπρο μέχρι να μεταφερθεί στη Συρία ή στο Ιράκ. Γι’ αυτούς τους πολιτικούς λόγους και γι’ αυτή τη διπλωματία της πλάκας δεν καταστράφηκε το επικίνδυνο φορτίο το οποίο σταδιακά μετατράπηκε σε θανατηφόρο.
Το πόρισμα της ερευνητικής επιτροπής που εσύ διόρισες, το πέταξες στον κάλαθο των αχρήστων. Δεν ξέρω αν είχες τόση δύναμη για να το πετάξεις και στον κάλαθο της συνείδησής σου και να πατήσεις delete. Σου υπενθυμίζω την κατάληξη.
Αυτήν που για κάποιον άλλο άνθρωπο θα αποτελούσε ερινύα εφ’ όρου ζωής: «Τονίζω, διευκρινίζω και καταλήγω ότι δεν αναφέρομαι απλώς σε θεσμική και εξ αξιώματος πολιτική ευθύνη, που πάντα υπάρχει. Στην προκειμένη περίπτωση, καταλογίζω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σοβαρότατες προσωπικές ευθύνες για το τραγικό συμβάν και τις συνέπειές του». Ακόμη και στην απόφαση καταδίκης του Παπακώστα από το Δικαστήριο, διατυπώνεται εμμέσως η δική σου ευθύνη στην καθυστέρηση λήψης μέτρων για αποφυγή της τραγωδίας: «Προκύπτει με ασφάλεια, ότι ανέμενε (σ.σ. ο Παπακώστας) την επιστροφή του ΠτΔ στην Κύπρο.
Για άλλη μια φορά, ακόμα και τότε, δόθηκε σημασία στην «πολιτική πτυχή» όπως την αντιλαμβάνονταν οι εμπλεκόμενοι, παρά στο πρωταρχικό ζήτημα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής από κινδύνους άμεσους και ορατούς». Είναι ηλίου φαεινότερο, πως όταν ένα υπουργός διαβλέπει έναν τεράστιο κίνδυνο και δεν παίρνει μέτρα αναμένοντας τον Πρόεδρο να επιστρέψει, ο λόγος έγκειται στις δεσμεύσεις του Προέδρου. Προφανώς ήταν τόσο ισχυρές και ο ίδιος τόσο απόλυτος, ώστε να μην τολμά κανείς να λάβει μέτρα ακόμη και για αποφυγή μιας τραγωδίας.
Εσύ Δημήτρη Χριστόφια δεν οδηγήθηκες ποτέ στο εδώλιο. Όχι γιατί κρίθηκες χωρίς ευθύνες. Αλλά γιατί σε προστάτευσε η προεδρική σου ασυλία. Για πολλούς έχεις τη μέγιστη ευθύνη. Από την στιγμή, όμως, που δεν βρέθηκες στο εδώλιο, έχασες την ευκαιρία να αποδείξεις ότι είσαι αθώος από ευθύνες. Καταδίκασες εσαεί τον εαυτό σου στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Δεν τόλμησες. Έτσι θα συνεχίσεις με το κεφάλι σκυφτό. Περιορίσου τουλάχιστον, σ’ αυτό τον άχαρο ρόλο που επιφύλαξες στον εαυτό σου.
Μην προκαλείς άλλο την κοινωνία. Πριν και πάνω απ’ όλα, μην προκαλείς τους συγγενείς των 13 αθώων θυμάτων. Στη χθεσινή δήλωση τούς προκάλεσες ξανά. «Φαίνεται ότι οι αντιδράσεις των συγγενών των θυμάτων μέτρησαν περισσότερο από την αναγκαία ευαισθησία και την ανθρωπιά που έπρεπε να επιδειχθούν», λες για την μη απονομή χάριτος στον Παπακώστα. Εκφράζεις, μάλιστα, «βαθιά λύπη και απαξίωση για αυτές τις συμπεριφορές».
Βαθιά λύπη και απαξίωση Δημήτρη Χριστόφια, μπορείς να αισθάνεσαι μόνο για τον εαυτό σου. Επειδή τέσσερα χρόνια μετά την τραγωδία δεν βρήκες ακόμη τη δύναμη να ζητήσεις μια ειλικρινή συγγνώμη από αυτούς τους ανθρώπους. Δεν βρήκες τη δύναμη να αντιμετωπίσεις έστω για μια στιγμή, τη δική σου συμπεριφορά και τις δικές σου ευθύνες κατάματα. Αντιθέτως, βρήκες περισσή δύναμη και έθαψες στο βαθύτερο και πιο σκοτεινό δωμάτιο της συνείδησης σου τις τύψεις. Αποδεικνύεις διαρκώς και επαναλαμβανόμενα, ότι το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η υστεροφημία σου.
Ματαιοπονείς, ωστόσο, διότι γι’ αυτήν έχει ήδη αποφασίσει η κοινωνία και στον πάτο, που σε έχει κατατάξει δεν ξεφεύγεις όσο θράσος και αν επιδείξεις.
Άσε επιτέλους την κυπριακή κοινωνία ήσυχη. Άσε τον βασανισμένο αυτό λαό να ησυχάσει από τις πληγές του παρελθόντος. Αυτή είναι η μοναδική προσφορά που μπορείς να έχεις σ’ αυτό τον τόπο!
philenews.com
–