Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Vilnius ολοκληρώθηκε, με νέες δεσμεύσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων και με μία συμφωνία σε συγκεκριμένα επιχειρησιακά σχέδια – για έναν ενδεχόμενο πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Μεταξύ άλλων, αποφασίσθηκαν τρία επί μέρους σχέδια που «σκιαγραφούν» τη στρατιωτική δράση σε περίπτωση πολέμου – χωρισμένα σε 3 περιοχές: η μία αφορά το Βόρειο Ατλαντικό, η δεύτερη τη Γερμανία, τη Βαλτική συν τις γειτονικές χώρες, ενώ η τρίτη τη νότια Ευρώπη και τη Μαύρη Θάλασσα.
Παρεμπιπτόντως, η Δανία, η Γερμανία και η Σουηδία, αρνήθηκαν την παροχή πληροφοριών στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, σχετικά με την ανατίναξη των αγωγών Nord Stream – οπότε δεν θα παραστούν στη συνεδρίαση που συγκάλεσε η Ρωσία την Τρίτη, για τη συζήτηση του θέματος.
Πριν από το Vilnius τώρα, το αμερικανικό Politico δημοσίευσε μία επιστολή «46 ειδικών της εξωτερικής πολιτικής», η οποία ζητούσε την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ – καθώς επίσης την αύξηση των δυτικών προμηθειών όπλων στο Κίεβο. Αυτό που δεν ανέφερε όμως το Politico είναι το ότι, σχεδόν οι μισοί από τους υπογράφοντες κατέχουν σημαντικές θέσεις σε οργανισμούς που λαμβάνουν μεγάλη οικονομική υποστήριξη από εταιρίες όπλων, από εταιρίες λόμπι που εξυπηρετούν πελάτες της βιομηχανίας όπλων, από την ίδια τη βιομηχανία όπλων κοκ.
Τέλος, το πιο αξιοσημείωτο γεγονός στη σύνοδο κορυφής δεν ήταν ούτε η δέσμευση να ενταθεί ο πόλεμος δια αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας, ούτε το «μπλοκάρισμα» των διπλωματικών πρωτοβουλιών της Ουκρανίας, ούτε οι πληθωρικές «ερωτοτροπίες» με τον Τούρκο πρόεδρο (αν και εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη εις βάρος της Ελλάδας), λόγω της σημασίας της χώρας του σε έναν ενδεχόμενο απευθείας πόλεμο με τη Ρωσία – αλλά μάλλον η κήρυξη του πολέμου της συμμαχίας εναντίον της Κίνας.
Ειδικότερα, αυτό που ξεκίνησε στην περυσινή σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, με το χαρακτηρισμό της Κίνας ως «συστημικό αντίπαλο», επιδεινώθηκε δραστικά στο Vilnius – δίνοντας την εντύπωση πως η νέα ατζέντα του ΝΑΤΟ (=των ΗΠΑ), είναι ένας επερχόμενος πόλεμος εναντίον της Κίνας. Σε κάθε περίπτωση, η Κίνα περιγράφεται στην τελική δήλωση της συνόδου, ως πρόκληση για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ – επειδή έχει στόχο «την ανατροπή της διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες».
Η αναφορά έμοιαζε με μία «έσχατη δήλωση εχθρού» – ενώ το αποτέλεσμα της είναι οι «εντολές» στην ουσία προς την Κίνα, σε σχέση με το πώς να δομήσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Εν προκειμένω, η γλώσσα και το ύφος της δήλωσης του ΝΑΤΟ προς την Κίνα, θυμίζουν τις ανισότητες στην εποχή της αποικιοκρατίας – τις οποίες μάλλον είναι αδύνατον να ανεχθεί η χώρα.