Είναι ιστορική και αλησμόνητη η απάντηση του Δημήτρη Χριστόφια τον Οκτώβριο του 2006, όταν βγήκε στη φόρα η χρηματοδότηση του Τάσσου Παπαδόπουλου με 50.000 λίρες, από μια εταιρεία- φάντασμα, μια ξένη εταιρεία, τη Watford, που δεν είχε δουλειές στην Κύπρο αλλά ξαφνικά έγινε οπαδός του αείμνηστου Τάσσου και ήθελε να ενισχύσει τον προεκλογικό του αγώνα στις Προεδρικές του 2003. «Κανένας πολιτικός ποτέ δεν πρέπει να καταδέχεται να ατιμάζει το σχήμα του με εξαγορές», έλεγε ο Δ. Χριστόφιας ως Πρόεδρος της Βουλής τότε. «Αυτό είναι ξεκάθαρο και αυτό ισχύει πρώτα και κύρια για μένα προσωπικά που και με τον τρόπο ζωής μου, αλλά και με τα εισοδήματά μου νομίζω ότι δείχνω ένα καλό παράδειγμα» (5/10/2006).
Σήμερα, λοιπόν, αποκαλύπτεται κατάθεση του Μιλτιάδη Νεοφύτου («Είναι προσωπικός μου φίλος πολλά χρόνια ο άνθρωπος»: Δ. Χριστόφιας, 14/6/2010), που υποστηρίζει ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ο γνωστός Βγενόπουλος της Λαϊκής, έδωσε δύο εκατομμύρια λίρες (λίρες, παρακαλώ!) στην προεκλογική του Χριστόφια για τις Προεδρικές του 2008. Κι αυτή η μαύρη ιστορία της διαφθοράς και των χρηματοδοτήσεων στη μακαρία νήσο παίρνει διαστάσεις Γουότεργκεϊτ. Δεν μιλάμε πια για μερικές χιλιάδες ευρώ αλλά για εκατομμύρια.
Κι επειδή όποτε βγει στη φόρα μια ιστορία ύποπτης πολιτικής χρηματοδότησης, η πιο εύκολη και επαναλαμβανόμενη δικαιολογία είναι ότι πρόκειται για καθιερωμένη πρακτική, πρέπει να σημειώσουμε ότι πρόκειται για την πρακτική της ασυδοσίας, που συνεχίζεται αδιάκοπα επειδή τα κόμματα και οι κυβερνήσεις συζητούν από το 2004 τον Νόμο περί Πολιτικών Κομμάτων και ποτέ δεν καταλήγουν σε αποτέλεσμα. Παρά τις επαναλαμβανόμενες υποδείξεις της Επιτροπής GRECO, του Συμβουλίου της Ευρώπης που χειρίζεται τα θέματα διαφθοράς, όλο και βρίσκουν δικαιολογίες και αναβάλλουν τη δημιουργία νομικού πλαισίου για να υπάρχει έλεγχος.
Η Επιτροπή GRECO λέει κάτι πολύ απλό: Ότι η χρηματοδότηση πολιτικών κομμάτων αλλά και προεκλογικών εκστρατειών χωρίς έλεγχο και διαφάνεια εμπεριέχει τον κίνδυνο διαφθοράς, με την έννοια ότι ο χορηγός-χρηματοδότης μπορεί να επιδιώξει και να λάβει ανταλλάγματα, πολλές φορές αθέμιτα, ως αντιπαροχή για την οικονομική στήριξη. Γι’ αυτό και ζητά από την κυπριακή ηγεσία νομοθετική ρύθμιση για μερικά σαφή ζητήματα, όπως: Υποχρεωτική δημοσιοποίηση όλων των ιδιωτικών εισφορών με ονόματα, που λαμβάνουν τα πολιτικά κόµµατα και οι υποψήφιοι. Δημοσιοποίηση και ανεξάρτητος έλεγχος όλων των εσόδων και εξόδων που αφορούν όλων των ειδών τις προεκλογικές εκστρατείες των κοµµάτων.
Τον περασμένο Απρίλιο στην έκθεσή της η Επιτροπή σημείωνε την απογοήτευσή της διότι -όπως αναφερόταν ρητά στα συμπεράσματα- η Κυπριακή Δημοκρατία εμφανίζεται να κωλυσιεργεί στην εφαρμογή των έξι από τις οκτώ συστάσεις που είχε απευθύνει η GRECO στην Κύπρο από το 2011 για πάταξη της διαφθοράς, με ιδιαίτερη αναφορά στη μη εφαρμογή των συστάσεων για δημιουργία ανεξάρτητου συστήματος παρακολούθησης και ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων και τη δημοσιοποίηση όλων των στοιχείων. Κάθε φορά που παίρνουν τέτοιες συστάσεις, τα κόμματα ξεκινούν συζήτηση για να προωθήσουν τις νομοθεσίες και βάζουν νέα χρονοδιαγράμματα (τον Απρίλιο έλεγαν ότι μέχρι το καλοκαίρι θα τα κάνουν όλα) αλλά μετά συνεχίζουν το βιολί τους.
Για να ενισχύσουν τη δημοκρατία, τη διαφάνεια και την αποτελεσματική λειτουργία του Κοινοβουλίου, θα ασχοληθούν με το εκλογικό μέτρο και την εξαφάνιση των μικρών κομμάτων, τα οποία παρεμπιπτόντως ούτε στον ύπνο τους δεν βλέπουν τους δωρητές των εκατομμυρίων που βλέπουν τα μεγάλα κόμματα. Τις συστάσεις της Επιτροπής GRECO, που συζητούνται πάνω από δεκαετία, δεν τις θεωρούν τόσο επείγουσες.
Σήμερα, λοιπόν, αποκαλύπτεται κατάθεση του Μιλτιάδη Νεοφύτου («Είναι προσωπικός μου φίλος πολλά χρόνια ο άνθρωπος»: Δ. Χριστόφιας, 14/6/2010), που υποστηρίζει ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ο γνωστός Βγενόπουλος της Λαϊκής, έδωσε δύο εκατομμύρια λίρες (λίρες, παρακαλώ!) στην προεκλογική του Χριστόφια για τις Προεδρικές του 2008. Κι αυτή η μαύρη ιστορία της διαφθοράς και των χρηματοδοτήσεων στη μακαρία νήσο παίρνει διαστάσεις Γουότεργκεϊτ. Δεν μιλάμε πια για μερικές χιλιάδες ευρώ αλλά για εκατομμύρια.