Είσαι ωραίος Χάρη Γεωργιάδη. Σε παραδέχομαι. Άξιος ο χρόνος που περνάς στα σαλόνια των Βρυξελλών και οι καφέδες με τον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ και τους λοιπούς καρχαρίες.
Πήγε χθες στη Βουλή και αράδιασε ένα σωρό αριθμούς για τον προϋπολογισμό του 2016. Σε δύο επίμαχα θέματα, που είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες μέρες και προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων, τι έκανε ο άνθρωπος. Κλότσησε την μπάλα εκτός γηπέδου ή ορθότερα, στο γήπεδο των βουλευτών. Αναφορικά με τις αυξήσεις σε υψηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους άφησε άναυδους τους βουλευτές. «Η απόφαση δεν είναι δική μου, είναι δική σας», τους είπε. Τουτέστιν, βγάλτε εσείς τα κάστανα από τη φωτιά. Κι επειδή έρχονται βουλευτικές εκλογές και θα ψάχνετε τις ψήφους με το κερί, αν τολμάτε, πηγαίνετε εσείς κόντρα μαζί τους. Να δούμε πόση μαγκιά διαθέτετε. Όσο για το θέμα των νέων λιμουζίνων, χαρακτήρισε άδικες τις αντιδράσεις διότι οι υφιστάμενες είναι δαπανηρές και επικίνδυνες.
Επειδή Χάρη κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, θα σου το πούμε με όσο πιο απλά λόγια μπορούμε. Το θέμα δεν είναι αν το κόστος από αυτές τις αυξήσεις θα είναι μικρό ή μεγάλο. Ούτε αν οι προαχθέντες προ διετίας δικαιούνται να πάρουν τις αυξήσεις τους. Σαφώς και τις δικαιούνται. Το θέμα άνθρωπέ μου είναι η νοοτροπία, οι αντιλήψεις και οι προτεραιότητες, που διαρκώς και αδιαλείπτως, αποκαλύπτεις ότι χαρακτηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση. Υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια στον προϋπολογισμό του κράτους; Αν ναι, τότε, απλώς είσαι επιεικώς απαράδεκτος.
Διότι οι προτεραιότητες που θέτεις είναι άκρως λανθασμένες. Δυόμισι χρόνια στην εξουσία έπρεπε επιτέλους να είχες συνειδητοποιήσει ότι για να μπορείς, αγοράκι μου, εσύ σήμερα να καυχιέσαι ότι βγαίνουμε τον επόμενο χρόνο από το μνημόνιο, αυτό οφείλεται στις θυσίες των απλών ανθρώπων. Για να μπορείς εσύ σήμερα να κορδώνεις επειδή ξεφύγαμε από την ύφεση και οι δείκτες έχουν βελτιωθεί, αυτό οφείλεται στον πόνο δεκάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας και στην αλληλεγγύη που επέδειξαν για να τους στηρίξουν χιλιάδες άλλοι. Για να μπορείς εσύ να υπερηφανεύεσαι ότι μπαίνουμε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς, αυτό οφείλεται στη δυστυχία την οποία ζουν για πολλά χρόνια χιλιάδες συμπολίτες μας.
Ως εκ τούτου, αν χαρακτήριζε εσένα και την κυβέρνηση σου η κοινωνική ευαισθησία, ένα και μόνο κριτήριο θα έπρεπε να αποτελεί καθοδηγητικό φάρο για τις όποιες αποφάσεις σας. Αυτό της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η κοινωνική δικαιοσύνη επιβάλλει τα όποια, έστω μικρά, περισσεύματα υπάρχουν στα δημόσια ταμεία, να διοχετεύονται στις κοινωνικές ομάδες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ή στο όριο. Στις χιλιάδες άνεργους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους άπορους μαθητές, τους ανήμπορους δανειολήπτες που καταλήγουν στις φυλακές, στις οικογένειες που χρόνια τώρα επιβιώνουν χάρις στα κοινωνικά παντοπωλεία.
Σε προκαλώ, Χάρη Γεωργιάδη, και ας με κατηγορήσουν κάποιοι ότι λαϊκίζω. Από πότε άραγε οι οδυνηρές πραγματικότητες αποτελούν λαϊκισμό; Σε προκαλώ, λοιπόν, να πάμε μαζί. Μόνος σου δεν θα τολμήσεις ποτέ. Αν τολμούσες, δυόμισι χρόνια τώρα, θα το είχες κάνει. Να πάμε μαζί στο γέρο-Παντελή και τη γριά-Μαρούλα του συνοικισμού και να τους πεις ότι τα μερικά διαθέσιμα κονδύλια δεν θα αξιοποιηθούν για τις συντάξεις πείνας που τους κούρεψες αλλά για αυξήσεις σε εκατοντάδες υψηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους. Να πάμε μαζί στον Κωστή τον γείτονά μου. Είναι 22 χρόνων. Σπούδαζε, ξέρεις. Αναγκάστηκε, όμως, να διακόψει τις σπουδές του για να εργαστεί και να στηρίξει την οικογένειά του. Να του πεις ότι θα αγοράσεις λιμουζίνες.
Να πάμε μαζί στον 50χρονο πρώην μεροκαματιάρη Μιχάλη, που βρίσκεται τρία χρόνια στην ανεργία και έπεσε σε κατάθλιψη. Να πάμε μαζί να βρούμε ένα σωρό δανειολήπτες, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε χρέη μερικών χιλιάδων και καταλήγουν στις φυλακές. Μπορώ να σε πάρω σε χιλιάδες τέτοιες περιπτώσεις, Χάρη. Να τους κοιτάξεις στα μάτια, αν μπορείς. Να τους πεις ποιες είναι οι προτεραιότητές σου, αν τολμάς. Να τους αραδιάσεις με υπερηφάνεια τα νούμερα και τις προβλέψεις για το πού πάνε τα οικονομικά του κράτους, αλλά μην τους τολμήσεις να τους ρωτήσεις πού πάνε τα δικά τους οικονομικά.
Το θέμα, κύριε Χάρη, δεν είναι μόνο οι αυξήσεις σε εκατοντάδες υψηλόμισθους και οι λιμουζίνες. Είναι πολλά άλλα, που αποκαλύπτουν τις προκλητικές προτεραιότητές σας. Είναι οι αυξήσεις που μελετάς να δώσεις στα μέλη των δ.σ. των ημικρατικών οργανισμών. Είναι τα κονδύλια που προτίθεσαι να δώσεις για να πάρουν ακόμη 18 συνεργάτες οι βουλευτές. Είναι η κρατική χορηγία για τα κόμματα, που για τρίτη συνεχόμενη χρονιά δεν τολμάς να αγγίξεις ούτε ένα σεντ. Μέχρι και το κόμμα σου σε άδειασε. Δεν το πήρες χαμπάρι; Σου τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια. Να περιμένεις το 2017, σου είπε. Τι δεν καταλαβαίνεις πια; Στον ιδιωτικό τομέα, καλοβολεμένε άνθρωπε, έχει χρόνια που ξεχάσαμε τι είναι οι αυξήσεις. Και αν περισσέψουν κάποια ψίχουλα, σκεφτόμαστε τους χαμηλόμισθους συναδέλφους. Γιατί αυτό επιτάσσουν η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη και οι ευαισθησίες. Σου λέει κάτι αυτό, Χάρη;
Επειδή Χάρη κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, θα σου το πούμε με όσο πιο απλά λόγια μπορούμε. Το θέμα δεν είναι αν το κόστος από αυτές τις αυξήσεις θα είναι μικρό ή μεγάλο. Ούτε αν οι προαχθέντες προ διετίας δικαιούνται να πάρουν τις αυξήσεις τους. Σαφώς και τις δικαιούνται. Το θέμα άνθρωπέ μου είναι η νοοτροπία, οι αντιλήψεις και οι προτεραιότητες, που διαρκώς και αδιαλείπτως, αποκαλύπτεις ότι χαρακτηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση. Υπάρχουν διαθέσιμα κονδύλια στον προϋπολογισμό του κράτους; Αν ναι, τότε, απλώς είσαι επιεικώς απαράδεκτος.