Όσο συνεχίζουν διάφοροι, μαζί κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να μιλούν στον λαό για την οικονομική ανάπτυξη που θα φέρει η λύση του Κυπριακού, τόσο περισσότερο πείθουν ότι δεν υπάρχει πραγματική λύση στον ορίζοντα και χρησιμοποιούν τα άδεια πορτοφόλια μας για να σκεπάσουν τα κενά. Διότι η πραγματική λύση, δημοκρατική, λειτουργική, ανθεκτική, δεν χρειάζεται την προπαγάνδα. Χρειάζεται όταν ξέρουν, συνειδητά και με τα χέρια δεμένα ως ανήμποροι, ότι πάμε για μια λύση, που δεν θα εξυπηρετεί την Κύπρο και τους Κύπριους αλλά την Τουρκία.
Είναι ακριβώς όπως το γνωστό: πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Προπάντων, ο ενθουσιώδης Έσπεν Μπαρθ Άιντα, που μιλώντας την Τρίτη στο συνέδριο του Economist, έλεγε ότι «μακροπρόθεσμα θα υπάρξει περαιτέρω ανάπτυξη και πιο πολλά χρήματα». Τον σιγόνταρε κι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, που εξηγούσε ότι «η λύση μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την οικονομική ανάπτυξη τις επόμενες δεκαετίες, με τεράστια δυνητικά οφέλη στους σημαντικότερους τομείς της οικονομίας».
Αλλά, γιατί να υπάρξουν μακροπρόθεσμα τα «πιο πολλά χρήματα»; Υπάρχει ένας τρόπος για να υπάρξουν αμέσως και τα χρήματα και η ανάπτυξη: Να ξεκουμπιστούν τα κατοχικά στρατεύματα και η Τουρκία από την Κύπρο. Αμέσως την επόμενη στιγμή και όχι μακροπρόθεσμα, αυτό να δεις πώς θα «λειτουργήσει ως καταλύτης για την οικονομική ανάπτυξη». Θα βρέχει χρήματα, φυσικό αέριο, επενδυτές, τουρίστες και διάφορα άλλα αγαθά, που θα κάνουν τρισευτυχισμένους όλους τους Κύπριους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Αυτό θα έπρεπε να λέει ο Πρόεδρός μας, όταν προπάντων μιλά σε ξένους.
Κι ας μην επαναληφθεί η εξυπνάδα ότι αυτό είναι που αναζητούν με τη διαπραγμάτευση. Δηλαδή, την αποχώρηση της Τουρκίας από την Κύπρο. Διότι, άλλη είναι η πικρή αλήθεια. Ότι αυτό που αναζητούν είναι η νομιμοποίηση συμφερόντων της Τουρκίας. Όχι βεβαίως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αλλά ο Πρόεδρος πρέπει να το αντιληφθεί για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο και να πάψει να προβάλλει κι αυτός τα σενάρια με τις μεταξωτές κορδέλες.
Το έγραφε τον περασμένο Μάιο ο πολύ γνωστός Τουρκοκύπριος ευρωπαϊστής, Αλί Ερέλ, πρώην πρόεδρος του Τουρκοκυπριακού Επιμελητηρίου και υποστηρικτής του Ακιντζί: «Η εμπόλεμη κατάσταση (…) χρησιμοποιείται ως μια κατάσταση που χρειάζεται μέχρι να επιβάλει η Τουρκία τη μορφή ”λύσης” που επιθυμεί (…) Η Τουρκία θέλει ένα κομμάτι γης που να βρίσκεται υπό τη δική της κυριαρχία στη βόρεια γεωγραφική περιοχή της Κύπρου. Τελεία και παύλα». Το έγραφε και προχθές ακόμα (4/11/15) ο Σενέρ Λεβέντ: «Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι σε μια διζωνικότητα θα μας διοικεί και πάλι η Τουρκία». Και: «Χρειαζόμαστε τη λύση περισσότερο από ποτέ. Αλλά όχι οποιανδήποτε λύση. Μια λύση η οποία θα μας απαλλάσσει από τον ζυγό της Τουρκίας. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι απαραίτητη προϋπόθεση μια λύση με ενιαία περιφέρεια και όχι διζωνική».
Εμείς, όμως, χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε γιατί η λύση θα λειτουργήσει δήθεν ως καταλύτης για την οικονομική ανάπτυξη. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, που γράφει κι ο Ματθαίος.
