Ο Μουσταφάς, την πάτησε. Για δες καιρό που διάλεξε, παλικαρισμούς να κάνει, τώρα που ο Σουλτάνος σάρωσε, να δω τι μαγκιές θα κάνει.
Για να δούμε κύριε Ακιντζί, τώρα που ο Σουλτάνος είναι πανίσχυρος αν θα συνεχίσεις να το παίζεις σκληρός και αδιάλλακτος. Να δούμε τώρα που ο μέγας και τρανός Σουλτάνος είναι και πάλι ο εις και μόνος, αν θα συνεχίσεις να το παίζεις μαξιμαλιστικά. Αν θα συνεχίσεις να επιμένεις στα δικαιώματα του χρήστη. Αν θα συνεχίσεις να επιμένεις στην εκ περιτροπής προεδρία. Αν θα συνεχίσεις να επιμένεις στις εγγυήσεις. Αν θα συνεχίσεις να απορρίπτεις το άνοιγμα των Βαρωσίων. Αν θα συνεχίσεις να λες ότι στο εδαφικό δεν μπορείς να κάνεις υποχωρήσεις. Αν θα συνεχίσεις να επιμένεις ότι στο ευρωπαϊκό κεκτημένο πρέπει να υπάρξουν μόνιμες παρεκκλίσεις. Αν θα συνεχίσεις να λες ότι κανένας έποικος δεν θα φύγει.
Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις. Όπως ξέχασες και όσα διατυμπάνιζες όταν εκπροσωπούσες ένα μικρό κόμμα. Όπως ξέχασες το κοινό όραμα, που μας πούλησες μόλις κέρδισες τις εκλογές. Όπως ξέχασες τις μεγαλόστομες δηλώσεις στα θέατρα, στους καφενέδες και στις βόλτες στη Λήδρας. Μόλις γεύτηκες το μέλι της εξουσίας, τα ξέχασες όλα. Σε σαγήνευσε η εξουσία και σένα. Τι και αν εμείς την αποκαλούμε ψευδοεξουσία; Εξουσία είναι κι αυτή. Όλοι σου υποκλίνονται, κόβεις διαταγές, σου στρώνουν κόκκινα χαλιά, σε επισκέπτονται ένα σωρό προσωπικότητες, ταξιδεύεις στην Αμερική και αλλού, κυκλοφορείς με λιμουζίνες. Είναι γλυκό το μέλι της εξουσίας Μουσταφά. Τόσο γλυκό, που παρασύρει και τους πιο σκληρούς. Ξεχνάνε και οράματα και αξίες και πατρίδες…
Τώρα, ο κάθε κατεργάρης θα καθίσει στον πάγκο του. Ο «καλός» Σουλτάνος έσκισε. Έστειλε τους δημοσκόπους να σχίσουν τα πτυχία τους. Στην Τουρκία βάζουν βόμβες και σκοτώνουν ένα σωρό αθώους. Τα όργανα της τάξεως πηγαίνουν δια της βίας και κλείνουν ΜΜΕ. Οι αρχές ασφαλείας εκβιαστικά και βίαια, σπέρνουν τον τρόμο σε όποιον αντιστέκεται.
Ο Σουλτάνος, όμως, είναι «καλός». Γι’ αυτό και ένας στους δύο ψήφισε το κόμμα του. Γι’ αυτό από χθες «ελπίζει η Κύπρος», όπως διακηρύττουν κάποιοι. Διότι τώρα θα σου τραβήξει το αφτί κύριε Ακιντζί, επειδή είσαι αδιάλλακτος. Αν τολμήσεις να αντισταθείς θα σου τραβήξει και δυο-τρία χαστούκια να συνέλθεις. Και αν, ενδεχομένως, συνεχίσεις να κάνεις τον μάγκα, θα σου στείλει ένα πειρατικό στο λιμανάκι της Κερύνειας για να στρώσεις. Εμάς ο «καλός» Σουλτάνος μάς είχε στείλει το «Μπαρμπαρός» λίγο έξω από τη Μαρίνα Λεμεσού. Είδες πώς στρώσαμε; Σταματήσαμε τις γεωτρήσεις και στείλαμε το γεωτρύπανο στο αιγυπτιακό «Ζορ», όπου ανακάλυψε ένα «μαμούθ». Εμείς περιμένουμε να δούμε αν η άκρη της ουράς του «μαμούθ» ακουμπά λιγάκι στην κυπριακή ΑΟΖ…Είσαι τυχερός κύριε Ακιντζί επειδή η Πλατεία Ελευθερίας ακόμη δεν ολοκληρώθηκε. Θα είχαμε πάει όλοι εκεί για να πανηγυρίσουμε τον θρίαμβο του Σουλτάνου.
Για να σοβαρευτούμε, όμως, είναι απίστευτο πως 41 χρόνια μετά, κάποιοι ζουν ακόμη στον αστερισμό των ψευδαισθήσεων. Είναι απίστευτο πως 12 χρόνια με τον Ερντογάν να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας, κάποιοι ζουν ακόμη στον αστερισμό του δήθεν «καλού» Σουλτάνου, που θα λύσει το κυπριακό με τρόπο, τουλάχιστον, υποφερτό. Πότε υποχώρησε; Πότε παρουσιάστηκε πιο διαλλακτικός; Πότε έδωσε έστω κι ένα δείγμα καλών προθέσεων, ώστε να επιτρέπει σε οποιονδήποτε να τρέφει και την παραμικρή ψευδαίσθηση;
Τραγελαφικό, ωστόσο, πραγματικό. Τώρα η Κύπρος «ελπίζει» λένε κάποιοι, διότι αν δεν εξασφάλιζε αυτοδυναμία θα έπρεπε να συνεργαστεί με άλλους για σχηματισμό κυβέρνησης και οι άλλοι έχουν σκληρότερες θέσεις από τον Σουλτάνο. Εννοούν σκληρότερες από τις άκρως αδιάλλακτες του Σουλτάνου. Μα έχει πιο σκληρές από τις άκρως αδιάλλακτες; Είναι νωπή ακόμη η ψευδαίσθηση την οποία ζήσαμε με τον «καλό» Ακιντζί, που θα άλλαζε τις τουρκικές θέσεις και θα πηγαίναμε σε λύση. Τώρα ανακαλύπτουμε σε new version την ψευδαίσθηση του «καλού» αυτοδύναμου Ερντογάν.Λες και οι απαράδεκτες θέσεις του «καλού» Ακιντζί δεν είναι οι θέσεις που του επέβαλε ο «καλός» Σουλτάνος. Αυτού, που ήρθε και εγκαινίασε τον «ομφάλιο λώρο» για τον οποίο δαπάνησε μερικά δις, ώστε να έχει εφ’ όρου ζωής υποχείριο το νησί. Λες και δεν είναι αυτός που μας βάφτισε «εκλιπούσα» Δημοκρατία.
Επί 41 ολόκληρα χρόνια ζούμε στον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Έζησε και ο γράφων πολλά χρόνια σ’ αυτές. Είναι όντως πολλά. Τόσο πολλά, ώστε είναι εύκολο κάποιοι να συνηθίσουν τις ψευδαισθήσεις, να γίνονται ένα μ’ αυτές και να τις συγχύζουν με την πραγματικότητα. Η οικτρή πραγματικότητα, όμως, είναι αυτή που αντικρίζουμε κάθε πρωί στη ράχη του παλικαρόβουνου και την ξαναβλέπουμε το βράδυ φωταγωγημένη, ώστε να πλακώνει και τα όνειρα μας μόνομος εφιάλτης. Μην τρελαθούμε εντελώς σ’ αυτό τον τόπο… Όσοι συνεχίσουν να τρέφουν αυταπάτες μπορεί να πιστεύουν ότι θα τον δουν διαλλακτικότερο.
Η όλη πολιτική πορεία του Σουλτάνου, ωστόσο, εκείνο που καταδεικνύει είναι ότι μάλλον απειλητικότερος, αυταρχικότερος και επιθετικότερος θα γίνει. Γιατί απλούστατα, απέδειξε ότι δεν γνωρίζει την έννοια της πραγματικής δημοκρατίας. Απέδειξε ότι διακατέχεται από ιμπεριαλιστικές τάσεις. Απέδειξε ότι κυριαρχείται από άκρατη φιλοδοξία. Στο μυαλό του κυριαρχεί μόνο το πάθος να μετατραπεί από Σουλτάνο σε αυτοκράτορα μέσω της αλλαγής του συντάγματος.
Κανείς πολιτικός με τέτοια κάκιστα χαρακτηριστικά δεν είναι δυνατό να παρουσιασθεί διαλλακτικός, συμβιβαστικός, υποχωρητικός. Οψόμεθα, ελπίζοντας ειλικρινά να διαψευστούμε…
Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις. Όπως ξέχασες και όσα διατυμπάνιζες όταν εκπροσωπούσες ένα μικρό κόμμα. Όπως ξέχασες το κοινό όραμα, που μας πούλησες μόλις κέρδισες τις εκλογές. Όπως ξέχασες τις μεγαλόστομες δηλώσεις στα θέατρα, στους καφενέδες και στις βόλτες στη Λήδρας. Μόλις γεύτηκες το μέλι της εξουσίας, τα ξέχασες όλα. Σε σαγήνευσε η εξουσία και σένα. Τι και αν εμείς την αποκαλούμε ψευδοεξουσία; Εξουσία είναι κι αυτή. Όλοι σου υποκλίνονται, κόβεις διαταγές, σου στρώνουν κόκκινα χαλιά, σε επισκέπτονται ένα σωρό προσωπικότητες, ταξιδεύεις στην Αμερική και αλλού, κυκλοφορείς με λιμουζίνες. Είναι γλυκό το μέλι της εξουσίας Μουσταφά. Τόσο γλυκό, που παρασύρει και τους πιο σκληρούς. Ξεχνάνε και οράματα και αξίες και πατρίδες…