Αυτές τις μέρες οργανώθηκε στη Λευκωσία ένα φεστιβάλ χορού, το οποίο μάλιστα έχει χορηγό το υπουργείο Παιδείας και τελεί υπό την αιγίδα του δημάρχου Λευκωσίας. Διαβάζουμε στις σχετικές ανακοινώσεις ότι στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί κι ένα εργαστήρι από μια φημισμένη Πορτογαλίδα χορογράφο, η οποία παράλληλα θα δώσει και μια παράσταση.
«Η mafalda Deville και η οκταμελής ομάδα της θα βρίσκονται στην Κύπρο για παραστάσεις από τις 11 Νοεμβρίου μέχρι τις 13 Νοεμβρίου», διαβάζουμε. Ουδέν παράξενο.
Η συνέχεια όμως είναι εκπληκτική: Η σπουδαία αυτή Μαφάλντα είναι καλεσμένη του Girne American University (Girne,να θυμίσω σε όσους ξεχνούν είναι η Κερύνεια και είναι κατεχόμενη ακόμα) και στις 11 Νοεμβρίου έδωσε παράσταση στο Eastern Mediterranean University (θυμίζουμε επίσης ότι αυτό είναι το παράνομο πανεπιστήμιο, που βρίσκεται στην κατεχόμενη Αμμόχωστο). Μετά ήρθε κι απ’ εδώ για παράσταση στις 13 Νοεμβρίου. Στις παραστάσεις κι απ’ εδώ κι απ’ εκεί, ήταν λέει κι ο Πορτογάλος πρέσβης και πρόσφερε χαρά μεγάλη στους διοργανωτές. Το εργαστήρι θα γίνει αργότερα.
Ένας φίλος, άνθρωπος του πολιτισμού κι απ’ αυτούς που μπορείς να κατατάξεις (έτσι μας κατάντησαν πλέον, να κατατάσσουμε τους φίλους μας σε στρατόπεδα) στους διαλλακτικούς του Κυπριακού, όταν ρώτησα τη γνώμη του, μου είπε την πιο τραγική απορία: Δηλαδή, τώρα κάνουμε και εισαγωγή πολιτισμού από τα κατεχόμενα; Ακριβώς έτσι. Κι ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι οι διοργανωτές κάνουν τις ανακοινώσεις αυτές σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Και οι δημοσιογράφοι γράφουν την είδηση με την ίδια αποστασιοποίηση, σαν να μιλούν για κάποιους άλλους: «Η mafalda Deville και η οκταμελής ομάδα της θα βρίσκονται στην Κύπρο για παραστάσεις».
Σε ποια Κύπρο; Ήρθε καλεσμένη στην «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», στην Girne και στο Eastern Mediterranean University κι επειδή οι Ελληνοκύπριοι νέας τάξεως έχασαν πλέον και την ελάχιστη αξιοπρέπειά τους (ή και την ελάχιστη προσδοκία τους, για όσους θέλουν να το βλέπουν αλλιώς, παρότι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο), δεν βλέπουν τίποτε παράδοξο στο να περάσει κι από τη συνιστώσα πολιτεία τους για μερικές παραστάσεις.
Σήμερα, επέτειος ανακήρυξης του κατοχικού ψευδοκράτους, πρέπει να θυμηθούμε ότι επί 32 ολόκληρα χρόνια παρά την ανικανότητα και τις λανθασμένες πολιτικές μας, καταφέραμε να παραμένει στην παρανομία η απόσχιση των Τουρκοκυπρίων και να μην αναγνωρίζεται παρά μόνο από την Τουρκία, που το διοικεί, το κατοχικό καθεστώς. Και βεβαίως, αυτό σημαίνει ότι οι Ελληνοκύπριοι επιβιώνουν επειδή προστάτευσαν την οντότητα του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας κι έχουν πάντα φωνή στο διεθνές σκηνικό. Σήμερα, δεν είναι τόσο σίγουρο ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Πρώτα η ηγεσία και μετά ο λαός, ή κάποιες ομάδες του λαού, πολιτιστικές, χορευτικές, κοινωνικές και πολιτικές, έχουν αποφασίσει την αποδοχή και στη συνέχεια την αναβάθμιση του κατοχικού καθεστώτος. Έχουν αποδεχθεί τη διζωνικότητα, όπως την απαιτεί η τουρκική πλευρά και όπως τους την πλασάρουν ωραιοποιημένη, πολιτικοί ηγέτες, δημοσιογράφοι, πολιτικάντηδες.
Οι συνέπειες, που ασφαλώς δεν προέρχονται από ένα φεστιβάλ χορού, αλλά από δεκάδες παρόμοια γεγονότα, συμπληρώνουν το παζλ της τελικής κατάρρευσης.
Η συνέχεια όμως είναι εκπληκτική: Η σπουδαία αυτή Μαφάλντα είναι καλεσμένη του Girne American University (Girne, να θυμίσω σε όσους ξεχνούν είναι η Κερύνεια και είναι κατεχόμενη ακόμα) και στις 11 Νοεμβρίου έδωσε παράσταση στο Eastern Mediterranean University (θυμίζουμε επίσης ότι αυτό είναι το παράνομο πανεπιστήμιο, που βρίσκεται στην κατεχόμενη Αμμόχωστο). Μετά ήρθε κι απ’ εδώ για παράσταση στις 13 Νοεμβρίου. Στις παραστάσεις κι απ’ εδώ κι απ’ εκεί, ήταν λέει κι ο Πορτογάλος πρέσβης και πρόσφερε χαρά μεγάλη στους διοργανωτές. Το εργαστήρι θα γίνει αργότερα.