Της Φανούλας Αργυρού*
«ΕΙΧΑΤΕ ΕΚΛΟΓΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ, ΜΕ ΤΗ ΔΔΟ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΤΟΥΡΚΟΠΟΙΗΣΗ»
Καθώς, λοιπόν, Ευρωπαίοι ακαδημαϊκοί κρούουν τον κώδωνα του ισλαμικού κινδύνου και άρχισαν και χώρες της Ε.Ε. επιτέλους να βγαίνουν ανοικτά υπέρ του τερματισμού της ενταξιακής της Τουρκίας με πρωτοπόρους τους Γερμανούς, στην Κύπρο, την ημι-κατεχόμενη από την ίδια Τουρκία που οι Ευρωπαίοι κατηγορούν ότι βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον αντιδημοκρατισμό και απομακρύνεται από το κράτος δικαίου, συμβαίνει το αντίθετο
«Ο ΧΙΤΛΕΡ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ή ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΟΤΑΞΕΙ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΗΣΙ Ή ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ. ΑΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ, ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΟΜΩΣ, ΑΝ ΑΠΟΤΥΧΟΥΜΕ, ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΟΙ ΗΠΑ, ΘΑ ΒΥΘΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ…». Ο ΝΟΩΝ ΝΟΕΙΤΟ. WINSTON CHURCHILL, 8.6.1940, ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
WINSTON CHURCHILL
Στις 5 Σεπτεμβρίου 2017 ο Γάλλος καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, Guy Milli?re, με το άρθρο του «Το Ισλαμικό Μέλλον της Ευρώπης», έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, κατηγορώντας τους Ευρωπαίους ηγέτες για ολιγωρία, ότι βλέπουν τη δημογραφική καταστροφή να επιτελείται, γνωρίζουν ότι σε δύο ή τρεις δεκαετίες η Ευρώπη θα κυβερνάται από το Ισλάμ, αλλά αδυνατούν να κάνουν ό,τι πρέπει γιατί θα… χάσουν ισλαμικές ψήφους.
«Φαίνεται να έχουν παραδοθεί.
Άλλαξαν τη σχολική ύλη, τα παιδιά διδάχτηκαν πως η Δύση και η Ευρώπη λεηλάτησαν τον μουσουλμανικό κόσμο, όχι ότι οι μουσουλμάνοι στην πραγματικότητα εισέβαλαν και νίκησαν τη Χριστιανική Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τη Βόρειο Αφρική και τη Μέση Ανατολή, μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης, την Ελλάδα, τη βόρεια Κύπρο και Ισπανία…».
Και κλείνει ο καθηγητής, υπενθυμίζοντας τι είπε ο Winston Churchill στον Neville Chamberlain μετά τη συνθηκολόγηση του τελευταίου με τον Hitler και τη χαζοχαρούμενη επιστροφή του από το Μόναχο, με ένα χαρτί στο χέρι που μόνο για το αποχωρητήριο έκανε:
«Είχες επιλογή μεταξύ πολέμου και ταπείνωσης, επέλεξες την ταπείνωση, θα έχεις πόλεμο».
Ο καθηγητής περιέλαβε και το κατεχόμενο μέρος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ανάλυσή του, η μοίρα του οποίου περιλαμβάνεται στον ευρύτερο ιστορικό και γεωγραφικό χώρο για τον οποίο προειδοποιεί ο Milliere, που συνεπάγεται και την υπόλοιπη ελεύθερη, προς το παρόν, Κυπριακή Δημοκρατία.
Καθώς, λοιπόν, Ευρωπαίοι ακαδημαϊκοί κρούουν τον κώδωνα του ισλαμικού κινδύνου και άρχισαν και χώρες της Ε.Ε. επιτέλους να βγαίνουν ανοικτά υπέρ του τερματισμού της ενταξιακής της Τουρκίας με πρωτοπόρους τους Γερμανούς, στην Κύπρο, την ημι-κατεχόμενη από την ίδια Τουρκία που οι Ευρωπαίοι κατηγορούν ότι βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον αντιδημοκρατισμό και απομακρύνεται από το κράτος δικαίου, συμβαίνει το αντίθετο.
Όχι μόνο δεν τολμούν ούτε και σήμερα να βάλουν ΒΕΤΟ στην ενταξιακή της Τουρκίας, συνεχίζουν να υποστηρίζουν, ακόμα και μετά τις τρανταχτές αποτυχίες και φιάσκο τους στα ελβετικά θέρετρα με τις μονομερείς των υποχωρήσεις και παραχωρήσεις προς τους θύτες Τούρκους, την αντι-δημοκρατική βρετανο-τουρκική δι-κοινοτική, δι-ζωνική Ομοσπονδία!
Ενόψει, δε, των προεδρικών εκλογών τον Ιανουάριο του 2018 ξεκίνησε και πάλι ένας φαύλος κύκλος, ένα αλαλούμ δηλώσεων και αντι-δηλώσεων, με φόντο, τώρα, όλοι να επικαλούνται την ανάγκη… νέας στρατηγικής! Μια παντιέρα δίχως συγκεκριμένο περιεχόμενο απ’ όλα σχεδόν τα κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης (με εξαίρεση μια μικρή μερίδα πολιτικών να ξεκαθαρίζουν ότι απορρίπτουν την ΔΔΟ), τα οποία επικαλούνται… νέα στρατηγική. Στα μέτρα, όμως, των βρετανικών «εποικοδομητικών ασαφειών», δηλαδή δίχως να απορρίπτουν τη ΔΔΟ, να φιλολογούν, να φιλοσοφούν και να αρθρογραφούν περί ανέμων και υδάτων για νέες στρατηγικές…
Όπως έγραψε η «Σημερινή» στις 10.9.2017, «Για τις Καρέκλες»:
«Κατέρχονται και πάλι διάφοροι πολιτικοί ηγέτες και ζητούν να γίνουν Πρόεδροι της Κύπρου που απέμεινε! Για να διαπραγματευτούν λύση καλύτερη για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού. Πώς; Με ποια διαφορετικά δεδομένα; Με ποια νέα όπλα; Με ποιους συμμάχους; Με ποιες νικηφόρες μεθόδους; Απαντήσεις δεν δίνονται. Οι Καρέκλες περιμένουν βυθισμένες στην αχλύ της εξαπάτησης και της γενικής διαφθοράς. Για τις Καρέκλες ο “εθνικός” αγώνας; Όλα τα άλλα ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ δεν μετρούν; Η Τουρκία ας σχεδιάζει ό,τι θέλει …».
Και στις 5.9.2017, ο αγαπητός Λάζαρος Μαύρος, «Ποια στρατηγική κ.κ. Ενδιάμεσοι;»:
Νέα στρατηγική, αλλά με στόχο το ενιαίο κράτος
«Σ Τ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟ άρθρο του (5.9.2017) στον “Φιλελεύθερο”, υπό τον ειρωνικό τίτλο “Success story και στο Κυπριακό”, ο δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος έγραψε και τα εξής ορθά-ορθότατα: “Δυστυχώς το κυπριακό πολιτικό σύστημα επαναλαμβάνει την ίδια παράσταση, αιχμάλωτο στους τακτικισμούς μικρής πνοής και στις προσωπικές ατζέντες με ορίζοντα το 2018 [των προεδρικών εκλογών…].
Οι λεγόμενοι Ενδιάμεσοι επαναλαμβάνουν συνεχώς την ανάγκη για νέα στρατηγική στο Κυπριακό. Εάν δεν την παρουσιάσουν ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη και εφικτή, δεν πρέπει να την κουβαλούν από τηλεοπτικό πάνελ σε ραδιοφωνικό και σε συνεντεύξεις, γιατί σκοτώνουν την προοπτική. Γιατί το κενό υπάρχει μετά τις Πενταμερείς. Η πολιτική κατέρρευσε. Χρειάζεται νέα…”».
Έπειτα από 43 ολόκληρα χρόνια υποταγής και «αγωνιστικότητας» στη νομιμοποίηση των τετελεσμένων των δύο τουρκικών εισβολών με τη βρετανο-τουρκική ΔΔΟ, καθ’ υπόδειξιν και απαίτηση των Βρετανών πατρώνων της, ναι, χρειάζεται νέα στρατηγική.
Αλλά, για ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΓΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ακριβώς όπως έθεσε τα πράγματα τετραγωνισμένα ο Δρ Χρίστος Κληρίδης στις 7.9.2017 από το Ράδιο Πρώτο, προς τον Λάζαρο Μαύρο.
«Όταν μιλούμε για νέα στρατηγική, εννοούμε δύο πράγματα, κατά τη γνώμη μου. Πρώτον, θα πρέπει ενόψει της αρνητικής στάσης της Τουρκίας και της τραγικής κατάληξης σχεδόν μισού αιώνα διαπραγματεύσεων, να ξεκαθαρίσουμε ότι αποσύρονται ΟΛΑ και ξεκινούμε από ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ… Το δεύτερον είναι ότι οποιαδήποτε λύση πρέπει να εδράζεται πάνω στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν υπάρχει οποιαδήποτε απόκλιση, στις οποιεσδήποτε πρόνοιες της οποιασδήποτε λύσης από τα ανθρώπινα δικαιώματα,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ…
»Επ’ αυτών μπορούμε να κτίσουμε εμείς μόνοι μας τις δικές μας προτάσεις βασιζόμενες πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις οποίες μάλιστα εγώ εισηγούμαι, αφού τις υιοθετήσει το Εθνικό Συμβούλιο, να τεθούν σε δημοψήφισμα. Και αν στο δημοψήφισμα εγκριθούν αυτές οι προτάσεις, νομιμοποιούμεθα σε όλη τη διεθνή κοινότητα, η οποία σέβεται τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων, το είδαμε παγκοσμίως… Τότε δεν μπορεί κανένας να μας πει ότι οι προτάσεις σας είναι αντίθετες είτε με το διεθνές δίκαιο, είτε με τα ανθρώπινα δικαιώματα, είτε με οποιαδήποτε δημοκρατική αρχή…».
Αν παραφράσουμε την απάντηση του Churchill προσαρμόζοντάς την στην κυπριακή πραγματικότητα, θα μπορούμε να πούμε προς τους επιμένοντες υποστηρικτές της βρετανο-τουρκικής δι-κοινοτικής, δι-ζωνικής Ομοσπονδίας: «Είχατε εκλογή μεταξύ απελευθέρωσης και ταπείνωσης, με τη ΔΔΟ επιλέξατε την ταπείνωση, θα έχετε τουρκοποίηση».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος