Γράφει: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος
Η Τουρκία παρέλαβε τις πρώτες μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου καθώς δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα παραδόθηκαν μέσω του αγωγού φυσικού αερίου Turkish Stream, εκ των οποίων το 54% είναι για την Τουρκία όπως ανακοίνωσε το γραφείο Τύπου της ρωσικής Γκαζπρόμ ((Газпром) και δημοσιοποιεί το Ria Novosti.
Όπως αναφέρθηκε, περίπου το 54% αυτού του όγκου παραδόθηκε στην τουρκική αγορά φυσικού αερίου, ενώ το 46% στα τουρκο-βουλγαρικά σύνορα. Αυτή η ποσότητα αερίου θα περάσει προς χρήση για την Βουλγαρία και εν συνεχεία στην Σερβία.
Όπως σημείωσε ο Σέρβος ηγέτης Αλεξάνταρ Βούτσιτς, το αναμενόμενο ετήσιο εισόδημα της χώρας από τη συμμετοχή στο έργο θα είναι 185 εκατομμύρια δολάρια.
Αυτό σημαίνει ότι οι βαλκανικές χώρες θα έχουν απτά κέρδη από την χρήση του Turkish Stream όπως επίσης και ενεργειακή αυτάρκεια.
Εν τέλει γιατί η Ελλάδα δεν συμμετείχε στον ρωσικό αγωγό θα πρέπει να εξηγηθεί κάποτε με επιχειρήματα και όχι με γενικότητες του τύπου «ανήκομεν εις την Δύσην» γιατί και η Βουλγαρία στην Δύση ανήκει αλλά κάνει ότι την βολεύει και καλώς το κάνει.
Το ωραίο είναι ότι μέρος από τις ποσότητες φυσικού αερίου που παραλαμβάνει η Βουλγαρία θα παραδοθούν και στην Ελλάδα.
Οπότε η Αθήνα κατάφερε να μην περάσει ο αγωγός από το ελληνικό έδαφος, να μην γίνει ενεργειακός κόμβος η χώρα, αλλά στο τέλος να παίρνει και πάλι ρωσικό φυσικό αέριο μέσω τρίτων.
Όσο για τον ΤΑΡ που κατασκευάζεται στην Ελλάδα θα πρέπει να δούμε, όταν λειτουργήσει, με τι αέριο θα «γεμίζει» γιατί το αζερικό «Σαχ Ντενίζ» δεν επαρκεί.
Να σημειώσουμε πάντως ότι και ο ΤΑΡ είναι συνέχεια του τουρκικού ΤΑΝΑΡ.
Στις αρχές Ιανουαρίου οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας, Βλαντίμιρ Πούτιν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, πραγματοποίησαν, επίσημα, τα εγκαίνια του αγωγού φυσικού αερίου στην Τουρκία.
H λειτουργία του Turkish Stream έχει επιπτώσεις και για τον EastMed καθώς ανεξάρτητα το πότε θα κατασκευαστεί, όταν αυτό συμβεί θα βρίσκεται πίσω από τον ρωσικό αγωγό στην λειτουργία, για τουλάχιστον 8-10 χρόνια.
Μέχρι τότε οι Ρώσοι θα ελέγχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευρωπαϊκής αγοράς με μεγάλη άνεση και πολύ δύσκολα θα μπορέσει ένας νέος προμηθευτής να τους «πετάξει» έξω ή έστω να μειώσει την επιρροή τους.
