Asimina / Pixabay

Εμείς οι νεοέλληνες είμαστε υπερήφανοι για δύο γεγονότα αναμφισβήτητα, τα οποία συνέβησαν στην χώρα μας πριν από χιλιάδες χρόνια. Το ένα είναι η γέννηση της Δημοκρατίας και το άλλο η εξάπλωση της γλώσσας μας, σε πολλές άλλες χώρες της οικουμένης. Όμως, εμείς τι κάναμε για να εδραιώσουμε στην χώρα μας αυτές τις δύο πανανθρώπινες αξίες;  

Το πρώτο είναι ένα ζήτημα, με το οποίο έχω ασχοληθεί πολύ στο παρελθόν και δεν σκοπεύω να το συνεχίσω σήμερα. Με το δεύτερο όμως θα ασχοληθώ τώρα, γιατί τώρα έγινε επίκαιρο και σ’ αυτό συνέβαλε πολύ ο κορωνοϊός, ο οποίος με την εμφάνισή του, μας έδωσε την ευκαιρία να υποβαθμίσουμε ακόμη περισσότερο την γλώσσα μας, εμπλουτίζοντάς την με αρκετές νέες ξένες λέξεις. 

Eίναι παγκοσμίως γνωστό ότι, η ελληνική γλώσσα είναι μια από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου. Δεν είναι γνωστό το πλήθος των λέξεων που την απαρτίζουν, αλλά είναι ασφαλώς πλουσιότερη από την Αγγλική γλώσσα, η οποία αν και είναι η πιο διαδομένη, έχει δανειστεί από την δική μας μερικές χιλιάδες λέξεις. Το γεγονός αυτό, το είχε επισημάνει στο παρελθόν και ο διαπρεπής οικονομολόγος και Ακαδημαϊκός Ξενοφών Ζολώτας, ο οποίος σε μία συνεδρίαση του Δ.Ν.Τ, στην Αμερική, εκφώνησε έναν λόγο στα Αγγλικά, του οποίου όλες οι λέξεις είχαν ρίζες από την Αρχαία ελληνική γλώσσα, αναδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό την αξία του ελληνικού πολιτισμού. Όμως, δεν πέρασε πολύς χρόνος από τότε, οπότε αντιστράφηκαν οι ρόλοι και εμείς οι ίδιοι αρχίσαμε να εμπλουτίζουμε την γλώσσα μας, με αγγλικές κυρίως λέξεις και σήμερα μπορούμε κάλλιστα να “απολαύσουμε”, σε όλα τα ΜΜΕ αυτή την θλιβερή υποβάθμισή της. 

Αρχίζοντας από τις εφημερίδες, παρατηρούμε ότι τα περισσότερα κείμενά τους είναι γραμμένα σε μια γλώσσα μικτή, στολισμένη με αρκετές λέξεις αγγλικές, και όχι μόνο από τους δημοσιογράφους, αλλά και από καθηγητές πανεπιστημίων, οι οποίοι δημοσιεύουν σ’ αυτές τακτικά ορισμένα άρθρα τους.

Περνώντας τώρα στα τηλεοπτικά κανάλια, η κατάσταση χειροτερεύει. Εκτός από την υποβαθμισμένη αυτή γλώσσα που χρησιμοποιούν οι εκφωνητές τους, απευθυνόμενοι στο τηλεοπτικό κοινό, αναγράφουν στα προγράμματά τους, τις περισσότερες εκπομπές τους στην αγγλική γλώσσα. Ένα όμως απ’ αυτά, το TV Μακεδονία, σέβεται την γλώσσα μας και δεν την υποβαθμίζει, γιατί όλο το πρόγραμμά του είναι γραμμένο στην αγγλική γλώσσα.  

Είναι πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε πώς έχει αντιμετωπιστεί αυτό το σοβαρό πρόβλημα, τα τελευταία είκοσι χρόνια .

Υπάρχει ένα πολιτιστικό Σωματείο, η «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», το οποίο ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 και έχει ως σκοπό τη διαφύλαξη και τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας. Απ’ ότι γνωρίζω, το σωματείο αυτό διοργάνωσε ένα συνέδριο στο Μέγαρο Μουσικής τον Νοέμβριο του 2003 και μέχρι τώρα έχει κάνει και πολλές άλλες συνεδριάσεις, αλλά μόνο πρόσφατα διαπίστωσε ότι, «είναι ανάγκη άμεσης επέμβασης, για την ανάσχεση της υιοθέτησης ξένων όρων στην γλώσσα μας», όπως αναφέρεται στην ανακοίνωσή του, την οποία δημοσίευσε στην ιστοσελίδα «Εύξεινος Πόντος».

Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρει : «Για την επίτευξη αυτού του στόχου, είναι αναγκαία η πολιτική βούληση για επίσημη θεσμοθέτηση επιτελικού οργάνου, αποτελούμενου από έμπειρους επιστήμονες.» Συνεπώς, το σωματείο αυτό δεν έχει την αρμοδιότητα να επέμβει, για την επίλυση αυτού του προβλήματος και απευθύνεται στο κράτος.

Και τώρα νομίζω ότι, κάποιος θα πρέπει να αναρωτηθεί: Μα, το κράτος, τόσα χρόνια, δεν βλέπει αυτή την υποβάθμιση, που έχει υποστεί η γλώσσα μας; Τι κάνει λοιπόν για να την περιορίσει, ή τουλάχιστον να την συγκρατήσει από αυτόν τον ολισθηρό κατήφορο που έχει ακολουθήσει;

Το κράτος, φίλε μου, δηλαδή η εκάστοτε κυβέρνηση της χώρας, δεν ασχολείται με αυτά τα επουσιώδη προβλήματα. Έχει να αντιμετωπίσει ένα άλλο πολύ σοβαρό πρόβλημα: Πρέπει να κερδίσει αυτόν τον καθημερινό πόλεμο, που διεξάγει κατά της αντιπολίτευσης, για να διατηρηθεί στην εξουσία επί μακρόν και να απολαμβάνει τα αγαθά της. Βέβαια, δεν είναι ανάγκη να ασχοληθεί όλη η κυβέρνηση με αυτό το πρόβλημα, γιατί διαθέτει και ένα Υπουργείο, που είναι και το πλέον αρμόδιο, το Υπουργείο Παιδείας.

Αλλά το υπουργείο αυτό έχει άλλα, πολύ πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί, που δεν κατάφερε ακόμα να επιλύσει, παρόλο ότι εδώ και πολλά χρόνια τα αντιμετωπίζει, γιατί κάθε χρόνο ασχολείται πάντα με τα ίδια. Άλλωστε, το πνεύμα που επικρατεί εκεί είναι ότι, τα παιδιά μας, δεν είναι ανάγκη να κουράζονται, για να μάθουν να χειρίζονται καλά την πλούσια αυτή γλώσσα μας, αφού για να συνεννοούνται μεταξύ τους, είναι αρκετές αυτές οι λίγες λέξεις, που διδάσκονται στα σχολεία μας.

Όμως, πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι, για την γλώσσα μας, έχει ενδιαφερθεί και η Ακαδημία Αθηνών, η οποία για να την εμπλουτίσει και να την αναβαθμίσει, σε αντιστάθμιση ίσως αυτής της υποβάθμισης, εξέδωσε τον Νοέμβριο του 2014 ένα νέο λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας. Στο λεξικό αυτό αναγράφονται πολλοί νεολογισμοί, όπως είναι, για παράδειγμα, οι λέξεις «τηλεμαϊντανός», «αεροκουρτίνα», πολλές λέξεις της αργκό, όπως είναι οι λέξεις, «μπουζουκλερί», «μπαχαλάκιας» και άλλες με ρίζες αγγλικές, όπως είναι η λέξη «ιντερνετάκιας».

Έπειτα απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, σχετικά με το θέμα, που συνέβησαν την τελευταία εικοσαετία και κατέγραψα πιο πάνω, οι αναγνώστες μπορούν εύκολα να βγάλουν το δικό τους συμπέρασμα. Το δικό μου δεν θα το διατυπώσω εδώ, αλλά θα εκφράσω μόνο την θλίψη μου και την απογοήτευση.

Αιμίλιος Κομίνης Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός

freepen.