ήταν ένα φίδι τεράστιο. κοίταξε χάμω να βρει λιθάρια να του ρίξει δεν είχε πέτρες ο τόπος αν και ήταν χωματόδρομος. Ήταν κουλουριασμένο σαν μακρύ λάστιχο πολλές γύρες. Και κει που απελπίστηκε κάνει μια και πέταξε το φίδι έγινε κάτι σαν έντομο και πέταξε μακριά πάνω από τα δέντρα ξαφανίστηκε. Λίγο πιο πέρα ήταν σε μια ανηφοριά μόλις βγήκε ήταν ”μαγαζί γωνία” που θα λέγαμε και είχε επιγραφή με κεφαλαία ευανάγνωστα γράμματα ”ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ” στο κατώφλι νάτος φορούσε τη λευκή ποδιά του ψαρά και είχε μπροστά του αραδιασμένα στο πάγο κάτι μεγάλα ψάρια. Μάτια φάτε ψάρια λαχταριστά.
όταν τα ψάρια του πατρο Κοσμά (αλιεύς ανθρώπων) ζωντανέψουν και πηδήσουν από τον πάγο στο τηγάνι θα έρθει το ποθούμενο.
Και πια είναι αυτά τα ψάρια είμαστε εμείς έχουμε διατηρήσει την πίστη μας αλλά στη συντήρηση όταν θα έχουμε πίστη ζωντανή θα έρθει το ποθούμενο. Όλα είναι θέμα πίστης!
Θα έχουμε πρώτα έναν πειρασμό προσευχή δεν θα έχουμε να τον παλαίψουμε (λιθάρια να λιώσουμε την κεφαλή του τέρατος) όμως θα ευδοκήσει η χάρη του και θα τον περάσουμε ανώδυνα γιατί το γένος αυτό ευλογήθηκε για γενεές γενεών μόνο και μόνο που έβγαλε έναν Κοσμά τον Αιτωλό τον ιερομόναχο το δάσκαλο του Γένους και Προφήτη!
Τα μισοτηγανισμένα ψάρια (Λαϊκή παράδοση)
Όταν έπαιρναν οι Τούρκοι την Πόλη,
ένας καλόγερος ετηγάνιζε εφτά ψάρια στο τηγάνι.
Τα είχε τηγανίσει από τη μια μεριά, κι όταν
ήταν να τα γυρίσει από την άλλη, έρχεται ένας
και του λέει πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη.
– Τότε θα το πιστέψω αυτό, λέει ο καλόγερος,
αν τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν…
Δεν απόσωσε το λόγο και τα ψάρια πήδησαν
από το τηγάνι ζωντανά κι έπεσαν στο νερό
εκεί κοντά. Κι είναι ως τα σήμερα τα ζωντανεμένα
εκείνα ψάρια στο Μπαλουκλί και θα φαίνονται
έτσι μισοτηγανισμένα, ως να ΄ρθει η
ώρα να πάρουμε την Πόλη.
Τότε, λένε, θα έρθει ένας άλλος καλόγερος
να τ’ αποτηγανίσει…
dimpenews.com