ΜΑΡΚΟΣ ΤΡΟΥΛΗΣ
Σε κλίμα συγκίνησης υποδέχονται τα στρατεύματα των Ευρωπαίων συμμάχων μας οι κάτοικοι της ακριτικής Ελλάδας. Σκοπός της παρουσίας των μονάδων είναι η αποστολή μηνύματος αποτροπής και εντέλει εξισορρόπησης του τουρκικού επεκτατισμού.
Στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αναμένεται επίσης αρμάδα του ιταλικού ναυτικού προς υπεράσπιση των –κατά τα λοιπά– συμφερόντων της ENI, ενώ στα Δωδεκάνησα αναμένονται επίσης Σλοβένοι κομάντο, Πορτογάλοι αλεξιπτωτιστές και σουηδικοί στρατιωτικοί σκύλοι.
Ούτε καν οι τελευταίοι… Για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα και να ξεφύγουμε από τα μυθεύματα, με τα οποία μας γαλούχησαν γενιές και γενιές σπουδαίων διανοητών της πατρίδας μας.
Η ένταξή μας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα υπήρξε αναμφίβολα μοναδικό επίτευγμα, με σκοπό τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών της χώρας μας, τη σταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την άρση των κοινωνικών αδιεξόδων, τα οποία κατέτρωγαν τις σάρκες της ελληνικής κοινωνίας επί σειρά δεκαετιών.
Όμως, όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε πτυχή της εθνικής ιδιοσυγκρασίας μας, οι συμμαχίες εκλαμβάνονται ως «άνευ όρων κολλητιλίκια» και οι ενδοσυμμαχικές αντιπαραθέσεις ως «ανίερες προδοσίες» ή «αφιλοτιμίες».
Κάπως έτσι θεωρήσαμε ότι η ένταξη στην ΕΟΚ, η συνθήκη του Μάαστριχτ και η ένταξή μας στη ζώνη του ευρώ θα αποτελούσαν επαρκείς επιτυχίες με σκοπό την αποτροπή του εξ Ανατολών κινδύνου. Εμφανής η αδυναμία ορισμού των ορίων και των προϋποθέσεων, και εύλογη η απογοήτευση η οποία αργά ή γρήγορα επέρχεται.
Αν όλα τα παραπάνω περιορίζονταν στα κατά τόπους καφενεία, το κακό θα ήταν μικρό.
Όταν, όμως, οι εν λόγω αντιλήψεις απέρρεαν από περισπούδαστους καθηγητές και «πολιτικούς – εθνικά κεφάλαια», καθίσταται αντιληπτό το βάθος της σήψης ή εν πάση περιπτώσει το μέγεθος της παρανόησης, βαθιά ριζωμένης εντός της γραφειοκρατίας, η οποία θα έπρεπε να χαράζει στρατηγική εντός ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος.
Συνειδητά ή μη εκπαίδευσαν μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας σε νοοτροπίες πλήρως ενάντιες σε οποιοδήποτε ορθολογικό κριτήριο.
Ποια είναι τα πολιτικά-στρατηγικά δεδομένα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Τι είναι τέλος πάντων αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιο είναι το περιεχόμενο της θεσμικής συγκρότησής της; Πως μεταλλάσσεται σήμερα και ποιες είναι οι στρατηγικές στοχεύσεις της ηγέτιδας Γερμανίας; Ψιλά γράμματα.
Το διεθνές σύστημα, και ως εκ τούτου η ευρωπαϊκή ισορροπία ισχύος, διαμορφώνεται υπό κρατοκεντρικούς όρους.
Τούτο σημαίνει ότι όταν η Total αντιμετωπίζει παρενοχλήσεις στις δραστηριότητές της στην κυπριακή ΑΟΖ η Γαλλία συντρέχει με στρατιωτικές δυνάμεις, και όταν η ENI τίθεται ενώπιον παρόμοιων προκλήσεων, η Ιταλία υποχωρεί και προσαρμόζεται.
Τα κράτη διαφυλάσσουν ή επεκτείνουν τα συμφέροντά τους ως διακριτές οντότητες και προχωρούν σε συμμαχίες στη βάση κοινών συμφερόντων.
Ας ερμηνεύσει κάποιος το γεγονός ότι η Γερμανία έπρεπε να λάβει άδεια από την Τουρκία για να διεξάγει έρευνες στο θαλάσσιο χώρο νότια του Καστελόριζου.
Συνεπώς, πέραν του στοιχείου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τη μετεξέλιξη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ένα γεγονός συντελούμενο διαχρονικά εντός της αμερικανικής ομπρέλας σταθερότητας, πρέπει να υπενθυμισθεί και ότι η πολιτική-στρατιωτική ολοκλήρωση προϋποθέτουν μια κοινή οντολογική αναφορά ή, όπως έχει ειπωθεί, μια «ενιαία ευρωπαϊκή κοινωνία».
Κάτι τέτοιο όχι απλά δεν υφίσταται, αλλά είναι και αδύνατο να λάβει σάρκα και οστά όσο τα έθνη ετεροπροσδιορίζονται και εκφράζουν αξιώσεις ελευθερίας. Εκτός αν ο Γιώργης από την Κρήτη ή ο Σπύρος από την Κέρκυρα δηλώνουν έτοιμοι να πολεμήσουν για τα δίκαια της Δανίας στον Βόρειο Αρκτικό Κύκλο.
Για όσους το επιθυμούν, ας βάλουν στη θέση της Δανίας την Ελλάδα και του Βόρειου Αρκτικού Κύκλου το Καστελόριζο, για να θυμηθούμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο.
«Ό,τι κάμομε θα το κάμομε μοναχοί και δεν έχομε ελπίδα καμία από τους ξένους» έλεγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Υπό τις παρούσες συνθήκες και δεδομένων των ανεπαρκειών στο επίπεδο χάραξης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τα λόγια του Κολοκοτρώνη είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.
.pontos-news.gr