Μπάιντεν: Η πανδημία μπορεί να φαίνεται σαν μια μακρινή ανάμνηση, αλλά για την οικονομία των ΗΠΑ η κληρονομιά της πανδημίας εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Για πρώτη φορά σε τουλάχιστον πενήντα χρόνια, η προσφορά εργασίας στις ΗΠΑ είναι πολύ χαμηλότερη από τη ζήτηση εργασίας, σύμφωνα με ανάλυση της BCA Research. Ως εκ τούτου, όπως αναφέρει η BCA Research πρέπει να αναλυθεί η ανεστραμμένη οικονομία μετά την πανδημία πολύ διαφορετικά από την οικονομία πριν από την πανδημία.
Κανονικά, η ζήτηση εργασίας – που είναι μικρότερη από την προσφορά εργασίας – αποτελεί τον περιορισμό στην οικονομική παραγωγή και ως εκ τούτου οδηγεί τον κύκλο. Αλλά σε μια ανεστραμμένη οικονομία, η προσφορά εργασίας –που είναι μικρότερη από τη ζήτηση εργασίας– είναι ο περιορισμός στην παραγωγή και ως εκ τούτου οδηγεί τον κύκλο.
Πριν από την πανδημία, όλες οι υφέσεις προκάλεσαν πτώση της ζήτησης εργασίας πολύ κάτω από την προσφορά εργασίας. Στις επακόλουθες ανόδους, η ζήτηση εργασίας σταδιακά έπιασε την προσφορά…μέχρι που η επόμενη πτωτική τάση προκάλεσε νέα ύφεση στη ζήτηση εργασίας. Και ο κύκλος επαναλήφθηκε. Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι όλοι οι κύκλοι πριν από την πανδημία καθοδηγούνταν από την πλευρά της ζήτησης. Μετά ήρθε η πανδημία και το μακροχρόνιο μοτίβο αντιστράφηκε.
Η προσφορά εργασίας υπέστη την πιο παρατεταμένη ύφεση, η οποία σταδιακά έχει καλύψει τη ζήτηση εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι τα τελευταία δύο χρόνια, ο κύκλος δεν καθοδηγείται από αυτό που συμβαίνει στη ζήτηση εργασίας, αλλά από αυτό που συμβαίνει στην προσφορά εργασίας. Οι αυξήσεις των επιτοκίων λειτουργούν πνίγοντας τη ζήτηση, κάτι που ακριβώς συνέβη πρόσφατα. Η ζήτηση εργασίας στις ΗΠΑ οδηγείται σε ύφεση. Οι θέσεις εργασίας σήμερα είναι λιγότερες από ό,τι πριν από ένα χρόνο. Όποτε συνέβαινε αυτό πριν από την πανδημία, η οικονομία οδηγούσε επίσης σε ύφεση.
Αλλά για πρώτη φορά σε τουλάχιστον πενήντα χρόνια, η οικονομία εισέρχεται σε ύφεση της ζήτησης εργασίας χωρίς να εισέλθει σε ύφεση του ΑΕΠ. Αυτό συμβαίνει γιατί σε μια ανεστραμμένη οικονομία ο περιορισμός στην οικονομία δεν είναι η ζήτηση εργασίας, είναι η προσφορά εργασίας. Παρά την αδυναμία… Η ζήτηση εργασίας, η προσφορά εργασίας έχει καλύψει τη ζήτηση και ως εκ τούτου οδήγησε την οικονομική ανάπτυξη. Καθώς η προσφορά εργασίας έχει καλύψει τη ζήτηση εργασίας, έχει μειώσει το χάσμα μεταξύ ζήτησης και προσφοράς.
Αυτό έχει δημιουργήσει το τέλειο μακροοικονομικό σκηνικό ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης με αποπληθωρισμό μισθών, μια ρύθμιση Goldilocks για χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία. Το πιεστικό ερώτημα για τους επόμενους 6-12 μήνες είναι τι θα συμβεί μετά την προσφορά εργασίας, τη ζήτηση εργασίας και την αλληλεπίδρασή τους;
Γιατί αντιστράφηκε η οικονομία των ΗΠΑ
Αλλά πρώτα, ας αντιμετωπίσουμε το προφανές ερώτημα. Γιατί η προσφορά εργασίας στις ΗΠΑ είναι πολύ χαμηλότερη από τη ζήτηση εργασίας; Υπάρχουν δύο λόγοι: μετά την πανδημία, οι εργαζόμενοι σε πρώτη ηλικία (25-54) εγκατέλειψαν το εργατικό δυναμικό και οι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας (55+) συνταξιοδοτήθηκαν πρόωρα, δημιουργώντας εκατομμύρια αποκαλούμενες «υπερβολικές συνταξιοδοτήσεις». Οι οικονομικά ανενεργοί δεν συνεισφέρουν στην προσφορά εργασίας.
Ωστόσο, εξακολουθούν να καταναλώνουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες που δημιουργούν ζήτηση εργασίας. Αυτό το κάνουν χρησιμοποιώντας αποταμιεύσεις ή, στην περίπτωση των πρόωρων συνταξιοδοτημένων, αξιοποιώντας τα περιουσιακά στοιχεία και το εισόδημά τους από την πρόωρη συνταξιοδότηση.
Ως εκ τούτου, η βουτιά στη συμμετοχή στην πρώτη ηλικία εργασίας σε συνδυασμό με τις υπερβολικές συνταξιοδοτήσεις προκάλεσε την πτώση της προσφοράς εργασίας πολύ κάτω από τη ζήτηση εργασίας. Στη συνέχεια, η βουτιά στη συμμετοχή στην πρώτη ηλικία εργασίας έχει αντιστραφεί πλήρως, προκαλώντας ισχυρή ανάκαμψη της προσφοράς εργασίας.
Αλλά οι πλεονάζουσες συνταξιοδοτήσεις δεν έχουν αντιστραφεί και είναι απίθανο να αντιστραφούν. Αυτό σημαίνει ότι η ισχυρή ανάκαμψη της προσφοράς εργασίας έχει πλέον εξαντληθεί, με την προσφορά εργασίας να εξακολουθεί να είναι αρκετά εκατομμύρια άτομα κάτω από τη ζήτηση εργασίας. Η οικονομία εξακολουθεί να είναι ανεστραμμένη.
Επομένως, μια ύφεση του ΑΕΠ θα απαιτούσε ένα από δύο πράγματα:
-Η προσφορά εργασίας πρέπει να είναι οριστική. Ωστόσο, με την πρόσφατη άνοδο της παράνομης μετανάστευσης –τα περισσότερα από τα οποία τελικά υπολογίζονται στην προσφορά εργασίας που υπολογίζεται από την έρευνα– μια διαρκής συρρίκνωση της προσφοράς εργασίας φαίνεται απίθανη. Φυσικά, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει υπό μια νέα κυβέρνηση Trump.
-Η ζήτηση εργατικού δυναμικού πρέπει να συρρικνωθεί τόσο απότομα – κατά περίπου 3,5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας – ώστε η οικονομία να «ανατραπεί». Όταν δεν αντιστραφεί, η συρρικνούμενη ζήτηση εργασίας θα οδηγούσε και πάλι το ΑΕΠ σε ύφεση, όπως σε όλους τους προπανδημικούς κύκλους. Αλλά εάν η ζήτηση εργασίας συρρικνωθεί πιο ήπια –όπως τώρα– τότε η οικονομία των ΗΠΑ θα μπορούσε να βιώσει μια διαρκή ύφεση της ζήτησης εργασίας χωρίς ύφεση του ΑΕΠ, καθιστώντας δύσκολο για το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών (NBER) να την χαρακτηρίσει επίσημη ύφεση.
Αυτό το «μισό» στο οποίο το ΑΕΠ δεν βρίσκεται σε ύφεση, αλλά η ζήτηση εργασίας βρίσκεται σε ύφεση και η ήπια «κάμψη» της προσφοράς εργασίας είναι μια ευδιάκριτη πιθανότητα – επειδή είναι ο λιγότερο επώδυνος τρόπος για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα να μειώσει τον πληθωρισμό των μισθών προς τα κάτω. Ωστόσο, παρόλο που η οικονομία θα μπορούσε να αποφύγει τη σφαίρα της «επίσημης ύφεσης NBER», μια ύφεση της ζήτησης εργασίας σε συνδυασμό με το στάσιμο κατά κεφαλήν πραγματικό εισόδημα θα έμοιαζε πολύ με ύφεση.
Τι σημαίνει για τις αγορές
Για το χρηματιστήριο, μια ύφεση της ζήτησης εργασίας συνεπάγεται χαμηλότερα κέρδη, επειδή μόνο όταν τα κέρδη τεθούν υπό πίεση, η ζήτηση εργασίας εισέρχεται σε ύφεση. Αντίθετα, ο αποπληθωρισμός των μισθών θα επέτρεπε την πτώση των αποδόσεων των μακροχρόνιων ομολόγων, γεγονός που θα παρείχε κάποια αντισταθμιστική υποστήριξη στις αποτιμήσεις των μετοχών. Σε συνδυασμό αυτό θα σήμαινε ότι η χρηματιστηριακή αγορά ήταν περιορισμένη σε εύρος τιμών, ενώ τα ομόλογα υψηλής ποιότητας έκαναν ράλι. Αλλά υπάρχει ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη.
Η ευφορική τιμολόγηση οτιδήποτε σχετίζεται με την τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί ξεχωριστό και ανεξάρτητο κίνδυνο για το χρηματιστήριο. Ελλείψει αυτού του κινδύνου, το μακροοικονομικό πλαίσιο θα συνεπαγόταν ουδέτερη κατανομή σε μετοχές έναντι μετρητών. Αλλά αυτός ο πρόσθετος κίνδυνος μειώνει την κατανομή μου για 6-12 μήνες σε ελαφρώς underweight.
Για όσους μπορούν να το χρονομετρήσουν, πηγαίνουν σε underweight μετοχές όταν ενεργοποιηθεί ο «κανόνας Joshi». Ή, όταν το ράλι φτάσει σε μια καταρρέουσα πολυπλοκότητα που προμηνύει μια επικείμενη ανατροπή.