Γράφει ο Απόστολος Τσιμογιάννης

 

Βόμβες για τον ρόλο του Στρατού και της Εθνοφρουράς στο ζήτημα της διευθέτησης των συνόρων με την Αλβανία έριξε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, στην διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο ραδιόφωνο News 24/7 την Τετάρτη 14-11-18.

Κατηγόρησε τον Στρατό ότι δεν προχωρά στις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να διευθετηθούν τα θέματα των συνόρων της Ελλάδας με τρίτες χώρες, αναφέροντας ότι ο Ελληνικός Στρατός αρνείται να αναγνωρίσει τα σύνορα Ελλάδας – Αλβανίας, απορώντας γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Δήλωσε επίσης προβληματισμό για το ποιος είναι και το ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της Εθνοφρουράς στη Βόρεια Ελλάδα, ενώ αναρωτήθηκε για το ποιος ελέγχει τις δυνάμεις αυτές, αν υφίστανται δηλαδή δημοκρατικό έλεγχο ή απλά ελέγχονται από κάποιον στρατιωτικό.

Ο πρώην ΥΠΕΞ, τόνισε τέλος ότι υπάρχουν δυνάμεις στην Ελλάδα που δεναναγνωρίζουν το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, των Παρισίων, οι οποίοι ανατρέχουν σε πρωτόκολλα του 1914, όπως είναι αυτό της Κέρκυρας, το οποίο -σύμφωνα με το κ. Κοτζιά- δεν είναι νομικώς ζωντανά.

Και όπως δεν ήταν αναμενόμενο, το Αλβανικό Υπουργείο Άμυνας απάντησε «Μολών Λαβέ», δηλαδή είμαστε έτοιμοι να σας αντιμετωπίσουμε και να σας νικήσουμε.

Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι ανοίξαμε την πόρτα του τρελοκομείου .

Δεν ξέρω αν οι σχεδιαστές αυτής της εξωτερικής πολιτικής είχαν υπολογίσει τέτοιες αντιδράσεις και είχαν προετοιμαστεί ανάλογα. Αμφιβάλλω. Μάλλον θεωρούσαν ότι αυτοί θα βάλλουν τη σφραγίδα τους στη δήθεν «επίλυση» διαχρονικών προβλημάτων, θέτοντας τη νομική-θεσμική βάση για κοσμοϊστορικές αλλαγές , οι οποίες όπως θα εξελίσσονταν στο μέλλον.

Τότε θα παρουσιάζονταν τα προβλήματα και θα υπήρχε μια συνεχής αντιδικία μέσω δικαστηρίων, διεθνών θεσμικών οργάνων κλπ , όπου θα μπορούν οι ίδιοι να διαχειριστούν την κατάσταση
επικοινωνιακά , η θα εμφανίζονταν ως τιμητές της επόμενης κυβέρνησης.
Η αλβανική εφημερίδα Shekulli, προ μηνών, με αφορμή τη σύμβαση με την Ελλάδα για τα θαλάσσια ύδατα, ανοίγει τον φάκελο για όλα τα σύνορα της Αλβανίας. Και αποκαλύπτει, ότι η Αλβανία σήμερα μέσω του νόμου «περί συνόρων» του 2008 δεν έχει σύνορα, επειδή δεν γίνεται καμία αναφορά-οριοθέτηση της γεωγραφικής έκτασης της χώρας!

Η αλβανική πλευρά μιλάει ευθέως για αναγνώριση των συνόρων όπως προέκυψαν με τη Συνθήκη του Λονδίνου και το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1913) και όχι με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας που ακολούθησε (1914), που προέβλεπε αυτονομία της Β. Ηπείρου, εντός των σημερινών ορίων του αλβανικού κράτους.
Όπως καταλαβαίνετε δηλαδή η Ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί και πάλι τα επιχειρήματα του αντιπάλου και προσπαθεί να τα περάσει στην Ελληνική κοινωνία, κατηγορώντας ταυτόχρονα τις προηγούμενες κυβερνήσεις με τις ίδιες αιτιάσεις που χρόνια τώρα μας κατηγορούν οι χώρες αυτές. Ακριβώς όπως έκανε και στη υπόθεση των Σκοπίων.

Εδώ οφείλω να αναγνωρίσω στον Γιώργο Παπανδρέου το πολιτικό του ένστικτο γιατί απέφυγε να κάνει υπουργό τον άλλοτε σύμβουλό του κ. Κοτζιά, αλλά και τον κ. Βαρουφάκη. Προφανώς έβλεπε κάτι που δεν του άρεσε, αυτό που δεν μπόρεσε να δει ο σημερινός πρωθυπουργός.

Οι προκλήσεις των Αλβανών διαδέχονται αυτές των Σκοπιανών , οι οποίοι έχουν πλέον αποθρασυνθεί σε τέτοιο ο βαθμό που δεν μπορούν να κρατήσουν ούτε τα προσχήματα. Φανταστείτε ότι στην σύσκεψη της κοινής Ελληνο-Σκοπιανής Επιτροπής για την Ιστορία, την Αρχαιολογία και την Εκπαίδευση, τα αιτήματα των Σκοπιανών για αλλαγές στα ελληνικά σχολικά και ιστορικά βιβλία, οδήγησαν σε εκνευρισμό ακόμη και τα μέλη της ελληνικής Επιτροπής, παρόλο που αποτελείται από ένθερμους υποστηρικτές της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ίσως αυτό αποτελέσει και την βασική αιτιολογία για να περισώσουμε εμείς ότι ακόμα μπορούμε. Βέβαια με μια νέα, έντιμη και εθνικά σκεπτόμενη κυβέρνηση.

Κλείνοντας θέλω και πάλι να υπογραμμίσω, ότι οι αρνητικές δηλώσεις πολιτικών για το στράτευμα ή οι φωνές για πραξικοπήματα, δεν μας αφορούν. Συνήθως θέλουν να υποκρύψουν την ανεπάρκεια και τους λανθασμένους χειρισμούς των πολιτικών. Όπως είχε πει ο αείμνηστος Κ. Μητσοτάκης : «Η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και η αδυναμία συνεννόησης έφερε τη δικτατορία του Μεταξά και του Παπαδόπουλου».

Ακούω το τελευταίο διάστημα ελπιδοφόρα μηνύματα. Νεαρά άτομα, μαθητές και φοιτητές , διαισθάνονται ότι κάτι σοβαρό υποκρύπτεται στις λαμβανόμενες αποφάσεις για το μέλλον τους και το μέλλον της ΕΛΛΑΔΑΣ τους, ανατρέχουν σε ιστορικά βιβλία, διαβάζουν , μαθαίνουν στοιχεία άγνωστα μέχρι τώρα σ’ αυτούς, οργανώνουν συζητήσεις και επισκέψεις σε ιστορικούς τόπους, αφυπνίζονται , προβληματίζονται και ετοιμάζονται να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.

Άλλωστε, « …Όλες οι ανατροπές, όλες οι μεγάλες αλλαγές έγιναν από ηρωικούς ανθρώπους, κυρίως νέους. Όχι από συμβιβασμένους ούτε από αγανακτισμένους, αλλά από υγιώς επαναστατημένους. Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα. Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα…» (Μητροπολίτης Μεσογαίας κ.κ. Νικόλαος ).