Τα ψέματα, μας τα αραδιάζουν όχι με το κιλό, αλλά με τους τόνους. Μας έχουν φλομώσει στο ψέμα 12 μήνες τώρα. Έρχονται κατά κύματα. «140 χώρες, 1977, 1959, 1995, πΓΔΜ περιέχει το Μακεδονία, Βουκουρέστι 1913, πετύχαμε erga omnes, χάσαμε, είναι και ολίγον Μακεδόνες, φιλία των λαών, κάτω οι εθνικισμοί, ασφάλεια στα Βαλκάνια, κρίμα δεν είναι οι γείτονες, επιτέλους να ασχοληθούμε με την Τουρκία, δε βαριέσαι ρε φίλε στην τελική – εγώ πάντως κουράστηκα».
Το ένα είναι μεγαλύτερο ψέμα από το άλλο.
Ας πιάσω σήμερα ένα από αυτά ή μάλλον μία οικογένεια από αυτά, που δείχνει να παιανίζει ψηλά τούτες τις ημέρες.
«Το όνομα το δώσαμε το 1959, πάει αυτό, τελείωσε».
και το αδελφάκι:
«Το όνομα το δώσαμε το 2008».
και το ξαδελφάκι:
«Το όνομα το δώσαμε το 1995, μέσα στο πΓΔΜ»
Ρε παιδιά, αν το όνομα το δώσαμε το 1959 ή το 1995 ή το 2008, τι στο διάλογο μας ζητάνε να δώσουμε τώρα; το δοσμένο; το τριπλοδοσμένο; Το δώσαμε μία, το δώσαμε δύο, το δώσαμε τρεις και πάλι να το ξαναματαδώσουμε;
Ακούστε το καλά λοιπόν.
Το ζήτημα αναγνώρισης κράτους με τον όρο Μακεδονία τέθηκε για πρώτη φορά το 1991.
Το 1995 δεχθήκαμε να μπει στο ΟΗΕ αυτή η χώρα με δύο πρωτοφανή δεδομένα.
Πρώτον, θα έμπαινε με ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ όνομα. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ΠΟΤΕ.
Δεύτερον, θα έπρεπε να συμφωνήσει η Ελλάδα στο ΜΟΝΙΜΟ όνομα αυτής της χώρας. Ούτε αυτό έχει ξαναγίνει ΠΟΤΕ.
Καταλάβατε;
Δεν πιάνει η κακή σκουριά των ψεμάτων σας σε τούτα δω τα μακεδονικά μάρμαρα.
Περί γλώσσας.
Να ικανοποιήσω και μία παραγγελιά. Στην προηγούμενη ομάδα ψεμάτων πολλοί έθεσαν το ζήτημα της γλώσσας.
Χιλιάδες τόνοι ψεμάτων για την περίφημη δήθεν αναγνώριση της «μακεδονικής γλώσσας το 1977».
1. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι η μοναδική συμφωνία ανθρώπων από την Προϊστορία μέχρι σήμερα που δεν γράφει μόνο τι περιλαμβάνει, αλλά παραθέτει και επιχείρημα για ποιον λόγο περιλαμβάνει! Γράφει λοιπόν στο εν λόγω άρθρο ότι αναγνωρίζεται η γλώσσα του δευτέρου μέρους ως «μακεδονική» επειδή άλλωστε αναγνωρίστηκε ήδη από το 1977 στα πλαίσια του ΟΗΕ. Εδώ αποκαλύπτεται ότι και οι δύο πλευρές έχουν εκπαιδευτεί σε κομμουνιστικά θρανία. Το δέλεαρ να κάνουν το κείμενο καθοδηγητικού χαρακτήρα είναι ακαταμάχητο. Δεν μας λένε σε τι συμφωνούν, αλλά τι να λένε τα παπαγαλάκια τους εδώ κι εκεί (ή μάλλον μόνο εδώ).
2. Επί της ουσίας. Το 1977 έγινε μία συνδιάσκεψη επιστημόνων με ένα πολύ τεχνικό αντικείμενο. Την μετεγγραφή τοπωνυμίων από γλώσσες που δεν χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο, στα λατινικά. Ούτε στο αντικείμενο του συνεδρίου ήταν η αναγνώριση γλωσσών, ούτε οι εκπρόσωποι (ο Μπαμπινιώτης) εκπροσωπούσε επισήμως την Ελλάδα με εντολή να αναγνωρίσει ή να μην αναγνωρίσει κάποια γλώσσα. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
3. Προχωρώ. Το 1977 συμμετείχαν και οι Βούλγαροι στο εν λόγω συνέδριο. Γιατί δεν έχει πει ποτέ κανείς ότι και οι Βούλγαροι αναγνώρισαν τότε την «μακεδονική γλώσσα»; Ε; γιατί; Για τολμήστε να το πείτε στους Βούλγαρους και θα φάτε χαστούκια που θα ακουστούν από Αυστραλία μέχρι Καναδά.
4. Η αναγνώριση της «μακεδονικής γλώσσας» στη Συμφωνία των Πρεσπών είναι προβληματική περαιτέρω.
α. επειδή την αναγνωρίζει ως σκέτο «μακεδονική», ενώ η χώρα έχει άλλο όνομα
β. επειδή παρόλο που την αναγνωρίζει ως μέρος των νοτίων σλαβικών χωρών αυτό δεν φαίνεται πουθενά στο όνομα
γ. επειδή ως η μοναδική χώρα με το όνομα Μακεδονία, αποκτά μονοπώλιο στον όρο «μακεδονικός/η/ο» ΚΑΙ στη γλώσσα
δ. επειδή όχι μόνο δεν είναι μακεδονική, αλλά δεν είναι ούτε γλώσσα!! Να το ξαναπώ. Δεν είναι καν γλώσσα. Ρωτήστε τους Βουλγάρους που είναι θυμωμένοι μαζί μας γι’ αυτόν τον λόγο.
