Όταν ολοκληρώθηκε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής τον Αύγουστο του 1974, ο Τούρκος τότε Πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ, ο αποκληθείς Πρωθυπουργός της εισβολής, διακήρυξε προς κάθε κατεύθυνση ότι για την Τουρκία «το Κυπριακό είναι λυμένο επί του εδάφους και του χάρτη».
Δεν γνωρίζω, εάν κάποιος δημοσιογράφος ή ιστορικός ερευνητής έχει καταγράψει έκτοτε τις καθημερινές σχεδόν δηλώσεις Τούρκων πολιτικών και στρατιωτικών ότι η Τουρκία δεν αφίσταται των προθέσεων και επιδιώξεών της για επανάκτηση και εσαεί ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου.
Οι διακηρύξεις μας για «μακροχρόνιο αγώνα», «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους», «σύνορά μας οι ακτές της Κερύνειας» κ.λπ. είναι «έπεα πτερόεντα» (λόγια φτερωτά, λόγια του αέρα) όταν, αντί να δημιουργήσουμε ένα πανίσχυρο, ενιαίο, αντικατοχικό και απελευθερωτικό μέτωπο αγώνα, ακολουθήσαμε μία «πορεία υποταγής», αρχής γενομένης με τις ούτω καλούμενες
«συμφωνίες υψηλού επιπέδου» (γνωστές και ως συμφωνίες κορυφής) Μακαρίου – Ντενκτάς και Κυπριανού – Ντενκτάς, με τις οποίες απενοχοποιήσαμε την Τουρκία, αποδεχθήκαμε εμμέσως τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής και μετατρέψαμε έτσι το Κυπριακό σε «δικοινοτική διαφορά».
Όταν η Ελληνική Μεραρχία αποσύρθηκε από την Κύπρο, δεν αντιληφθήκαμε ότι είμαστε πλέον στο έλεος της Τουρκίας και βαυκαλιζόμασταν τότε με διακηρύξεις περί «ευκταίου» και «εφικτού» ως συμβαίνει σήμερα.
Υπάρχουν μερικοί αφελείς, αλλά και επικίνδυνοι, που θέλουν, εδώ και τώρα, επανέναρξη των συνομιλιών/διαπραγματεύσεων για να αποκαλυφθούν, δήθεν, οι προθέσεις της Τουρκίας. Σαράντα και πλέον χρόνια με «κουβέντες του καφενείου» δεν έχουν αντιληφθεί ποιες είναι αυτές. Ούτε και όταν επισκέφθηκαν την Τουρκία, όπου τους έγινε και πλύση εγκεφάλου, δεν πήραν είδηση γι’ αυτές.
Οι εκβιασμοί και οι απειλές της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, του Ελληνισμού ως ενιαίου συνόλου θα εντείνονται και θα πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Εισβολή στην ΑΟΖ Κύπρου και Ελλάδας, πειρατικές ενέργειες πάσης φύσεως στη θάλασσα, παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, διεκδικήσεων στα νησιά του Αιγαίου, προκλήσεις στον Έβρο με αιχμή το μεταναστευτικό, απειλές για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, απειλές για εποικισμό της Αμμοχώστου, δημιουργία συνεχώς νέων τετελεσμένων από τα Στροβίλια μέχρι τη Δένεια, και η δική μας πλευρά να
συνεχίζει την «Πορεία Υποταγής», έχοντας την ψευδαίσθηση ότι την ώρα της κρίσεως κάποιοι θα σπεύσουν να μας σώσουν.
«Δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλή», λέει ο Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνο προς την Ελευθερία». Αλλά η Ελευθερία θέλει αρετήν και τόλμην.
*Πρώην συνδικαλιστής
Σημερινή