“Έφυγε” από την ζωή ο Ήρωας της Κύπρου 1974 Στρατηγός Ηλίας Γλεντζές ένας “μύθος” στους αξιωματικούς των καταδρομών ζούσε στη Σκάλα Λακωνίας, σεμνά και αθόρυβα.
Ο Ήρωας της Κύπρου 1974 Στρατηγός Ηλίας ΓλεντζέςΟ Ηλίας Γλεντζές ένας ζωντανός ήρωας της Κύπρου και ένας “μύθος” στους αξιωματικούς των καταδρομών. Η μάχη με την 31η Μοίρα Καταδρομών στο ύψωμα Κότζα Καγιά τον έκανε θρύλο.
Ζούσε στη Σκάλα Λακωνίας, σεμνά και αθόρυβα. Από το 2016 με επιστολή τους προς τον Δήμαρχο Ευρώτα, Γιάννη Γρυπιώτη, ο Πρόεδρος Πατριωτικού Συνδέσμου Λακωνίας Γιώργος Λουκάκος ζητεί την απόδοση τιμής στον Ηλία Γλεντζέ.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΛΙΑΣ ΓΛΕΝΤΖΕΣ ΠΟΥ “ΓΛΕΝΤΗΣΕ” ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ
Η επική μάχη κατάληψης του «Κοτζά Καγιά»
Την Κυριακή 21 Ιουλίου 1974 το βράδυ, έγινε η επική μάχη του «Κοτζά Καγιά» στον Πενταδάκτυλο, μεταξύ καταδρομέων της 31ης Μοίρας Καταδρομών της Εθνικής Φρουράς και μεγάλης δύναμης Τουρκοκυπρίων τρομοκρατών και Τούρκων αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην Κύπρο. Ως «μια ασύλληπτη σε ιδέα και εκτέλεση αποστολή», χαρακτηρίζει την επιχείρηση αυτή ο τότε ανθυπολοχαγός της Μοίρας Ματθαίος (Μάκης) Οικονομίδης, πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων. Και συνεχίζει:
«Οι Τούρκοι επάνδρωναν στην περιοχή γύρω στα 150 πολυβολεία, που ακόμη και ολόκληρη η δύναμη της Εθνικής Φρουράς ίσως να μην μπορούσε να τα εκπορθήσει. Κι όμως το πετύχαμε. Ο 13ος λόχος κρούσεως στον οποίο ανήκα, είχε αποστολή να διεισδύσει στα μετόπισθεν του εχθρού και από το νότιο άκρο να επιτεθούν οι λόχοι 11 και 12. Στους καταδρομείς είχαμε πει πως επρόκειτο για μια απλή αποστολή όπως αυτές που εκατοντάδες φορές κάναμε στις ασκήσεις και ότι υπάρχει και ένα στρατόπεδο Τούρκων καταδρομών, το οποίο πρέπει να καταλάβουμε.
»Με το που νύχτωσε φτάσαμε εκεί που ήταν οι Τούρκοι σκοποί, περάσαμε απαρατήρητοι από δίπλα τους και φτάσαμε στο δάσος της Αγύρτας. Εκεί, περνούσαμε μέσα από τα περίπολα των Τούρκων, χωρίς να μας έχουν αντιληφθεί διόλου. Ανεβοκατέβαιναν στην κορυφογραμμή όπου ήταν το στρατόπεδο, κάποια στιγμή μάλιστα, ένας Τούρκος αλεξιπτωτιστής πάτησε στο χέρι τον καταδρομέα Χριστοφή Πανίκο, από τη Λεμεσό!
“Περάσαμε μέσα από τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα, του οποίου η κατάληψη μάς είχε γίνει ψύχωση στην προηγούμενη ζωή μας στο στρατόπεδο. Και την ώρα εκείνη, από τη σκέψη όλων περνούσε η απόφαση αυτή και δοξάζαμε το Θεό που μας αξίωσε να βρεθούμε στο συγκεκριμένο σημείο. Το τραγούδι “Πάνω στον Άγιο Ιλαρίωνα εμείς θα βγούμε πρώτοι”, το τραγουδούσαμε πάντα στους στρατιωτικούς αγώνες και τις διάφορες εκδηλώσεις μας. Και η άγια εκείνη ώρα έφθασε!