breaking newsκοινωνία

Άσε μας, βρε Κικίλια, οι απλοί άνθρωποι σώζουν το παιδάκι

  «Αυτός ο ήρωας είναι η πηγή δύναμής μας. Από την πρώτη στιγμή μας κοίταξε στα μάτια σαν να μας έλεγε: «Βοηθείστε με, θέλω να ζήσω».

Εκείνο το βλέμμα δεν φεύγει στιγμή από το μυαλό μου». Αυτά δήλωνε μεταξύ άλλων στη στήλη στις 3 Οκτωβρίου ο Γιώργος Γλωσσιώτης, πατέρας του μικρού Παναγιώτη – Ραφαήλ, για την υπόθεση του μικρού παιδιού. Εκείνο το βλέμμα δεν έφυγε ούτε στιγμή και από το δικό μας μυαλό…

Προηγήθηκε ο μικρός Αντώνης στην Κύπρο. Κοίταξε με τα γλυκύτατα μάτια του και με αποφασιστικό βλέμμα για ζωή την κυπριακή κοινωνία. Ήταν αρκετό. Ράγισε τις καρδιές των ανθρώπων. Αποδόθηκαν τάχιστα σε έναν αγώνα συγκέντρωσης χρημάτων, που θα έστελνε τον Αντωνάκη στην Βοστώνη για να κυνηγήσει το όνειρο μιας ζωής χωρίς αναπηρία.

Το ίδιο έπραξε και ο 18 μηνών Παναγιώτης – Ραφαήλ στην Ελλάδα. Το Κράτος, όμως, στάθηκε μπροστά του με απίστευτη απανθρωπιά. Με συσσωρευμένη αναλγησία. Με σκληρότητα. Αυτός ο μικρός ήρωας, ωστόσο, μιλούσε όντως με τα πελώρια και φλογοβόλα μάτια του.

Η κραυγή και η αποφασιστικότητά του να ζήσει έφτασε στην καρδιά κάθε ανθρώπου στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Συνενώθηκε με τις φωνές όλων των ανθρώπων. Έγινε τόσο συμπαγής, τόσο ισχυρή, ώστε να συντρίψει τους τοίχους της πολιτικής αναλγησίας.

Και πίσω από αυτούς τους μικρούς ήρωες; Κάποιοι πολιτικοί. Ενίοτε οι ίδιοι. Παντού. Δύσκολα ευαισθητοποιούνται. Μόνο όταν βρουν απέναντί τους την κοινωνία αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν. Ο μικρός Αντώνης στην Κύπρο στάθηκε πιο τυχερός.

Έφυγαν με ταχύτητα φωτός τα μηνύματα της κοινωνίας. Το ωστικό κύμα το οποίο προκάλεσαν ήταν τεράστιο. Ράγισε γρήγορα τους τοίχους της πολιτικής απονιάς. Υποχρέωσε τους πολιτικούς να κινηθούν αμέσως. Και να αναλάβουν όλο το βάρος της θεραπείας του παιδιού.

Στην Ελλάδα, όμως, ο υπουργός Υγείας δεν φάνηκε τόσο καλός δέκτης των μηνυμάτων. Κρύφτηκε πίσω από τα ιατροσυμβούλια. Αυτά και αν είναι σκληρά. Αυτά και αν λαμβάνουν απάνθρωπες αποφάσεις. Δεν εστιάζουν στο φως της ελπίδας για κάθε ανθρώπινη ζωή.

Δεν επιχειρούν να κυνηγήσουν και την τελευταία πιθανότητα για να σωθεί ένας άνθρωπος.

Παραμένουν εγκλωβισμένα σε άκαρδα πρωτόκολλα. Και σε ιατρικά στεγανά.

Αξίζει να θυμηθούμε τι δήλωνε ο Βασίλης Κικίλιας, υπουργός Υγείας της Ελλάδας, όταν εκστομούσε εκείνο το άσπλαχνο «όχι» για αποστολή του μικρού Παναγιώτη – Ραφαήλ στην Βοστώνη ώστε να κυνηγήσει την ευκαιρία για ζωή.

«Το ΑΥΣ έλαβε γνωματεύσεις από τους πλέον έγκριτους ειδικούς επιστήμονες, έθεσε το θέμα σε διεθνές συνέδριο, ερεύνησε τα διεθνή επιστημονικά δεδομένα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα στοιχεία δε συνηγορούν υπέρ της συνδυαστικής χορήγησης των δύο θεραπειών».

Ο Γιώργος Γλωσσιώτης, όμως, απεδείχθη ένας πατέρας γίγαντας. Με το βλέμμα του μικρού παιδιού του καρφωμένο στο μυαλό να του φωνάζει «θέλω να ζήσω», ξεκίνησε τον τεράστιο αγώνα σε Ελλάδα και Κύπρο.

Το ποσό φάνταζε υπέρογκο: Τρία εκατομμύρια ευρώ! Απεδείχθη πολύ μικρό μπροστά στο τσουνάμι αγάπης του απλού κόσμου. Απ’ άκρη σ’ άκρη σε ολόκληρη την Ελλάδα, άνθρωποι και οργανώσεις κινητοποιήθηκαν. Το ίδιο και στην Κύπρο. Καταιγίδα εισφορών. Πολλές χιλιάδες πρόσφεραν από το υστέρημά τους. Σε μερικές μέρες οι εισφορές έφτασαν τα 3 εκατ.!

Τότε ξύπνησε και ο Κικίλιας. Αναγκάστηκε να βάλει την ουρά στα σκέλια. Τηλεφώνησε άρον-άρον στους γονείς του Παναγιωτάκη.

«Ό,τι χρήματα συγκεντρώθηκαν μέχρι τώρα καλώς. Δεν χρειάζεται να συνεχιστεί η καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης. Έχω επικοινωνήσει με το ιατρικό κέντρο της Αμερικής για να φύγει το παιδί για Βοστώνη», τους είπε. Μάλιστα, προσπάθησε να βγει και από πάνω. Θέλησε να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά το θέμα, εμφανιζόμενος σαν ο σωτήρας του παιδιού.

Δεν μας παρατάς, κύριε Κικίλια. Δεν ξέρω αν στην Ελλάδα συνεχίζουν να σας ανέχονται τους πολιτικούς. Και τα επικοινωνιακά παιγνιδάκια σας. Ούτε και αν συνεχίζουν αν χάβουν ό,τι τους πλασάρετε.

Στην Κύπρο, όμως, μπουχτίσαμε. Πού πήγαν άραγε οι αιτιάσεις στη βάση των οποίων βρήκες τη δύναμη να πεις σε αυτό το παιδάκι ότι δεν το στέλνεις να κυνηγήσει την ελπίδα για φυσιολογική ζωή; Πού πήγαν ξαφνικά οι φτηνές δικαιολογίες σου;

Ξεκάθαρα, λοιπόν, κύριε, αυτοί που σώζουν τον Παναγιώτη – Ραφαήλ είναι ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός. Η πλημμυρίδα αγάπης τους. Η δική τους μάχη είναι που του προσφέρει φιλί ζωής.

Αυτό είναι το τρανταχτό μήνυμα το οποίο πρέπει να αποθηκεύσουν στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου τους και να αξιοποιήσουν στη συνέχεια τόσο οι πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας όσο και οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ότι ενωμένοι μπορούν να πετύχουν τα πάντα. Όλα όσα οι πολιτικοί αρνούνται.

Όλα όσα οι πολιτικοί φοβούνται. Όλα όσα οι πολιτικοί δεν θέλουν…
Ο μικρός Αντώνης και ο μικρός Παναγιώτης – Ραφαήλ μας δείχνουν τον δρόμο! Σας ευχαριστούμε μικροί ήρωες που μας αφυπνίσατε.

Οι ευχές μας σας συνοδεύουν μέχρι τέλος…

http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/805335/ase-mas-bre-kikilia-oi-aploi-anthropoi-sozoyn-to-paidaki
Back to top button