O τραγουδιστής, συγγραφέας Κώστας Γανωτής για το νέο του βιβλίο: ”Ο έρωτας δεν έχει φύλο. Δεν υπάρχει Ο Θεός. Υπάρχει ο/η Θεός”. Βιβλίο: «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ» (εκδ. Λιβάνη). η μαμά είναι η μαμά ή μήπως είναι ο μπαμπάς… Η εξιδανίκευση του περιθωρίου αγαπημένο πλαίσιο της λογοτεχνίας περιθωριοποιεί πειρισσότερο τον ήδη παρία αν δεν είσαι ο Ντοστογιέφσκι.. Η υπεραπλούστευση και ο εξισωτισμός όρων o εύκολος απερίσκεπτος αποφθεγματισμός προκαλούν αμφισημία εννοιών.. ”ο έρωτας δεν έχει φύλο” γιατί είναι φυλ(λ)οβόλος ;
Το να γράφεις υπό υπαγορευμένη λογοτεχνική ατζέντα επειδή πουλάει δεν είναι επανάσταση είναι συμβιβασμός. Το να λες ότι δεν πιστεύεις στο Θεό αλλά να θεωρείς ότι είσαι σε θέση να τον ορίσεις είναι τουλάχιστον αντίφαση. Αν το ”αγορίτσι’‘ έχει δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό ο Θεός δεν έχει δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό; Ο ο/η Θεός ένας Θεός αμφί ένας Θεός +- είναι ένας ”θεός” των αμφί αλλά σίγουρα δεν είναι ο Θεός…Είναι αμερικανιά.. πολιτισμικός αμερικανοραγιαδισμός. Στην Αμερική ήδη ενώσεις ΛΟΑΤΚΙ έχουν εκδώσει ομοφυλική Βίβλο όπου έχουν αφαιρέσει ή παραφράσει κατά το δοκούν τις επίμαχες εκφράσεις που καταγγέλουν την διαστροφή τους..Σε αυτό το κλίμα κινείται και η δήλωση του Γιαννωτή περί ενός ερμαφρόδυτου Θεού. Ο πρωταγωνιστής του είναι ο/η δικός του Μανόλης-Μάγδα ….. ( νεανική βιβλιοθήκη /σχολική βιβλιοθήκη .. από ”το καπλάνι της βιτρίνας” στο ”αγορίτσι” της βιτρίνας)
”αγορίτσι” νεολογισμός του συγγραφέα.. Αυτή η ορολογία θα μπει μεθαύριο στα σχολεία στη Νεοελληνική Λογοτεχνία με αυτή τη σύγχυση όρων και εννοιών θα γαλουχήσουν γενιές.. Σε λίγο θα ψάχνουν για εκπαιδευτικούς όπως στο Βέλγιο που ο ένας στους τρεις νέους δασκάλους εγκαταλείπουν εντός 5ετίας την εκπαίδευση.
Και μπηχτές για ρασοφόρους.. τι απαντά η Εκκλησία;
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ”ότι το «αγορίτσι» τον/την εκμεταλλεύονται ακόμα και ισχυροί άνθρωποι της Εκκλησίας ” σύμφωνα με τη Μικέλα Χαρτουλάρη που του παίρνει τη συνέντευξη..Eίναι μυθοπλασία του συγγραφέα το συγκεκριμένο σημείο ή στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έχει υπόψιν του μια και όπως παραδέχεται νταραβερίστηκε στη νύχτα με τέτοια άτομα..
Στη συνέντευξη που δίνει ο Γιαννωτής στο efsyn προλογίζεται κάπως έτσι:
Ενα «αγορίτσι» αγωνίζεται να βρει την ευτυχία, όχι με την ταυτότητα που του δόθηκε όταν γεννήθηκε, αλλά με εκείνη που αυτό έχει επιλέξει. Ο Κώστας Γανωτής ακούει τον λυγμό και την πολεμική ιαχή του, ενώ παρακολουθεί τις περιπέτειές του στη νουβέλα του «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ» (εκδ. Λιβάνη).
Ηταν μια ιδιαίτερη περίπτωση, μια περίπτωση «ροκ» στο έντεχνο τραγούδι ο Κώστας Γανωτής, όμως αποσύρθηκε νωρίς από τις μουσικές παραστάσεις….. Γεννημένος στη Νέα Αγχίαλο, ο Γανωτής μπήκε στη «νύχτα» από τα 17 του, παίζοντας μπάσο σε ένα μαγαζί του Βόλου, και την εγκατέλειψε 37άρης το 1992.
Στην εποχή των ρευστών ταυτοτήτων,… το «Μαμά, εγώ δεν είμαι εγώ» του Γανωτή θυμίζει ότι σε τούτη τη χώρα τα έμφυλα ζητήματα δεν είναι λυμένα, και μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας αντιμετωπίζονται σαν παρίες. …. Και αφουγκράζεται την καρδιά, τις λαχτάρες, το θάρρος, την μπέσα, τη συγκίνηση, την τρυφερότητα των ανθρώπων που πάντως μεταξύ τους δεν χρειάζονται ταμπέλες και δεν συστήνονται με τον όρο ΛΟΑΤΚΙ+ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλα, Τρανσέξουαλ, Κουίρ, Ιντερσεξ), ο οποίος και δεν υπάρχει στο βιβλίο. (σσ Αυτή την κοινωνία παραδίδουμε μια κοινωνία σε διαρκή αποδόμηση ένα ”θρυμματισμένο κόσμο” που θα έλεγε και ο Καστοριάδης.).
Ο Γανωτής αφιερώνει τη νουβέλα «Σ” αυτούς που άφησαν την ψυχή τους να τους οδηγήσει».
”Ξέρω τι εννοεί ο Μανόλης όταν μιλά για τη “φορεμένη ηθική” που τον πνίγει, και για τον “ασίγαστο καημό” του να φορέσει “επάξια το φουστάνι”».
● Κι όμως, αυτό το αφήγημα το τόσο επίκαιρο για τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα το κρατούσες στο συρτάρι μια δεκαετία. Σε ποιον ήθελες να απευθυνθείς όταν το έγραφες; Στην κοινωνία; Στο κράτος;
«Απέναντί μου είχα, και έχω, την υποκριτική κοινωνία. Το ψεύτικο σύστημα. Σε όλη αυτή τη διαδικασία υπάρχει πολύς ρατσισμός, και πρέπει αυτό το κλίμα να διαλυθεί. Κάτω από τον ήλιο είμαστε όλοι ίδιοι. Ο έρωτας δεν έχει φύλο. Δεν υπάρχει Ο Θεός. Υπάρχει ο/η Θεός. Οσο έγραφα αυτό το κείμενο, ένιωθα τον Καβάφη δίπλα μου. Εκείνος, ως τυραννισμένος, με παρηγορούσε, εμένα που είχα κυλιστεί μέσα στα μπουζούκια και βρισκόμουν στο δικό μου περιθώριο. Τότε άρχισα να τον μελοποιώ. Κι έτσι γεννήθηκε η μουσική παράσταση “Καβάφης, ένας Ποιητής, δύο Κόσμοι” που παρουσιάσαμε στα “Καβάφεια”, στην Αλεξάνδρεια, το 2019, όταν έγινε το συνέδριο που οργάνωσε το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού στη θητεία των Κ. Τσουκαλά, Η. Νικολακόπουλου».
● Σήμερα, τι είναι το πιο σημαντικό για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;
«Το πιο σημαντικό κατά τη δική μου γνώμη είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας ως κανονικότητας.…..
● Δεν ανήκεις στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+. Ομως γράφεις ένα λογοτεχνικό έργο σε πρώτο πρόσωπο, σαν «αγορίτσι» (δικός σου νεολογισμός) που τον/την εκμεταλλεύονται ακόμα και ισχυροί άνθρωποι της Εκκλησίας, ακόμα και τσαμπουκαλήδες ασφαλίτες «που αρνούνται την αλήθεια», ενώ τον/την ερωτεύονται και καθωσπρέπει οικονομικοί παράγοντες. Είσαι ένας… τρίτος που μπαίνεις στο πετσί των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Σκέφτηκες μήπως αυτό ενοχλεί την κοινότητα;
«Εγώ μιλάω για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ζήσει όπως η ψυχή του το προστάζει, ανεξάρτητα από το πώς είναι το σώμα του. Δεν μιλώ εξ ονόματος των ΛΟΑΤΚΙ+, ούτε υπαινίσσομαι κάτι τέτοιο».
● …………
«Ναι, φυσικά υπάρχει και ταξικό ζήτημα. Αλλες δυνατότητες έχει ένα παιδί τσομπάνος και άλλες ένα παιδί της Φιλοθέης. Η κοινωνία μας είναι φοβική και ατομικιστική, πνιγμένη στα μικροσυμφέροντα. Ανέχεται την ύπαρξη ανθρώπων που μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να δέχονται επικρίσεις, σαν να έχουν γύρω τους υπηκόους. Ο δικός μου Μανόλης-Μάγδα κάνει πιάτσα αλλά κάποια στιγμή συγκρούεται με εκείνους που πάνε να τον εξουσιάσουν. Είναι ελεύθερο πουλί “με σύμμαχό του τον Χριστό”.….
● Το «αγορίτσι» της νουβέλας σου πιστεύει στον Θεό. Εσύ σε τι πιστεύεις;
«…σε ό,τι με ωθεί πέρα απ’ τη λογική, από αγαπημένος να γίνω αγαπών».
Γίνε πρώτα αγαπών ουσιαστικά αγαπών και ίσως το ξαναγράψεις το έργο αλλιώς… Πέρα από τη λογική δεν υπάρχει μόνο το υπέρλογο καραδοκεί και το παράλογο…
Το παίζει αντιεξουσιαστής ο κυρ Κώστας και φίλος πορνών και τελωνών και εναντίον κυκλωμάτων εκμετάλλευσης αυτών των ατόμων. Αν είναι έτσι κυρ Κώστα γιατί εμφανίζεσαι να πουλάς λογοτεχνική προστασία να μην πω νταβατζιλίκι σ’ αυτά τα άτομα.. Ποιός σε όρισε προστάτη απόρων ”αγοριτσίων”… Ο/η πρωταγωνιστής σου τα σπάει με τα κυκλώματα τα Λογοτεχνικά κυκλώματα είναι ακόμη πιο ελκυστικά ακόμη πιο πανίσχυρα;
Ο Κώστας Γανωτής αποσύρθηκε από τα νυχτερινά κέντρα αλλά παραμένει δημιουργικά αφοσιωμένος στη μουσική και στην πεζογραφία. Το διάστημα 1983-1996 κυκλοφόρησε τα προσωπικά άλμπουμ (σύνθεση, στίχος, ερμηνεία) «Κατά τα άλλα καλά», «Εθνος εξαιρετικά», «Γαλάζιο», «Καραβάνια», «Πακέτο», «ΕκΠοίηση 1». Το 2004 συνέθεσε το τραγούδι της Ολυμπιακής Εκεχειρίας σε ποίηση Τάκη Παπατσώνη («Ωδή στον Υδροχόο») Εχει επίσης μελοποιήσει Καβάφη, Καρούζο, Ρίτσο, Μουντέ, Κική Δημουλά. Το 2024 αναμένονται τα LP «Ανατολή Ανατολών» σε ποιήματα του Ζάχου Ε. Παπαζαχαρίου, και οι «Μέρες επιταφίου» με τα ομότιτλα ποιήματα του Νίκου Γκάτσου που μελοποίησε και ερμηνεύει ο ίδιος
dimpenews.com