Ελένη Παπαδοπούλου

Στην Ελλάδα ονομάστηκαν όλοι πρόσφυγες, γιατί όλοι κάνουν αίτηση ασύλου. Δηλαδή έχουμε αποδώσει μία ιδιότητα σε πλήθος ανθρώπων, πριν εξεταστεί αν το δικαιούνται, μόνο και μόνο επειδή έκαναν μία αίτηση, με στοιχεία αμφισβητούμενα, ελλείψει εγγράφων. Με τον τρόπο αυτό εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, ίσως και πάνω από ένα εκατομμύριο, απολαμβάνουν ασυλία πριν ακόμη πάρουν άσυλο.

Το αν είναι πρόσφυγες όλοι αυτοί έχει αναλυθεί και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι. Αλλά και να ήταν εγείρονται ερωτήματα. Όταν από την ίδια χώρα έρχονται και εμβολίζουν τα σύνορα σου εκατομμύρια άνθρωποι είναι δυνατό να δώσεις σε όλους άσυλο; Φυσικά και όχι.

Τί μας δείχνει το γεγονός ότι μετακινούνται μαζικά πληθυσμοί, οι οποίοι ζητούν άσυλο;

Ότι δεν έχουμε μεμονωμένες περιπτώσεις που διώκονται, άρα πρόβλημα δεν έχουν οι άνθρωποι ως μονάδες, αλλά οι χώρες από τις οποίες προέρχονται. Στις χώρες αυτές υπάρχει εμφύλιος συνήθως, θρησκευτικές διαμάχες, φτώχεια, υπανάπτυξη.

Είναι δυνατό λοιπόν μία μικρή χώρα, όπως είναι η δική μας, να δώσει λύση σε παγκόσμια προβλήματα αφήνοντας εκατομμύρια αγνώστους με πρόβλημα, από όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης, να εγκατασταθούν στο έδαφος της;

Είναι δυνατόν οι παγκόσμιοι οργανισμοί αντί να επιχειρούν στις χώρες με πρόβλημα να μετατρέπουν ολόκληρες χώρες, όπως η δική μας, σε καταυλισμούς;

Είναι δυνατόν ο ΟΗΕ να δεσμεύει τεράστιες εκτάσεις, ολόκληρα νησιά, και να αμολάει εκεί μέσα άγνωστους, άεργους και αλλόθρησκους, κυρίως άντρες σε ηλικίες μάχιμες; Εχουν την σημασία τους όλα αυτά τα χαρακτηριστικά για όποιον ξέρει ιστορία.

Πιστεύει κανείς ότι αν υποδεχτούμε ένα μέρος του πληθυσμού του Αφγανιστάν (35,53 εκ.), του Πακιστάν (197 εκ.), του Μπαγκλαντές (164,7 εκ), της Νιγηρίας (190,9 εκ.), του Καμερούν (24,05 εκ.) και άλλων χωρών με υπερπληθυσμό, θα λύσουμε τα προβλήματα όλων των φτωχών και κατατρεγμένων του πλανήτη; 

Δεν μας προβληματίζει που αυτά τα εκατομμύρια λαθρομετανάστες δε μένουν στις χώρες τους, να πολεμήσουν το πρόβλημα, να το διορθώσουν, δεν πάνε κάν σε γειτονικές, ομόθρησκες χώρες τους να ζητήσουν άσυλο και να ζήσουν σύμφωνα με τις συνήθειες τους, αλλά επιλέγουν να πλημμυρίσουν άλλες ηπείρους, όλως περιέργως χριστιανικές.

Με αποτέλεσμα την πληθυσμιακή και πολιτισμική αλλοίωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η δήθεν βοήθεια που προσφέρουμε είναι νερό σε βαρέλι δίχως πάτο. Και η κατάληξη θα είναι ότι, αφού γίνουμε ξένοι στην ίδια μας την χώρα, κάτι που είναι σε εξέλιξη, να γίνουμε στο τέλος κι εμείς πρόσφυγες.

Οχι fake. Αληθινοί.