Πως βγαίνεις από τη Γάζα; μόνο προς τον ουρανό……
Ο κόσμος γύρω μου είναι κατάμαυρος, αλλά γράφω χρησιμοποιώντας το φως μιας οθόνης φορητού υπολογιστή, που με απαλλάσσει από το να κάθομαι για πολλή ώρα σε μια μικρή οθόνη τηλεφώνου.
Περιμένοντας να ανατείλει ο ήλιος και μια νέα μέρα να μας πει ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Μάρτυρες στην έκταση του εγκλήματος.
Ο εχθρός μας δεν νοιάζεται παρά να μας ενσταλάξει την αίσθηση ότι είμαστε μόνοι και ότι ολόκληρος ο «ελεύθερος» και πολιτισμένος κόσμος είναι μαζί του. Αλλά η πλειοψηφία από εμάς γνωρίζει ότι έχουμε τις καρδιές όλων και τις προσευχές όλων των εραστών της ανθρωπότητας και όλων των εχθρών του κακού.
Ο ήλιος ανατέλλει ξανά, αφαιρώντας τις κουρτίνες μιας σκοτεινής νύχτας μπροστά μας και λέγοντάς μας ότι το φως θα έρθει, όση ώρα κι αν είναι η νύχτα. Κοιτάς τη Γάζα, την αγαπημένη μας πόλη, και τη βλέπεις σαν να μην έχει αλλάξει.
Το μόνο που πέρασε ήταν άλλο ένα χτύπημα και ένα χτύπημα εκεί.
Τα σπίτια θα επιβιώσουν, όσα κι αν καταστραφούν.
Αυτό που είναι οδυνηρό δεν είναι ο αριθμός των μαρτύρων, αλλά οι ιστορίες τους.
Πράγματι, σε κάθε σπίτι έχουν μείνει δύο δάκρυα. Πάνω στον μάρτυρα και σε αυτούς που άφησε πίσω του.
Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες τραυματισμένα σώματα και πληγωμένες ψυχές σε νοσοκομεία και σχολεία, που περιμένουν τη στιγμή για να πάρουν ανάσες.
Η ιδέα της παραμονής κυριαρχεί στα κεφάλια όλων των ανθρώπων τώρα, και μετά έρχεται η σκέψη του τι μπορούν να κάνουν αφού τα όπλα σιωπήσουν.
Είναι βέβαιο ότι όλοι σκέφτονται μια πιο όμορφη Γάζα, μια πιο φιλόξενη πατρίδα και έναν πατριωτισμό που υπερβαίνει τα μικρά ζητήματα.
Αυτό που συνέβη και συμβαίνει στη Γάζα είναι αρκετό για να επαναφέρει το μυαλό στη θέση του και να δείξει πόσο περιθωριακές ήταν οι διαφορές μας σε σύγκριση με την αντίθεσή μας με έναν εχθρό που μας βλέπει μόνο από τη μπούκα του όπλου και μας εύχεται μόνο στους τάφους.
Ο ήλιος εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από ένα σκοτεινό σύννεφο, αλλά θα περάσει και θα φύγει.
( εκεί πίσω από το παραπέτασμα υπάρχουν άνθρωποι)
dimpenews.com