«Τιμή στο ’21» η νέα Επιτροπή που οφείλουμε να αγκαλιάσουμε όλοι

Μόνο υγεία βγάζουν ασφαλώς οι έντονες αντιδράσεις στις αθλιότητες του «Ελλάδα 2021».

Καθότι είπαμε, μπορεί ο εθνομηδενισμός να έχει θεριέψει και ειδικά τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες να έχει μετατραπεί σε επίσημη κρατική ιδεολογία, που εμφορεί όχι μόνο την υπόγεια απόπειρα αποδόμησης της ορθόδοξης πίστης, της γλώσσας και της ιστορικής μας μνήμης (ως βασικών δομικών στοιχείων της εθνικής μας ταυτότητας), αλλά και την επίσημη εσωτερική και εξωτερική πολιτική της χώρας.

Νεκτάριος Δαπέργολας

Δρ Βυζαντινής Ιστορίας του ΑΠΘ

Όμως όταν η αποδόμηση γίνεται πια ξετσίπωτα απροκάλυπτη (ο πολύς κόσμος άρχισε να το διαπιστώνει με τη Ρεπούση και τα τηλεσκουπίδια του Σκάι) και πλέον ξεπερνά ακόμη και τη χυδαιότερη αλητεία, τότε είναι λογικό η δυσφορία να γίνει αγανάκτηση και μετά η αγανάκτηση μαζική οργή.

Το άθλιο ελληνοφοβικό εγχείρημα με το οποίο οι σύγχρονες κοτζαμπάσικες αεθνικές ψευτοελίτ ετοιμάζονται τάχα μου να γιορτάσουν (με κότερα, πούρα και χαβιάρια) την εθνική μας Παλιγγενεσία, ήταν προφανώς η σταγόνα που ξεχείλισε το δύσοσμο ποτήρι.

Και πλέον υπάρχει ένας τεράστιος όγκος ανθρώπων (επιστημόνων και μη) που λέμε: «Φτάνει, ως εδώ! Δεν θα επιτρέψουμε σ’ αυτόν τον ψευτοεπιστημονικό συρφετό να εξεμεί και να κοπρίζει ανενόχλητος όχι μόνο πάνω στα όσια και τα ιερά μας, αλλά και πάνω στην ίδια την ιστορική αλήθεια».

Ή, κι αν το κάνουν, επιτέλους ας το κάνουν μόνοι τους κι αναμεταξύ τους, παρέα με τους λίγους νεκροζώντανους γραικύλους ομόφρονές τους και τις κάμερες των τουρκοκάναλων, στερημένοι όμως από κάθε αυθεντική λαϊκή νομιμοποίηση, περιθωριοποιημένοι και δαχτυλοδειχτούμενοι στα μάτια των περισσότερων Ελλήνων.

Επειδή λοιπόν ουδέν κακόν αμιγές καλού, όπως τα άλαλα της Ρεπούση και τα μπάλαλα του Αλαφούζου ξύπνησαν κάποτε πολλές συνειδήσεις, έτσι και το νέο κρούσμα με την επιτροπή της κυρα-Γιάννας γέννησε πρωτοφανείς αντιδράσεις.

Ενστικτώδεις αντιδράσεις αρχικά, που εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να ωριμάζουν και να σχηματοποιούνται σε δράσεις ή σχέδια δράσεων όλο και πιο σαφή.

Ένα από αυτά τα σχέδια είναι και η υπό συγκρότηση επιτροπή «Τιμή στο ’21», που φιλοδοξεί να αποτελέσει μηχανισμό αντίστασης στον καθεστωτικό εκφαυλισμό της Ιστορίας μας.

Έχοντας πρόσφατα συνομιλήσει τηλεφωνικά με την ψυχή και συντονίστρια του εγχειρήματος, τη γνωστή και καθόλα αξιοσέβαστη Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, απ’ όλα όσα μου είπε, κρατώ εδώ κυρίως το εξής: ότι και η ίδια μάλλον αιφνιδιάστηκε από το πόσο γρήγορα πήρε διαστάσεις όλο αυτό το εν εξελίξει εγχείρημα, που ξεκίνησε από κάποια δικά της διαδικτυακά σχόλια τα οποία βρήκαν αμέσως ανταπόκριση και με αυτή την αφορμή η ιδέα της οργανωμένης αντίδρασης εξαπλώθηκε σαν χιονοστιβάδα με στήριξη εκατοντάδων Ελλήνων (επιστημόνων και μη), από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πολύ χαρακτηριστική υπήρξε πράγματι όλη αυτή η ραγδαία εξέλιξη – και απολύτως ενδεικτική της σοβούσης αγανάκτησης που γύρευε απεγνωσμένα διέξοδο και τρόπο έκφρασης.

«Τιμή στο ’21» λοιπόν και οφείλουμε να το αγκαλιάσουμε όλοι, να το στηρίξουμε, να συμμετάσχουμε. Και θα συμμετάσχουμε. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε (και δεν οφείλουμε) να συμμετάσχουμε και σε άλλα παρόμοια εγχειρήματα, είτε ευρύτερα είτε κατά τόπους. Το ζητούμενο είναι άλλωστε να βρούμε όλους τους δυνατούς τρόπους για να τιμήσουμε πραγματικά τη Μεγάλη μας Επανάσταση και τους ήρωες που την πραγματοποίησαν. Οι άλλοι ούτως ή άλλως θα τιμήσουν τα καθάρματα που την πρόδωσαν και την άφησαν λειψή.