breaking newsΕλλάδα

Με Ερντογάν διάλογος σημαίνει παλούκωμα. Τελεία και παύλα

 

 

του  Άριστου Μιχαηλίδη

 

 

Με εντυπωσίασε προχτές ένας βουλευτής, από τα σημαντικά στελέχη της αντιπολίτευσης, που έλεγε με ιδιαίτερο στόμφο, για να δείξει σιγουριά και αυτοπεποίθηση: «Μας ρωτούν, μα είναι με αυτόν τον Ερντογάν που θα πάτε να συνομιλήσετε; Ναι, ακριβώς με αυτό τον Ερντογάν πρέπει να πάμε να συνομιλήσουμε».

Με εντυπωσίασε γιατί ακόμα και υπό τις παρούσες συνθήκες τα πολιτικά στελέχη του τόπου, αυτά που αποφασίζουν και χειρίζονται τις τύχες μας, δεν έχουν τίποτε άλλο να πουν παρά μόνο επαναλαμβάνουν τον αδιέξοδο εαυτό τους. Διότι, έχουμε μπροστά μας κάποια δεδομένα που δείχνουν να αγνοούν σκόπιμα ως να τους ενδιαφέρει απλώς να παριστάνουν πως ξέρουν τι κάνουν. Κι ας μην έχουν ιδέα!

Το γεγονός, ας πούμε, ότι οι συνομιλίες δεν εξαρτούνται από εμάς κάνουν πως δεν το γνωρίζουν. Ενώ έχει καταγραφεί με χίλιους τρόπους ότι από το 2017 η Άγκυρα επισήμως και εμφαντικά σημειώνει πως οι συνομιλίες, που υποτίθεται δεν κάνει αυτή αλλά η τουρκοκυπριακή κοινότητα, θα γίνουν όταν θα ολοκληρωθεί η ψηφοφορία στα κατεχόμενα (και φυσικά, θα το χειριστεί αναλόγως αποτελέσματος) και όταν θα έχει αποτελέσματα από τις παράνομες γεωτρήσεις.

Το πιο σημαντικό, όμως, αυτή τη στιγμή είναι η αποτροπή των τετελεσμένων που δημιουργεί η Άγκυρα στη θάλασσα. Από τη μια, στην κυπριακή ΑΟΖ όπου πια υπάρχει ο κίνδυνος να εντοπιστεί φυσικό αέριο κυπριακής ιδιοκτησίας και η Τουρκία να ξεκινήσει την εξαγωγή του χωρίς κανένας να τη σταματά. Από την άλλη, βρίσκεται σε εξέλιξη η νέα απειλή στις ελληνικές θάλασσες, και ουδείς μπορεί να προβλέψει την κατάληξη.

Παράλληλα, βρίσκεται και σε πλήρη ανάπτυξη η γενικευμένη πολιτική της σύγκρουσης με την Ελλάδα, που επέλεξε ο Ερντογάν και που δεν εκφράζεται μόνο με την ένοπλη πλέον γκριζοποίηση του Αιγαίου (και με τη Λιβύη), αλλά και με το μεταναστευτικό (επίθεση στον Έβρο) και με την Αγία Σοφία και με τη Θράκη και πολλά άλλα.

Με αυτά τα δεδομένα, διερωτάται κανείς τι νόημα και τι περιεχόμενο μπορούν να έχουν οι ενδοκοινοτικές συνομιλίες. Άσε που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση και ιστορική γνώση για να αντιλαμβάνεσαι ότι συνομιλίες υπό εκβιασμό και ένοπλη απειλή, και μάλιστα υπό την αιγίδα ενός αδίστακτου δικτάτορα, δεν επιτρέπεται να κάνεις γιατί θα είσαι χαμένος προτού καν ξεκινήσεις.

Αλλά, ας πούμε ότι αυτό το αφήνουμε στην άκρη. Με ποιον θα συνομιλήσουμε; Με τον Ακιντζί; Με τον Οζερσάι; Τώρα ή να περιμένουμε να χειμωνιάσει; Και μέχρι τότε τι κάνουμε; Περιμένουμε άπραγοι να τελειώσει η Τουρκία με όσα σχεδιάζει; Ας πούμε ότι τα αφήνουμε και αυτά στην άκρη. Τι θα διαπραγματευτούμε αυτή τη φορά; Προφανής η απάντηση: Όσα διαπραγματευόμαστε όλα τα προηγούμενα χρόνια των συνομιλιών. Τον διαμοιρασμό της διακυβέρνησης. Εξάλλου, η τουρκική πλευρά (μαζί και ο Ακιντζί) δεν διαπραγματεύονται τίποτε άλλο αν δεν συμφωνηθεί η πολιτική ισότητα της δικής τους λογικής.

Τώρα προστίθεται, βέβαια, και η απαίτηση διαπραγμάτευσης της διαχείρισης και του διαμοιρασμού του φυσικού αερίου. Κι αυτός είναι ο επόμενος κίνδυνος. Να μας επιβληθεί η διαπραγμάτευση του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα το διαπραγματεύεται με το κατοχικό καθεστώς, ενώ η κατοχική Τουρκία θα συνεχίζει να λυμαίνεται την ΑΟΖ και ενώ το Κυπριακό δεν είναι ούτε τα κοιτάσματα, ούτε η πολιτική ισότητα, είναι η κατοχή με όλες τις συνέπειές της: Εδαφικό, περιουσιακό, προσφυγιά, εποικισμός, ομηρία όλης της Κύπρου που και πάλι θα μείνουν εκτός διαπραγμάτευσης.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, τα ευθυγραμμισμένα άστρα δεν ευνοούν τις συνομιλίες, και δεν είναι δική μας απόφαση. Μόνο ένα δρόμο έχουμε. Από κοινού με την Ελλάδα να επενδύσουμε τα πάντα στις συμμαχίες, που θα βοηθήσουν στην αποτροπή δια της βίας ελέγχου της Μεσογείου και του Αιγαίου από την Τουρκία.

Οι σαφείς τοποθετήσεις της Γαλλίας ανοίγουν ένα δίαυλο. («Η Ευρώπη πρέπει να προβεί σε μια ενδελεχή εξέταση των ζητημάτων ασφάλειας στη Μεσόγειο (…) Δεν πρέπει να δεχτούμε να απειλείται ο θαλάσσιος χώρος ενός κράτους μέλους της ΕΕ» – Εμανουέλ Μακρόν). Οι θέσεις της Αιγύπτου είναι επίσης σαφείς. Το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ είναι από τους πιο ισχυρούς και θετικούς παράγοντες.

Οι συμμαχίες που θα αναδείξουν έναν άξονα αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας επιβάλλονται όσο ποτέ προηγουμένως. Σε αυτό πρέπει να εστιάσουμε όλες τις δυνάμεις μας. Όσοι αμφισβητούν τη δυνατότητα αυτή ας μας εξηγήσουν ποια άλλη επιλογή έχουμε. Εκτός, φυσικά, από την αποδοχή (παράδοση, λέγεται) του τουρκικού παλουκώματος.

aristosm@phileleftheros.com

ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/985666/ta-efthygammismena-astra-deichnoyn-oti-me-afto-ton-erntogn-dialogs-simainei-paloykoma-teleia-kai-pavla

Back to top button