Πρέπει να το ομολογήσω. Οι πρώτες εμφανίσεις σου ήταν πολύ προσεγμένες. Εκατομμύρια Έλληνες ακούγοντάς σε,δέχτηκαν να κλειστούν στο σπίτι τους για να σώσουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Ανησύχησαν ακόμα και εκείνοι που τους είχαν χάσει χρόνια πριν. Τόσο πειστικός ήσουν! Και η παρουσία σου ως ψάλτη στην εκκλησία με τη συμπτωματική βέβαια εμφάνιση των καναλιών στο ίδιο μέρος για να την απαθανατίσουν, ήταν έξυπνη κίνηση, δε λέω.
Ποιός ήταν καταλληλότερος να πείσει για την αναγκαιότητα να κλείσουν οι εκκλησίες από έναν άνθρωπο της εκκλησίας (του Θεού δεν ξέρω,έχω επιφυλάξεις)! Το όνειρό σου είχε γίνει πραγματικότητα. Ποτέ δεν υπήρξες μεγάλο όνομα στην Ιατρική, ειδικά στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Ποτέ δεν είχες την αναγνωρισιμότητα και την παγκόσμια αποδοχή π.χ του συμπατριώτη μας Γιάννη Ιωαννίδη.
Τώρα όμως τα Μ.Μ.Ε σε είχαν αναγορεύσει στον αδιαμφισβήτητο ηγέτη του ιατρικού κόσμου της Ελλάδας. Ήσουν ο «πατερούλης» όλων μας,που μας έσωζε τη ζωή από τον άγνωστο «φονικό» ιό.
Στη συνέχεια αποσύρθηκες.Λογικό.Η κυβέρνηση έπρεπε να κάνει το απαραίτητο rotation στους επιστήμονές της. Έπρεπε και άλλοι να πάρουν λεπτά συμμετοχής σε εύκολα παιχνίδια,ώστε να είναι ετοιμοπόλεμοι όταν το σύστημα τους χρειαστεί.
Το προηγούμενο Σάββατο όμως,τα πράγματα ήταν αρκετά σοβαρά. Έπρεπε να επιβληθεί δεύτερος εγκλεισμός και ήταν δεδομένο ότι θα υπάρχουν πολλές αντιδράσεις.
Με τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση που σου έχει δώσει η αγιοποίησή σου από τα κανάλια βγήκες μπροστά. Ο Σωτήρης έπρεπε να βοηθήσει τον Κυριάκο δίνοντάς του το άλλοθι που χρειαζόταν για να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του. Έτσι λοιπόν μια ολόκληρη χώρα ξανακλειδώθηκε.
Αλήθεια Σωτήρη,σκέφτηκες ποτέ τις συνέπειες; Ξέρεις πόσοι άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης; Πόσοι θα εκδηλώσουν κατάθλιψη και ψυχικές νόσους; Πόσα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας θα εμφανιστούν; Πόσοι έντιμοι και ευαίσθητοι άνθρωποι θα αυτοκτονήσουν για οικονομικούς λόγους; Πόσοι θα πεθάνουν, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, από αδιάγνωστους καρκίνους και καρδιοπάθειες που δεν έγιναν αντιληπτές;
H ευαίσθητη ψυχή σου δε ραγίζει απ’ όλα αυτά; Η φωνή σου δε σπάει τώρα από τη συγκίνηση; Μια φράση μόνο θα σου πω που τη γνωρίζεις σίγουρα πολύ καλά: «Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί»!
freepen