Συγκλονίζουν οι κάτοικοι της Θεσσαλίας που τον περασμένο Σεπτέμβρη, έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους στις πλημμύρες από την κακοκαιρία Daniel, καθώς θα κάνουν Χριστούγεννα στο «δρόμο».
«Πού να ανάψουμε το δέντρο, σε ένα έρημο χωριό;»
«Κάναμε έναν μικρό χώρο στις αποθήκες μας για να συναντιόμαστε, δεν βρισκόμαστε πια. Οι άνθρωποι έρχονται εδώ να πάρουν την ανθρωπιστική βοήθεια που στέλνουν εθελοντές. Συναντιόμαστε με ανθρώπους που έχουμε καιρό να τους δούμε και κάνουν και παράπονα γιατί χαθήκαμε. Τα πράγματα παιδιά, τώρα τα Χριστούγεννα είναι πάρα πολύ δύσκολα», εξήγησε στην κάμερα του «Τώρα Μαζί», η πρόεδρος του μορφωτικού συλλόγου Μεταμόρφωσης Καρδίτσας, κ. Λίτσα Ρίτα και πρόσθεσε: «ο πολιτιστικός σύλλογος, μαζί με την κοινότητα, κάναμε εκδηλώσεις, στολίζαμε δέντρο, λέγαμε τα κάλαντα, μοιράζαμε δώρα. Όλα αυτά παγώσανε, δεν υπάρχει και πού να ανάψουμε το δέντρο, σε ένα έρημο χωριό;»
Οι γυναίκες του Παλαμά Καρδίτσας επισημαίνουν, ακόμα, ότι, επειδή το κράτος όρισε τα 400€ ως ανώτερη επιδότηση ενοικίου, παρατηρούνται ακόμα και μεταξύ συγχωριανών φαινόμενα αισχροκέρδειας καθώς, πολλοί, νοικιάζουν τα σπίτια τους σε αυτό το ποσό, ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία βρίσκονται ενώ, σε πολλές περιπτώσεις, επειδή τα σπίτια προς ενοικίαση δεν είναι αρκετά, στην περιοχή, οι κάτοικοι έχουν νοικιάσει πιο μακριά και έχουν επιπλέον υπέρογκα έξοδα για τις μετακινήσεις τους.
«Μου λείπει το σπίτι μου. Κάθε χρόνο, πρωτοχρονιά, μαζεύονταν τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και γιορτάζαμε όλοι μαζί. Φέτος δεν υπάρχει σπίτι για να κάνουμε πρωτοχρονιά. Δεν μπορούμε να μαζευτούμε όλοι μαζί», λέει κάτοικος της Μεταμόρφωσης.
«Ζητάω απλώς να μού δώσουν ένα κοντέινερ»
Στο Μάρκο, το OPEN συνάντησε τον κ.Αγαθοκλή Αναγνώστου, που έχασε το σπίτι του στις φονικές πλημμύρες. Ο ίδιος, και άλλα τρία άτομα που έμειναν άστεγοι ζουν στο κτίριο που κάποτε στεγαζόταν το σχολείο.
«Μπήκα στο σπίτι να πάρω τα χάπια μου για την καρδιά και το νερό άρχισε να ανεβαίνει μέχρι τον λαιμό μου», θυμάται ο κ. Αναγνώστου. «Μείναμε δυόμησι μήνες σε δομή στον Παλαμά και μετά μάς έφεραν εδώ», λέει.
«Ζητάω απλώς να μού δώσουν ένα κοντέινερ. Έψαξα να βρω σπίτι αλλά δεν μπόρεσα να βρω να νοικιάσω.»