Μπορεί το μεγαλύτερο best seller όλων των αιώνων Όσα Παίρνει ο Άνεμος, να θεωρείται πλέον ως ρατσιστικό και η ταινία να αφαιρείται από τις πλατφόρμες, ενώ στις παιδικές ταινίες προστίθενται κάτι γκέι τύποι και τύπισσες ως “ήρωες” του πολιτικά ορθού αφηγήματος περί διαφορετικότητας, ωστόσο απ’ όλη αυτή την “τακτοποίηση” της νέας τάξης πραγμάτων, η παιδοφιλία και η παιδεραστία είναι μακρά ξεχασμένη.

Το μυθιστόρημα Λολίτα του Ρωσο-Αμερικανού συγγραφέα Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ που εκδόθηκε το 1955 εξακολουθεί να κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία της γήινης σφαίρας μας μεταφρασμένο σχεδόν σε όλες τις γλώσσες, πολλοί συγγραφείς το καθιστούν ως ένα από τα καλύτερα έργα του 20ου αιώνα, και έχει συμπεριληφθεί σε αρκετές λίστες για τα καλύτερα βιβλία.

Το «αριστούργημα» Λολίτα θεωρήθηκε γρήγορα κλασικό και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ το 1962, και αργότερα σε μια άλλη προσαρμογή από τον Έιντριαν Λάιν το 1997.

Έχει μεταφερθεί αρκετές φορές επί σκηνής και αποτέλεσε θέμα για δύο παραστάσεις όπερας, δύο μπαλέτα, και ένα μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ.

Η αφομοίωσή του στην ποπ κουλτούρα είναι τέτοια, που το όνομα Λολίτα χρησιμοποιείται για ένα νεαρό κορίτσι που είναι σεξουαλικά αναπτυγμένο. Από αυτό ονόμασε και ο παιδόφιλος και νταβατζής Έπσταϊν το τζετ του Λολίτα, με το οποίο πετούσαν επώνυμοι για να συνευρεθούν με ανήλικες

Ο Χάμπερτ, ήρωας του έργου, έχει πάθει σεξουαλική ψύχωση με ένα συγκεκριμένο τύπο κοριτσιών -ηλικίας 9 έως 14- στα οποία αναφέρεται ως “νυμφίδια”. Μετά την αποφοίτησή του, εργάζεται ως καθηγητής αγγλικών και αρχίζει τη συγγραφή ενός ακαδημαϊκού βιβλίου λογοτεχνίας. Το 1947, μετακομίζει στο Ράμσντεϊλ, μια μικρή πόλη στην Νέα Αγγλία, όπου γνωρίζει την χήρα Σάρλοτ Χέιζ, η οποία δέχεται ενοίκους. Εκεί γνωρίζει τη δωδεκάχρονη κόρη της Ντολόρες (αποκαλούμενη και ως Ντόλι, Λο, Λόλα και Λολίτα), την οποία ο Χάμπερτ βλέπει ως το τέλειο νυμφίδιο και γρήγορα αποφασίζει να μείνει εκεί.

Δείτε πόσο όμορφα, τρυφερά κι ερωτικά παρουσιάζεται η ταινία παιδεραστίας στο τρέιλερ του «αριστουργήματος», όπως αναφέρεται:

Κατανοώντας την Παιδοφιλία και άλλες παραφιλίες από Ψυχιατρική Προοπτική

Symposium, Baltimore, MD, August 17, 2011, “Understanding Pedophilia and Other Paraphilias from a Psychiatric Perspective”

Στις 17 Αυγούστου 2011 έγινε στη Βαλτιμόρη το συνέδριο αυτό σε μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του στάτους των παιδοφίλων. Ή αλλιώς, των.. “Προσώπων που Έλκονται από Μικρότερους…”

Αποσπάσματα από την περιγραφή παρουσίασης του Συμποσίου:

«Η λέξη “Παιδοφιλία” είναι ένας διαγνωστικός όρος που χρησιμοποιείται από την ψυχιατρική κοινότητα για να ορίσει ένα συγκεκριμένο είδος ψυχικής διαταραχής. Ωστόσο, σήμερα ο όρος έχει πάρει ένα διαφορετικό νόημα στη συλλογική συνείδηση ​​της κοινωνίας.

»Χρησιμεύει ως υποτιμητική δαιμονοποίηση που εξοστρακίζει αυτούς που εκδηλώνουν αυτή την κατάσταση. Η εννοιολογική ανασκόπηση αυτή αποσκοπεί να φέρει ενισχυμένη σαφήνεια στο θέμα για το πώς πρέπει κανείς να κατανοεί την Παιδοφιλία από ψυχιατρική άποψη, το πολιτιστικό του πλαίσιο και τη θεραπεία του….»

Στη συνέχεια ο John Z. Sadler, M.D., καθηγητής ψυχιατρικής ηθικής, προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ο όρος “βίτσιο” δεν ανταποκρίνεται στην περίπτωση των παιδοφίλων, ότι πρόκειται απλά για μια διαταραχή που θα αντιμετωπιστεί καλύτερα αν της αφαιρεθούν όλες οι κατηγορίες και συνδέσεις με την εγκληματικότητα και παραβατικότητα.

Τι εννοείται ως Παραφιλία : Ο όρος παραφιλία στην ψυχολογία και τη σεξολογία αναφέρεται σε μια σειρά από σεξουαλικές διαθέσεις και πρακτικές, που δεν σχετίζονται άμεσα με τον συνηθισμένο τρόπο σεξουαλικής συνεύρεσης. Ο όρος επινοήθηκε για να αντικαταστήσει, σε μια πιο αυστηρή επιστημονική ταξινόμηση, τον παλιό ορισμό της σεξουαλικής διαστροφής ή σεξουαλικής απόκλισης, μεταξύ των οποίων στο παρελθόν περιλαμβανόταν και η ομοφυλοφιλία καθώς και άλλες μορφές σεξουαλικότητας όπως η ομαδική συνουσία.

Κύριες παραφιλίες

• Επιδειξιομανία
• Φετιχισμός
• Εφαψιμανία
• Παιδοφιλία ή παιδεραστία
• Νεκροφιλία
• Νοσοφιλία
• Ζωοφιλία ή κτηνοβασία
• Σεξουαλικός σαδισμός
• Σεξουαλικός μαζοχισμός
• Παρενδυσία
• Ηδονοβλεψία

Με λίγα λόγια, η απόλυτη υποβάθμιση της κατάστασης, σε απλή “διαφορετικότητα”.

Όλοι οι ομιλητές επικεντρώθηκαν στο ότι οι παιδεραστές είναι άτομα φυσιολογικά και άδικα θύματα στιγματισμού και κακών χαρακτηρισμών, με επανειλημμένες διαβεβαιώσεις ότι οι παιδόφιλοι ποτέ δεν εξαναγκάζουν τα παιδιά, είναι ευγενείς και έχουν μεγάλη αγάπη γι’ αυτά. Πλήρες αηδιαστικό κείμενο ΕΔΩ

«Η παιδοφιλία είναι φυσική και φυσιολογική για τους άνδρες», θέμα διάσκεψης στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ

Το άρθρο της Telegraph:

«Το παιδοφιλικό ενδιαφέρον είναι φυσικό και φυσιολογικό για τους άνδρες», έγραφε η παρουσίαση. «Τουλάχιστον μια σημαντική μειονότητα φυσιολογικών ανδρών θα ήθελαν να κάνουν σεξ με παιδιά … Οι κανονικοί άνδρες διεγείρονται από παιδιά».

Κάποια κιτρινισμένα από τον χρόνο φυλλάδια από τις δεκαετίες ’70 ή ’80, την εποχή των παιδόφιλων διασημοτήτων και της περίφημης PIE, της ‘Paedophile Information Exchange’.  Όχι! Τίποτε ανώνυμοι σχολιαστές σε κάποια underground ιστοσελίδα; Όχι!

Η δήλωση ότι η παιδεραστία είναι κάτι “φυσιολογικό και φυσικό” δεν έγινε πριν από τρεις δεκαετίες, αλλά τον περασμένο Ιούλιο. Δεν έγινε κάπου ιδιωτικά, αλλά ως ένας από τους κεντρικούς ισχυρισμούς μιας ακαδημαϊκής παρουσίασης, μετά από πρόσκληση των Οργανωτών, σε πολλούς από τους βασικούς εμπειρογνώμονες του συγκεκριμένου τομέα σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Cambridge.

Άλλες παρουσιάσεις αφορούσαν θέματα όπως «Απελευθερώνοντας τον παιδόφιλο: μια ανάλυση λόγου» και «Κίνδυνος και διαφορά:. Το διακύβευμα της hebephilia”

Hebephilia (εφηβοφιλία) είναι η σεξουαλική προτίμηση για τα παιδιά στην πρόωρη εφηβεία, από 11 – 14 ετών. Όλο το υπόλοιπο άρθρο της αηδιαστικής διάσκεψης ΕΔΩ

Αιμομιξία και παιδοφιλία  «όπως το να είσαι ομοφυλόφιλος», λέει ο δικαστής

Δικαστής στο Σίδνεϊ συνέκρινε την αιμομιξία και την παιδοφιλία με την ομοφυλοφιλία, λέγοντας ότι η κοινωνία ίσως να μην βλέπει πλέον τη σεξουαλική επαφή μεταξύ αδελφών ή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών ως «αφύσικη» ή «ταμπού».

Ο Επαρχιακός Δικαστής Garry Neilson είπε ότι όπως ακριβώς το ομοφυλοφιλικό σεξ ήταν κοινωνικά απαράδεκτο και ποινικά κολάσιμο στη δεκαετία του 1950 και του 1960, αλλά τώρα είναι ευρέως αποδεκτό, «ένα σώμα ενόρκων μπορεί να μην βρει τίποτα το κακό στο φλερτ του αδελφού προς την αδελφή του, από την στιγμή που έχει ωριμάσει σεξουαλικά, είχε σεξουαλικές σχέσεις με άλλους άνδρες και είναι πλέον «διαθέσιμη», χωρίς να έχει σεξουαλικό σύντροφο».

Δήλωσε επίσης ότι ο «μόνος λόγος» που η αιμομιξία αποτελεί ακόμα έγκλημα είναι λόγω του υψηλού κινδύνου γενετικών ανωμαλιών σε παιδιά που γεννιούνται από αιμομικτικές σχέσεις, «αλλά ακόμη και αυτό μέχρι ενός σημείου, καθώς υπάρχει ευκολία στην αντισύλληψη και εύκολη πρόσβαση στην άμβλωση». Όλες οι υπόλοιπες αηδιαστικές δηλώσεις του ΕΔΩ

Κι όσο τα ψάχνεις, τόσο μέσα στη βρόμα βρίσκεσαι. Αναρωτιέστε, λοιπόν, γιατί δεν τιμωρούνται αυστηρά παιδόφιλοι και παιδεραστές;

Αριστούργημα! Βιντεάκια μάλιστα «αριστουργηματικά» κυκλοφορούν σε «ειδικά κανάλια» στο ΥΤ προς τέρψη…:

Πηγή: antimedia.gr