Ο πολιτισμός είναι εύθραυστος. Εξαρτάται από τη διασφάλιση του υλικού της ζωής.

Το να μπορείς να τρως, να κυκλοφορείς, να έχεις καταφύγιο, να είσαι απαλλαγμένος από κρατικούς ή φυλετικούς καταναγκασμούς, να είσαι ασφαλής έξω και ασφαλής στο σπίτι — μόνο αυτό επιτρέπει στους πολιτισμούς να απελευθερωθούν από την καθημερινή αγγαρεία της απλής επιβίωσης.

Ο πολιτισμός από μόνος του επιτρέπει στους ανθρώπους να επιδιώξουν την εξελιγμένη επιστημονική έρευνα, τις τέχνες και τις καλύτερες πτυχές για την δημιουργία ενός ανώτερου πολιτισμού.

Έτσι, το μεγάλο επίτευγμα του δυτικού πολιτισμού —συναινετική διακυβέρνηση, ατομική ελευθερία, ορθολογισμός σε συνεργασία με θρησκευτικές πεποιθήσεις, οικονομία της ελεύθερης αγοράς, συνεχής αυτοκριτική και έλεγχος— ήταν να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την καθημερινή ανησυχία για την κρατική βία, το τυχαίο έγκλημα, την πείνα, και μια συχνά αδυσώπητη φύση.

Αλλά ο ελεύθερος χρόνος και η ευημερία που προέκυψαν παραπλανούσαν τις αλαζονικές δυτικές κοινωνίες να πιστεύουν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχεί για τους καρπούς του πολιτισμού που θεωρούσε το βασικό του δικαίωμα.

Ως αποτέλεσμα, η άλλοτε ακμάζουσα ελληνική πόλη-κράτος, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι δημοκρατίες της Αναγέννησης και οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες της δεκαετίας του 1930 κατέρρευσαν – καθώς ο πολιτισμός προχωρούσε ασταμάτητα, αλλά από την αντίστροφη.

Εμείς στον σύγχρονο δυτικό κόσμο αντιμετωπίζουμε τώρα μια τέτοια κρίση.

Μιλάμε μεγαλόπρεπα για την παγκοσμιοποιημένη Μεγάλη Επανεκκίνηση. Δεχόμαστε τυφλά την μοντέρνα «Πράσινη Νέα Συμφωνία». Είμαστε πρόθυμοι στην αποχρηματοδότηση της αστυνομίας. Και απλώς σηκώνουμε τους ώμους μπροστά στα ανοιχτά σύνορα. Και καυχιόμαστε για την απαγόρευση των λιπασμάτων και των φυτοφαρμάκων, την απαγόρευση της μηχανής εσωτερικής καύσης, θέτοντάς τα όλα στο αυτόματο πιλότο λες και έχουμε ήδη φτάσει στην ουτοπία.

Αλλά εν τω μεταξύ, οι Δυτικοί καταστρέφουν συστηματικά τα ίδια τα στοιχεία του πολιτισμού μας που επέτρεψαν εξαρχής τέτοιες φαντασιώσεις.

Πάρτε για παράδειγμα τα καύσιμα. Οι Ευρωπαίοι μίλησαν με αλαζονεία στον κόσμο ότι δεν χρειάζονται πλέον παραδοσιακά καύσιμα. Έτσι έκλεισαν τους πυρηνικούς σταθμούς. Σταμάτησαν τις γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Και απαγόρευσαν τον άνθρακα.

Αυτό που ακολούθησε ήταν ένας δυστοπικός εφιάλτης. Οι Ευρωπαίοι θα κάψουν βρώμικα ξύλα αυτό το χειμώνα καθώς ο πολιτισμός τους θα επιστρέψει από τη μεταμοντέρνα αφθονία στην προμοντέρνα επιβίωση.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν από την άλλη στις ΗΠΑ, αποστεώνει τα κοιτάσματα πετρελαίου. Ακύρωσε νέες ομοσπονδιακές μισθώσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου. Σταμάτησε την κατασκευή αγωγών και ώθησε τους επενδυτές να αποφύγουν τα ορυκτά καύσιμα.

Όταν φυσικά ακολούθησε η έλλειψη, οι τιμές των καυσίμων εκτινάχθηκαν στα ύψη.

Η μεσαία τάξη έχει πλέον υποθηκεύσει την στοιχειώδη ευημερία της, για να διασφαλίσει ότι μπορεί να αντέξει οικονομικά τη βενζίνη, το πετρέλαιο θέρμανσης και την εκτόξευση της ηλεκτρικής ενέργειας.

Το καθήκον του Πενταγώνου είναι να κρατήσει την Αμερική ασφαλή αποτρέποντας τους εχθρούς, καθησυχάζοντας τους συμμάχους και κερδίζοντας τους ουδέτερους.

Δεν είναι σκοπός του να προκαλεί τους στρατιώτες και να τους διαχωρίζει με βάση τη φυλή τους. Δεν είναι σκοπός του να κατηχηθούν οι νεοσύλλεκτοι στην ημερήσια διάταξη της ατζέντας της αφύπνισης. Δεν είναι σκοπός του να γίνει μια ακόμα κομματική – πολιτική δύναμη.

Το αποτέλεσμα αυτών των αυτοκτονικών ενεργειών του Πενταγώνου είναι το φιάσκο στο Αφγανιστάν, η επιθετικότητα της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, η νέα επιθετικότητα της Κίνας και οι ηχηρές απειλές αυταρχικών καθεστώτων όπως το Ιράν.

Στο εσωτερικό, η κυβέρνηση Μπάιντεν κατέστρεψε ανεξήγητα τα νότια σύνορα, λες και τα πολιτισμένα έθνη του παρελθόντος δεν χρειάζονταν ποτέ τέτοια όρια.

Ακολούθησε το απόλυτο χάος. Τρία εκατομμύρια μετανάστες έχουν ξεχυθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα σε 18 μήνες. Ενώ κάποιοι περνούν κρυφά, άλλοι διασχίζουν τους συνοριακούς σταθμούς χωρίς επαρκή έλεγχο και χωρίς να ξέρει κανένας ποιοι είναι και τι ακριβώς θέλουν στις ΗΠΑ.

Οι δρόμοι των πόλεων και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, είναι άναρχοι — και αυτό συμβαίνει από πρόθεση.

Η αποχρηματοδότηση της αστυνομίας, το άδειασμα των φυλακών και η καταστροφή του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης εξαπέλυσαν ένα κύμα εγκληματιών. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις δεκάδες συμμορίες ανηλίκων που έχουν εμφανιστεί, ειδικά από την περίοδο των καραντινών και έπειτα. Και τώρα όλοι αυτοί στρέφονται κατά των αδυνάτων και των αθώων.

Είναι λες και τρέχουμε προς τα πίσω, στην Άγρια Δύση του 19ου αιώνα. «Αρπακτικά» ακρωτηριάζουν, σκοτώνουν και ληστεύουν ατιμώρητα. Κακοποιοί θεωρούν ότι η μεταμοντέρνα «κριτική νομική θεωρία» θα τους εξασφαλίσει την απαλλαγή από την τιμωρία.

Λίγοι Δυτικοί γνωρίζουν οτιδήποτε για τη γεωργία, εκτός από το να περιμένουν απεριόριστες προμήθειες φθηνών, ασφαλών και θρεπτικών τροφίμων.

Αλλά αυτό το αυτονόητο δικαίωμα για εκατομμύρια πεινασμένα στόματα απαιτεί τεράστια έργα νερού και νέα φράγματα και δεξαμενές. Οι αγρότες βασίζονται σε σταθερές προμήθειες λιπασμάτων, καυσίμων και χημικών. Αφαιρέστε αυτή την υποστήριξη —όπως προσπαθούν οι πράσινοι μηδενιστές— και εκατομμύρια θα πεινάσουν σύντομα, όπως τότε, στην αυγή του πολιτισμού.

Σχεδόν ένα εκατομμύριο άστεγοι ζουν τώρα στους δρόμους της Αμερικής και άλλοι τόσοι στους δρόμους της Ευρώπης. Οι μεγάλες πόλεις μας έχουν γίνει μεσαιωνικές με ανοιχτούς υπονόμους, σκουπίδια στα πεζοδρόμια και βίαιους εγκληματίες.

Έτσι, βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο πείραμα στο οποίο ο οπισθοδρομικός προοδευτισμός ξεσκίζει όλους τους θεσμούς και τις μεθοδολογίες του παρελθόντος που έχουν εγγυηθεί μια ασφαλή, εύπορη, πολιτισμένη και δημιουργική κοινωνία.

Αντίθετα, και με αλαζονικό τρόπο, επιστρέφουμε σε μια νέα φεουδαρχία, καθώς η πλούσια ελίτ –τρομοκρατημένη από αυτά που έχουν φτιάξει– υποχωρεί εγωιστικά στα ιδιωτικά της φυλάκια.

Αλλά οι υπόλοιποι που υφίστανται τις συνέπειες του φλερτ των ελίτ με τον μηδενισμό δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ούτε το φαγητό, ούτε τη στέγη, ούτε τα καύσιμα. Και τώρα αισθάνονται ανασφαλείς, τόσο ως άτομα όσο και ως δυτικοί πολίτες.

Καθώς υποφέρουμε από αυτοπροκληθείσες μαζικές λεηλασίες, τυχαία βία στους δρόμους, υπερπληθωρισμό, ανύπαρκτα σύνορα, απρόσιτα καύσιμα, δικαστικό και υγειονομικό σύστημα υπό διάλυση και στρατό που καταρρέει, σύντομα θα καταλάβουμε το πόσο λεπτός είναι ο καπλαμάς και πόσο γυάλινα τα πόδια του πολιτισμού μας.

Όταν απογυμνωνόμαστε, μαθαίνουμε ξανά ότι αυτό που βρίσκεται ακριβώς από κάτω μας είναι εντελώς τρομακτικό…

Δημήτρης Σωτηρίου