Ο κοινωνιολόγος και ομότιμος καθηγητής της Σορβόννης, Michel Maffesoli, ήταν ο καλεσμένος του Arthur de Laborde στην εκπομπή «12-13h του καλοκαιριού» της Δευτέρας 2 Αυγούστου 2021.Για τις διαδηλώσεις ενάντια στο υγειονομικό πάσο κι υποχρεωτικό εμβολιασμό είπε: “Η εξέλιξη αυτών των γεγονότων απλώς αντικατοπτρίζει μια πραγματική διαφορά φάσης“. Ο Michel Maffesoli, κοινωνιολόγος και συγγραφέας του βιβλίου The Age of Uprisings/Η εποχή των εξεγέρσεων, βλέπει αυτές τις διαδηλώσεις ως “την αρχή μιας τεράστιας διαδικασίας” που μοιάζει με “μια πολιτισμική κρίση”.
Έτσι, σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο, “η ανάπτυξη αυτών των διαδηλώσεων απλώς αντικατοπτρίζει μια πραγματική, σημαντική διαφορά φάσης μεταξύ των ελίτ και του λαού”. Το κίνημα anti-pass sanitaire μπορεί να προσιδιάσει, σύμφωνα με τον Michel Maffesoli,σε αυτό των «Κίτρινων γιλέκων, των μεγάλων συγκεντρώσεων νεολαίας και ομοίως της αποχής ρεκόρ από τις εκλογές». Η Γαλλία λοιπόν βρίσκεται σε ένα «είδος χάσματος και το οποίο καλείται ν’ αναπτυχθεί».
“Πριν από τη σύγχρονη εποχή, η στρατηγική του φόβου ήταν ο φόβος της κόλασης” (δηλ. είναι ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΕΣ οι εμφανιζόμενοι ως ορθολογιστές είναι οι νοσταλγοί του χειρότερου Μεσαίωνα σύμφωνα με τον έγκριτο Κοινωνιολόγο).
Για τον Michel Maffesoli , ο κυβερνητικός λόγος «είναι ένας κάθετος λόγος της énarchienne τεχνοκρατίας, των Σοφών (ειδημόνων)». Ωστόσο, αυτός βλέπει εδώ ως μια στρατηγική της εκτελεστικής εξουσίας μέσω του φόβου σε συνδυασμό με την επιθυμία να “ελαχιστοποιήσει αυτό που συμβαίνει”, το οποίο είναι βασικά “δουλειά του”. Ωστόσο, «τα νούμερα που δόθηκαν από την κυβέρνηση είναι απολύτως τρελά», το κίνημα «δεν είναι τίποτα και δεν είναι αμελητέο».Ο κοινωνιολόγος κάνει έναν ιστορικό παραλληλισμό με αυτή τη στρατηγική φόβου επεξεργασμένη από την κυβέρνηση: «Πριν από τη σύγχρονη εποχή, η στρατηγική του φόβου ήταν ο φόβος της κόλασης και επειδή υπήρχε αυτός ο φόβος της κόλασης, υπήρξε κάποια στιγμή η προτεσταντική μεταρρύθμιση , η οποία ήταν μια πρόκληση, ένα είδος αμφισβήτησης του κυρίαρχου λόγου ». Υπάρχει, λοιπόν, με το κίνημα anti-pass sanitaire «κάτι αυτής της τάξης που βρίσκεται σε εξέλιξη».
Mιλάει με κολακευτικά λόγια για το λαό που διαδηλώνει “αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με έναν αλαζονικό, προσχηματικό λόγο” sudradio 2/8/21
Ο κυρίαρχος λόγος δεν είναι απαραίτητα και ορθός λόγος όπως τον εμφανίζουν οι εφαρμοστές του…Ούτε επίσης είναι κυρίαρχος γιατί είναι ο επικρατέστερος είναι κυρίαρχος γιατί επιβάλλεται και με αθέμιτα μέσα κυρίως με αθέμιτα προπαγάνδα, λογοκρισία, τρομοκρατία-πανικός, υποχρεωτικότητα κλπ
Ένας άλλος διανοητής επιχειρεί να δώσει το στίγμα της σύγχρονης κρίσης..
Το βιβλίο του Ιταλού Ακαδημαϊκού Γλωσσολόγου φιλοσόφου Giorgio Agamben, ”Σε ποιο σημείο βρισκόμαστε; – Η επιδημία ως πολιτική” (Quodlibet),αναφέρεται επίσης στην υγειονομική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το κείμενο προτείνει έναν προβληματισμό για τη «Μεγάλη Μεταμόρφωση» που βρίσκεται σε εξέλιξη στις δυτικές δημοκρατίες. Στο όνομα της «βιοασφάλειας» και της υγείας – υπογραμμίζει ο συγγραφέας – το μοντέλο των αστικών δημοκρατιών με τα δικαιώματά, τα κοινοβούλια και τα συντάγματά δίνει παντού τη θέση του σε έναν νέο δεσποτισμό, στον οποίο οι πολίτες φαίνεται να αποδέχονται περιορισμούς ελευθεριών χωρίς προηγούμενο. Εξ ου και το επείγον της ερώτησης που δίνει ο τίτλος: «Πού βρισκόμαστε τώρα;». Πόσο καιρό θα είμαστε διατεθειμένοι να ζήσουμε σε μια «κατάσταση κατ΄εξαίρεσην» που παρατείνεται συνεχώς και της οποίας το τέλος δεν μπορεί να δει κανείς; Εδώ, επιπλέον, είναι αυτό που γράφει ο Giorgio Agamben για τη λεγόμενη «κοινωνική αποστασιοποίηση»: «Δεδομένου ότι η ιστορία μας διδάσκει ότι κάθε κοινωνικό φαινόμενο έχει ή μπορεί να έχει πολιτικές επιπτώσεις, είναι σκόπιμο να καταγράψουμε προσεκτικά τη νέα αντίληψη που έχει εισέλθει σήμερα στη Δυτικό πολιτικό λεξικό: «κοινωνική αποστασιοποίηση». Παρόλο που ο όρος πιθανώς έχει παραχθεί ως ευφημισμός για την ωμότητα του όρου «εγκλεισμός» που χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα, πρέπει κανείς να ρωτήσει ποια θα μπορούσε να είναι μια πολιτική τάξη που βασίζεται σε αυτόν. Αυτό είναι ακόμη πιο επείγον, καθώς δεν είναι μόνο μια καθαρά θεωρητική υπόθεση, αν είναι αλήθεια, όπως πολλοί έχουν αρχίσει να λένε, ότι η τρέχουσα κατάσταση έκτακτης ανάγκης υγείας μπορεί να θεωρηθεί ως το εργαστήριο στο οποίο προετοιμάζονται τα νέα. κοινωνικές ρυθμίσεις που περιμένουν την ανθρωπότητα ».
Ο φιλόσοφος αναλύει επίσης το «ιατρική ως θρησκεία». «Αυτή η επιστήμη έχει γίνει η θρησκεία της εποχής μας, αυτό που πιστεύουν οι άνθρωποι– γράφει ο Giorgio Agamben -, ήταν εμφανές εδώ και αρκετό καιρό. Στη σύγχρονη Δύση, τρία μεγάλα συστήματα πεποιθήσεων συνυπήρξαν και, σε κάποιο βαθμό, εξακολουθούν να συνυπάρχουν: ο Χριστιανισμός, ο καπιταλισμός και η επιστήμη. Στην ιστορία της νεωτερικότητας, αυτές οι τρεις «θρησκείες» έχουν διασταυρωθεί αναγκαστικά πολλές φορές, έρχονται σε σύγκρουση κατά καιρούς και στη συνέχεια συμβιβάζονται με διάφορους τρόπους, μέχρι να φτάσουν προοδευτικά σε ένα είδος ειρηνικής, αρθρωτής συνύπαρξης, αν όχι σε πραγματική συνεργασία στο όνομα του κοινού συμφέροντος. Το νέο γεγονός είναι ότι ανάμεσα στην επιστήμη και τις άλλες δύο θρησκείες έχει κυριαρχήσει μια υπόγεια και αμείλικτη σύγκρουση χωρίς να το καταλάβουμε, τα νικηφόρα αποτελέσματα της οποίας για την επιστήμη είναι σήμερα κάτω από τα μάτια μας και καθορίζουν με πρωτοφανή τρόπο όλες τις πτυχές της ύπαρξής μας ».
Οπότε αυτό που βιώνουμε αν ανασυνδυάσουμε τα λεγόμενα του είναι ο Δεσποτισμός της επιστήμης...
dimpenews.com