Κατά την επίσημη επίσκεψη του Ν. Δένδια στο Λονδίνο στις αρχές Φεβρουαρίου του 2021, ο Έλληνας ΥΠΕΞ ξεκαθάρισε -ως άλλος Πόντιος Πιλάτος- ότι η λύση στο Κυπριακό οφείλει να βασίζεται στο “διεθνώς αποδεκτό” μοντέλο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, ένα μοντέλο που προκρίνει και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Από την άλλη το Λονδίνο σχολίασε ότι ελπίζει η άτυπη πενταμερή διάσκεψη (που θα πραγματοποιηθεί το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου στη Νέα Υόρκη με τη συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας-Ελλάδας-Ηνωμένου Βασιλείου-Τουρκίας-Ψευδοκράτους) να οδηγήσει σε έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων, υπογραμμίζοντας ότι είναι σημαντικό ότι θα συμμετέχουν όλοι δίχως προϋποθέσεις.
Εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίζοντας το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνομιλητή με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Γεγονός που συνιστά ιστορική υποχώρηση για τον Ελληνισμό.
Εν έτη 2021 λοιπόν, 200 χρόνια μετά την εθνική παλιγγενεσία, το επίσημο ελληνικό κράτος αποδέχεται τον κατακτητή/εισβολέα ως ισότιμο συνομιλητή με το μοναδικό νόμιμο κράτος στη Μεγαλόνησο, την Κυπριακή Δημοκρατία.
Mετά από 50 χρόνια παράνομης κατοχής, φτάσαμε στο σημείο οι φωνές οι οποίες θεωρούν την απελευθέρωση του νησιού ως την μόνη αποδεκτή λύση, να βαφτίζονται ακραίες, αναχρονιστικές ή και γραφικές ακόμη.
Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά με την επανέναρξη των διερευνητικών, έχουν άμεση σχέση με την στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης έναντι του Κυπριακού. Όταν η Ελλάδα στέκεται σε ρόλο “παρατηρητή” τη στιγμή που ένα εχθρικό κράτος καταπατά την εθνική της κυριαρχία (ήτοι τα 12νμ αιγιαλίτιδας ζώνης) διενεργώντας σεισμογραφικές έρευνες εγγίζοντας ακόμη και τα 6,5νμ επί σχεδόν 4,5 μήνες, είναι επόμενο να αντιμετωπίζει το Κυπριακό ως βαρίδι.
Η αλήθεια είναι ότι εάν υπήρχε ελάχιστο ίχνος φιλοπατρίας στις άρχουσες ελίτ, όφειλαν να εργαλειοποιούν το Κυπριακό. Να το βάζουν στο τραπέζι των όποιων ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων σαν όπλο γεμισμένο. Να αποτελεί απειλή και όχι Αχίλλειος πτέρνα. Να υπάρχει casus belli για το Κυπριακό έτοιμο να ενεργοποιηθεί ανά πάσα στιγμή η γείτονα παίζει τον καμπόσο.
Αλλά βέβαια από πρόθυμους που είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν την εθνική μας κυριαρχία αμαχητί, με ένα απλό σουλάτσο κάποιου ερευνητικού, το οποίο μπορούσαν και όφειλαν να αποτρέψουν αλλά δεν το έπραξαν, τί μπορεί κανείς να περιμένει; Μετριότητες και ανθυπομετριότητες, σπιθαμιαίοι π(ωλη)τικοί στα πόστα εξουσίας που μας οδηγούν βαθμηδόν σε εθνική συντριβή.
Ποτέ δεν κατόρθωσαν να κεφαλαιοποιήσουν την προστιθέμενη αξία του Ελληνισμού. Αντ’ αυτού, με τις εθελόδουλες (γράψε ξενόδουλες) πολιτικές τους, επέτρεψαν το γεωπολιτικό μας έρεισμα να μεταβληθεί σε εθνικό βραχνά και τροχοπέδη.
Το ότι διαχρονικά το Κυπριακό αντιμετωπίζεται ως γεωπολιτικό μειονέκτημα, ανέκαθεν μας ξεπερνούσε. Αντί να είμαστε μια γροθιά έναντι του αείποτε εχθρού και να ελέγχουμε την μείζονα σημασίας περιοχή της Μεσογείου που καταλαμβάνουμε, έχουμε γίνει καρπαζοεισπράκτορες του νεοθωμανικού επεκτατισμού. Η συνείδησή μας δεν το ανέχεται και σίγουρα η ιστορία θα είναι αμείλικτη με τους θιασώτες της εξελισσόμενης εθνικής αυτής ντροπής, αν όχι τραγωδίας…
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com