Γεράσιμος Γερολυμάτος
Όλοι είναι στην θέση τους. Αν μη τι άλλο, το τελετουργικό είναι όπως πάντα άψογο. Οι ψαλτάδες, οι παπάδες, ο αρχιεπίσκοπος, το εκκλησίασμα, καμιά 50αριά άνθρωποι αραιοί στον Καθεδρικό της Αθήνας.
Στο ναό εισέρχεται σεμνή μαυροφορούσα, ως προσερχόμενη σε κηδεία και όχι σε Ανάσταση, η προσφάτως αφορισμένη πολιτική προϊστάμενος και υπουργεύουσα στα της θρησκείας. Φορά μάσκα λευκή για να κάνει κοντράστ και να φαίνεται πιο έντονα πάνω στα μαύρα. Είναι πάντα συγκινητική η στιγμή που οι πολιτικοί συναντιούνται με την ιεραρχία.
Τόσο που αναγνωρίζει κανείς ότι η πολιτική χαρακτηρίζει με απόλυτα και φυσικό τρόπο και τους δύο χώρους. Μόνο η αμφίεση αλλάζει και τα μέσα. Ευλόγως της παραχωρείται η τιμητική πρωτοκαθεδρία στα δεξιά του αρχιεπισκόπου.
Ένας προσεκτικός οφθαλμός θα παρατηρούσε ωστόσο, ότι η υπουργός είναι η μόνη μέσα στην εκκλησία που φοράει μάσκα.
Ούτε οι ψάλτες φορούν, ούτε οι παπάδες, ούτε ο αρχιεπίσκοπος, ούτε καν ο συνοδός της ασφάλειας της, ούτε το εκκλησίασμα! τι άραγε συμβαίνει; Τόσο πολύ φοβάται τον ιό η σεμνή και μαυροφορούσα υπουργός μας, ή μήπως θέλει να μας πει κάτι άλλο;
Μήπως θέλει να μας υπενθυμίσει με αυτό τον τρόπο τον λόγο, χάριν του οποίου η κυβέρνηση της σε συμφωνία με την ιεραρχία έκλεισαν τους ναούς και στην ουσία απέκλεισαν την Ανάσταση από τον λαό; Σαν να θέλει να μας υπερτονίσει ” Δεν φταίμε εμείς, ο ιός μας ανάγκασε. Να, εγώ φοράω ακόμα μάσκα” και ας είναι η μοναδική μέσα σε 100 άτομα (άντε και καναδυο ακόμα). Αν είναι έτσι, τότε ισχύει αυτό που λένε για εκείνον που αισθάνεται ένοχος.