Του Walter D. (Donnie) Kennedy (Abbeville Institute) / ΚΟ
Την στιγμή που συντάσσεται αυτό το άρθρο, ο εν εξελίξει πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, έχει τραβήξει την προσοχή των περισσότερων ανθρώπων. Ενώ ελπίζουμε και προσευχόμαστε για μια ειρηνική διευθέτηση αυτής της σύγκρουσης, είναι δύσκολο να παραβλέψουμε την πραγματική υποκρισία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ και των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης καθώς ασχολούνται με ζητήματα όπως η «σωτηρία της ένωσης», η «απόσχιση» και τα «εγκλήματα πολέμου». Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αποκαλύψει την υποκρισία των Γιάνκηδων σε σχέση με αυτά τα ζητήματα και όχι να προτείνει υποστήριξη στο ένα ή το άλλο μέρος σε αυτόν τον πόλεμο.
Ένα σύντομο ιστορικό υπόβαθρο είναι χρήσιμο για την καλύτερη κατανόηση αυτής της σύγκρουσης. Οι ιστορίες της Ρωσίας και της Ουκρανίας συνδέονται πολύ στενά. Γύρω στο 862 μ.Χ., οι Ρώσοι εγκαταστάθηκαν στη σημερινή Ουκρανία. Από αυτήν την εγκατάσταση τα έθνη της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και της Ουκρανίας μπορούν να εντοπίσουν την αρχή τους. Σήμερα η γλώσσα αυτών των τριών εθνών είναι πολύ παρόμοια και μοιράζονται μια κοινή προσκόλληση στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ανάλογα με το πώς κρίνει κανείς την «αρχή» της Ρωσίας και της Ουκρανίας, η ιστορία τους προηγείται των Ηνωμένων Πολιτειών από 300 έως 900 χρόνια. Αυτοί οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης έχουν μια μακρά και περίπλοκη ιστορία. Ως εκ τούτου, είναι πολύ δύσκολο να γίνουν οριστικές δηλώσεις σχετικά με την ορθότητα της θέσης ενός από τα μέρη σε αυτή τη σύγκρουση. Θυμηθείτε ότι το πολιτικό κατεστημένο που υποσχέθηκε «Διαβάστε τα χείλη μου, όχι νέους φόρους», είπε ψέματα (“Read my lips, no new taxes,” φράση που είπε ο George H. W. Bush). Το ίδιο πολιτικό κατεστημένο που υποσχέθηκε «έτοιμες δουλειές με φτυάρι», είπε ψέματα (“Shovel ready jobs,” υπόσχεση της κυβέρνησης Obama – Biden). Το πολιτικό κατεστημένο που διαβεβαίωσε την Αμερική ότι ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν απαραίτητος λόγω των «όπλων μαζικής καταστροφής» αποδείχτηκε λάθος. Η ίδια κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης που υποσχέθηκαν ότι οι μάσκες προσώπου θα προστατεύουν από τους ιούς έκαναν λάθος. Είναι περίεργο το γεγονός ότι σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Gallup, το 64% των Αμερικανών δεν πιστεύει στην αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης; Με έγκριση μόνο 18%, η βαθμολογία αποδοχής της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι ακόμη χαμηλότερη από την αξιοθρήνητη βαθμολογία των μέσων ενημέρωσης. Οι Αμερικανοί φαίνεται να εμπιστεύονται περισσότερο έναν πωλητή μεταχειρισμένων αυτοκινήτων παρά στην κυβέρνηση ή τα μέσα ενημέρωσης! Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με την υιοθέτηση των σημείων συζήτησης τέτοιων αναξιόπιστων ομάδων όπως τα μέσα ενημέρωσης και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Χρησιμοποιώντας τα τρέχοντα γεγονότα, ας δούμε πώς ο τρέχων πόλεμος εκθέτει την υποκρισία των Γιάκνηδων. Παρουσιάζονται τρεις τομείς της Γιάνκικης υποκρισίας: (1) Πόλεμος για τη σωτηρία της Ένωσης τόσο στον πόλεμο του Λίνκολν («εμφύλιος») όσο και στον τρέχοντα πόλεμο, (2) η υποστήριξη τόσο του Λίνκολν όσο και του Πούτιν στην απόσχιση και η απόρριψη της απόσχισης, (3) Λίνκολν, Πούτιν και εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία.
Ο Λίνκολν πίστευε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε μέθοδο για να «σώσει την Ένωση». Σήμερα, όταν ο Πούτιν δηλώνει ότι επιθυμεί μόνο να εξασφαλίσει την ένωση της παραδοσιακής Ρωσίας, η Αυτοκρατορία των Γιάνκηδων ανακηρύσσει τη Ρωσία ως έθνος «επιθετικό». Ωστόσο, το 1861, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μια «επιθετική» κίνηση εισέβαλε σε ένα κυρίαρχο έθνος, τις Συνομοσπονδιακές Πολιτείες της Αμερικής και έκανε στο Νότο το ίδιο ακριβώς για το οποίο καταδικάζουν τον Πούτιν. Ο αμερικανικός Τύπος καταδικάζει τακτικά τον Πούτιν ότι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να «σώσει την ένωση» του ρωσικού λαού, ενώ δοξάζει τις σαδιστικές πράξεις που διέπραξε ο Λίνκολν κατά την εισβολή, την κατάκτηση και την κατοχή της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών της Αμερικής. Εφόσον οι πολιτείες της Ένωσης, μέχρι την εκλογή του Λίνκολν, χαρακτηρίζονταν ως «ελεύθερες, ανεξάρτητες και κυρίαρχες πολιτείες», ο Λίνκολν είχε πολύ λιγότερο δικαίωμα να εισβάλει στις δεκατρείς νότιες Πολιτείες από ό,τι ο Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία. Παράδειγμα γιάνκικης υποκρισίας!
Τον Μάρτιο του 1836, το Τέξας κήρυξε την απόσχισή του από το Μεξικό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο υποστήριξαν αυτό το κίνημα απόσχισης αλλά το 1845 το Τέξας έγινε δεκτό στην Ένωση. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, η ίδια ομοσπονδιακή κυβέρνηση που υποστήριξε την απόσχιση του Τέξας από το Μεξικό, αντιτάχθηκε στην απόσχιση του Τέξας από την Ομοσπονδιακή Ένωση. Το 1903, εξήντα επτά χρόνια μετά την υποστήριξη της απόσχισης του Τέξας από το Μεξικό και σαράντα δύο χρόνια μετά την ΑΡΝΗΣΗ του δικαιώματος απόσχισης του Τέξας από την ομοσπονδιακή ένωση, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποστήριξε την απόσχιση του Παναμά από την Κολομβία. Ο Θεόδωρος Ρούσβελτ υπερασπίστηκε αυτή την απόσχιση προκειμένου να εξασφαλίσει τον Ισθμό του Παναμά για την κατασκευή της Διώρυγας του Παναμά. Θυμηθείτε, ο Πούτιν ισχυρίζεται ότι έχει το δικαίωμα να διατηρήσει την ιστορική, πολιτιστική και θρησκευτική πατρίδα του ρωσικού λαού. Με παρόμοιο τρόπο, ο Λίνκολν υποστήριξε ότι είχε το δικαίωμα να διατηρήσει την Ένωση λόγω των ιστορικών ριζών της σε όλη την επικράτεια της Ένωσης. Εδώ βλέπουμε ένα παράδειγμα όχι μόνο της υποκρισίας των Γιάνκηδων αλλά και της υπεροψίας των Γιάνκηδων όταν οι Γιάνκηδες υποστηρίζουν και αντιτίθενται στην απόσχιση ανάλογα με το πότε ωφελεί την Γιάνκικη Αυτοκρατορία. Αυτό είναι ένα παράδειγμα της υποκρισίας των Γιάνκηδων και της υπεροψίας των Γιάνκηδων.
H πολιτική ηγεσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, πλήρως υποστηριζόμενη από τα μέσα ενημέρωσης, συγχαίρει την απόσχιση της Ουκρανίας από τη ρωσική επιρροή, ενώ απορρίπτει το δικαίωμα του λαού της ανατολικής ουκρανικής περιοχής του Ντονμπάς να αποσχιστεί από την Ουκρανία. Ο λαός της περιοχής του Ντονμπάς είναι αποφασιστικά υπέρ είτε της ανεξαρτησίας από αυτό που θεωρούν μια διεφθαρμένη και μεροληπτική κυβέρνηση της Ουκρανίας είτε της απόλυτης προσάρτησης (όπως το Τέξας το 1845) στη «Μητέρα Ρωσία». Ενώ συγχαίρουν την απόσχιση της Ουκρανίας από τη Ρωσία, καταδικάζουν την περιοχή του Ντονμπάς και άλλες περιοχές για απόσχιση από την ουκρανική κυριαρχία. Ενώ ενέκρινε την προσάρτηση του Τέξας στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1845, η Αυτοκρατορία των Γιάνκηδων αρνείται αλαζονικά το ίδιο δικαίωμα προσάρτησης στον φιλορώσο λαό της περιοχής του Ντονμπάς.
Σε αντίθεση με τις μέρες που δεν υπήρχαν τηλέφωνα με κάμερα και το Διαδίκτυο, η φρίκη του σύγχρονου πολέμου εισάγεται καθημερινά στα σπίτια μας. Χωρίς αμφιβολία, ο πόλεμος της Ουκρανίας προκάλεσε πολλούς θανάτους και ταλαιπωρία αμάχων. Στις κυρίως ρωσικές ανατολικές επαρχίες, παρόμοιες επιθέσεις κατά των φιλορώσων κατοίκων δεν αναφέρονται. Σύμφωνα με μια έκθεση στο The Citizen, που δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2022, έως και 9.000 πολίτες της περιοχής του Donbass έχουν σκοτωθεί ως αποτέλεσμα της προσπάθειας να αποτραπεί η απόσχιση της περιοχής του Donbass από την Ουκρανία. Αυτός ο αριθμός περιλαμβάνει πολλά παιδιά. Δυστυχώς, αυτές οι στατιστικές θεωρούνται «ρωσική παραπληροφόρηση» από την κυβέρνησή μας και τα μέσα ενημέρωσης – ξέρετε, εκείνοι οι άνθρωποι που είναι και οι ίδιοι τόσο αξιόπιστοι! Ως συνήθως, η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα οποιουδήποτε πολέμου. Ενώ η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι λακέδες των μέσων ενημέρωσης σπεύδουν να καταδικάσουν τον «θάνατο και τα βάσανα» των Ουκρανών θυμάτων του πολέμου, επαινούν και αποθεώνουν το ασκέρι του Λίνκολν που διέπραξε ακόμη πιο φρικτά εγκλήματα κατά του άμαχου πληθυσμού των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών της Αμερικής. Όπως σημείωσε ένας ιστορικός, «Ο πόλεμος εναντίον των μη πολεμιστών έγινε η δηλωμένη πολιτική και πρακτική των Ηνωμένων Πολιτειών» καθώς προσπαθούσαν να υποτάξουν τις Συνομοσπονδιακές Πολιτείες της Αμερικής. Όπως σημείωσε αυτός ο ιστορικός, έγινε πρακτική του Λίνκολν και των Ηνωμένων Πολιτειών «ο βομβαρδισμός και η πυρπόληση πόλεων, οι αναγκαστικές απελάσεις, οι λεηλασίες … ακόμη και οι δολοφονίες έγιναν όλα ρουτίνα».
Το 1864, ο στρατηγός Σέρμαν πολιόρκησε την Ατλάντα της Τζόρτζια. Ο Σέρμαν έστησε 223 κανόνια προς την πόλη και προχώρησε σε κανονιοβολισμό εναντίον των υπερασπιστών καθώς και των γυναικών και των παιδιών της Ατλάντα. Ένας χειρουργός της Ατλάντα σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού είχε κάνει 107 ακρωτηριασμούς σε άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Ναι, τα παιδιά δεν γλίτωσαν την οργή αυτού του χασάπη των Γιάνκηδων. Ο Σέρμαν ήταν εκείνος που μιλώντας για τους Νότιους είπε: «Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, ανδρών και παιδιών, που πρέπει να σκοτωθούν ή να εξοριστούν πριν μπορέσεις να ελπίζεις για ειρήνη και τάξη». «Ο θάνατος είναι πράξη ελέους και όσο πιο γρήγορα τους ξεφορτωθούμε, τόσο το καλύτερο». Αυτή είναι ηυποκρισία των Γιάνκηδων.
Το πολιτικό κατεστημένο ενημερώνει τους Αμερικανούς ότι πρέπει να εξοργιστούμε με τη σκέψη ότι ο Πούτιν έκλεισε τις αντιπολιτευόμενες εφημερίδες και φυλακίζει πολιτικούς αντιπάλους. Καταδικάζουν τις ενέργειες του Πούτιν, ενώ παραβλέπουν τον ρόλο της CIA στην ανατροπή ενός δημοκρατικά εκλεγμένου Ουκρανού προέδρου. Η υποκρισία των Γιάνκηδων δεν έχει όρια! Κατά τη διάρκεια της εισβολής του Λίνκολν στη Συνομοσπονδία, όλα τα πολιτικά δικαιώματα και οι συνταγματικές προστασίες ακυρώθηκαν για τους πολίτες του Νότου που, σύμφωνα με τη λογική των Γιάνκηδων, εξακολουθούσαν να είναι πολίτες της Ένωσης. Πώς αντιμετώπιζε όμως ο Λίνκολν τους πολιτικούς του αντιπάλους στο Βορρά; Ο Λίνκολν έκλεισε περισσότερες από 300 εφημερίδες, ανέστειλε παράνομα της εντολής του habeas corpus, (θεσμός που αποσκοπούσε στην προστασία της ατομικής ελευθερίας από τις αυθαιρε3σίες τη κυβέρνησης) …λογόκρινε τις τηλεγραφικές επικοινωνίες, δημιούργησε παράνομα την πολιτεία της Δυτικής Βιρτζίνια, άνοιξε και διάβασε ιδιωτικά γράμματα και φυλάκισε πολιτικούς αντιπάλους. Ο Πούτιν είναι lightσε σύγκριση με τον Λίνκολν.
Ένας εκδότης μιας αντιπολιτευόμενης εφημερίδας που ο Λίνκολν φυλάκισε ήταν ο Francis Key Howard, εγγονός του Francis Scott Key, που συνέθεσε το The Star Spangled Banner (εθνικό ύμνο των ΗΠΑ). Η απόλυτη θλιβερή ειρωνεία αυτού του περιστατικού είναι ότι ο Χάουαρντ, ο εγγονός, φυλακίστηκε στο Φορτ Μακ Χένρι, το οχυρό που βομβάρδιζαν οι Βρετανοί όταν ο παππούς του έγραψε αυτό που έγινε ο Εθνικός Ύμνος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Λίνκολν όχι μόνο φυλάκισε τους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά στην περίπτωση του βουλευτή του Οχάιο Clement L. Vallandigham, ο Λίνκολν ζήτησε από τη στρατιωτική αστυνομία να συλλάβει τον βουλευτή και να τον δικάσει ενώπιον στρατιωτικού δικαστηρίου. Όπως σημείωσε ο Vallandighamστην υπεράσπισή του, ήταν πολίτης, όχι μέλος του στρατού ή της πολιτοφυλακής και ως εκ τούτου, το δικαστήριο δεν είχε καμία απολύτως συνταγματική εξουσία να εκδικάσει την υπόθεσή του ή να επιβάλει τιμωρία. Το δικαστήριο μαϊμού των Γιάνκηδων δεν εντυπωσιάστηκε με την έκκληση του Χάουαρντ στους περιορισμούς του Συντάγματος και προχώρησε στην απέλασή του από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Πούτιν θα μπορούσε να πάρει μαθήματα από τον Λίνκολν! Παρ’ όλα αυτά, το πολιτικό κατεστημένο και τα μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να καταγγέλλουν τον Πούτιν ενώ αποθεώνουν τον υπ’ αριθμόν ένα τύραννο της Αμερικής, τον Λίνκολν.
Όπως δηλώθηκε στην αρχή αυτού του άρθρου, η αξιολόγηση της ενοχής ή της αθωότητας για τους εμπλεκόμενους στον πόλεμο της Ουκρανίας δεν είναι ο στόχος αυτού του άρθρου. Σημειώνουμε το γεγονός ότι η αλήθεια είναι πάντα θύμα στον πόλεμο. Για τους Αμερικανούς γενικά και τους Νότιους ειδικότερα, αξίζει να μελετηθεί και να γίνει κατανοητή η υποκρισία της αυτοκρατορίας των Γιάνκηδων, όχι μόνο στον πόλεμό της εναντίον του Νότου, αλλά καθώς σχετίζεται με αυτό που ο στρατηγός Λι ανέφερε ως «επιθετική εξωτερική πολιτική».
ΚΟ / πηγή