Μέσα στην παραζάλη της συνεχιζόμενης προεκλογικής περιόδου που διανύουμε, εξελίξεις υπάρχουν σε διάφορα πεδία, που είτε υποβαθμίζονται είτε αντιμετωπίζονται με τη γνωστή επιδερμικότητα.
Χάθηκε η μάχη στο Συμβούλιο της Ευρώπης στην υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου, που είχε χαρακτηριστεί η ναυαρχίδα των προσπαθειών μας για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των προσφύγων στα θέματα των περιουσιών. Γιατί χάθηκε και πώς;
Τι έγινε και προπαντός τι δεν έπραξαν αρμόδιοι και μη; Πρόκειται για μια απόφαση, που επηρεάζει τις μελλοντικές συζητήσεις του περιουσιακού και αυτό δεν θα πρέπει να το υποτιμήσει κανείς. Αυτή την απόφαση θα τη βρίσκουμε μπροστά μας σε μια περίοδο κατά την οποία φθάνουν διάφορα μηνύματα ότι «το Κυπριακό αλλάζει» προς το χειρότερο.
Η Τουρκία κινήθηκε συστηματικά και μεθοδικά. Μηνύματα στάλθηκαν προ καιρού, αλλά φαίνεται πως δεν ήταν προτεραιότητα για τη Λευκωσία. Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, με αντικατοχική δράση, Σενέρ Λεβέντ έγραψε χθες (Αβρούπα, Πολίτης) και τα εξής: «Μετά την απόφαση Λοϊζίδου, πρέπει να ερωτηθούν τα εξής στα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης: «Είναι κάτω από κατοχή η Κύπρος;».
Αν είναι κάτω από κατοχή η Κύπρος, τι είδους απόφαση είναι αυτή; Και πρέπει να ερωτηθεί και πάλι: «Σε ποια χώρα που βρίσκεται υπό κατοχή, υπάρχει αμερόληπτη δικαιοσύνη που δεν υπάγεται στον κατακτητή;». Τι είδους δικαιοσύνη είναι κάποια που στέλνει στην πόρτα του κατακτητή να ψάχνει δικαιοσύνη το θύμα, του οποίου το σπίτι και το έδαφος πάρθηκε με τη βία από τα χέρια του;… Μήπως είναι δίκαιο να ζητιανεύει κανείς έλεος από τον κατακτητή; Με αυτήν την απόφαση, έτσι λένε στα θύματα. Πήγαινε στον κατακτητή και ικέτευσε…»
Αυτό που περιγράφει ο Λεβέντ μόνο στην Κύπρο μπορεί να συμβεί και να θεωρηθεί και «φυσιολογικό». Και όποιος διαμαρτυρηθεί είναι «ακραίος» και «εθνικιστής».
Αυτές τις ημέρες, παρασκηνιακά έχουν ενισχυθεί οι προσπάθειες της Άγκυρας για αναγνώριση του ψευδοκράτους. Δεν είναι καθόλου εύκολο το εγχείρημα αυτό. Μπορούν, όμως, να ακολουθηθούν κι άλλα μονοπάτια, τα οποία οδηγούν στον στόχο αυτό. Για μιαν άλλη φορά παρακολουθούμε τουρκικές ενέργειες για «ροκάνισμα» του ψηφίσματος 186/64 το οποίο ακολούθησε τα γνωστά γεγονότα του 63-64. Πρόκειται για το ψήφισμα, το οποίο παραμένει «αγκάθι» για την κατοχική Τουρκία, καθώς φρενάρει τους σχεδιασμούς της για κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το ψήφισμα ξεκαθαρίζει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία «έχει την ευθύνη για τη διατήρηση και αποκατάσταση της τάξεως και του νόμου». Ζήτησε δε (το ψήφισμα) να συγκροτηθεί ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στη νήσο «με τη συγκατάθεση της κυβερνήσεως της Κύπρου». Αυτές τις αναφορές έκπαλαι πολεμά η κατοχική Τουρκία. Θεωρεί το ψήφισμα ως τη ρίζα του κακού καθώς διασφαλίζει την ύπαρξη και λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Εδώ και χρόνια η Άγκυρα, διά του κατοχικού καθεστώτος διαμαρτύρεται στα Ηνωμένα Έθνη επειδή δεν καλείται να δώσει κι αυτό τη συγκατάθεσή του για την εξαμηνιαία ανανέωση της θητείας της Δύναμης. Εσχάτως ξεκίνησαν να προβάλλουν και εμπόδια στη διακίνηση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στα κατεχόμενα απαιτώντας όπως ζητάτε άδεια από το κατοχικό καθεστώς. Κορύφωση των μεθοδεύσεων είναι το γεγονός ότι κατατέθηκε στα Ηνωμένα Έθνη προσχέδιο χωριστής συμφωνίας ψευδοκράτους-ΟΗΕ για την παρουσία της Δύναμης.
Το ανησυχητικό είναι πως ο Διεθνής Οργανισμός παρέλαβε το προσχέδιο συμφωνίας «για να το μελετήσει…». Η στάση της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών, με όσα ακούγονται να λένε κατ΄ιδία ακόμη και για το ψήφισμα 186, είναι τουλάχιστον περίεργη και δεν συνάδει με την αποστολή και τους όρους εντολής της.
Χάνονται μάχες στο εδαφικό, διαμορφώθηκε από τουρκικής πλευράς επιθετική πολιτική στο θέμα της αναγνώρισης, έγινε ένα ακόμη βήμα στον στόχο εξουδετέρωσης του ψηφίσματος 186, που «τσιμέντωσε» την Κυπριακή Δημοκρατία. Και η απάντηση της Λευκωσίας; Η κυβέρνηση βρίσκεται σε διαδικασία αναχώρησης και ασχολείται με τις εντυπώσεις και τις… παρακαταθήκες της.
philenews