Παραδοχή πρώτη: Η αξία των χρημάτων τα οποία χρησιμοποιούμε για αγορές, πωλήσεις και αποταμίευση σε καθημερινή βάση δεν έχει θεμέλια σε κάποια σταθερή βάση, αλλά ταυτόχρονα είναι εξαιρετικά ευάλωτη σε γεωπολιτικές αναταράξεις και νομισματικούς πολέμους.
Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση των περιουσιακών μας στοιχείων κάθε είδους από τότε το ίδιο το χρήμα κατέστη εμπόρευμα και αποτελεί κοινή γνώση για κάθε πολίτη.
Παραδοχή δεύτερη: Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τη δυνατότητα άσκησης ολοκληρωτικής νομισματικής πολιτικής για να χειραγωγήσουν τους λαούς στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική σφαίρα.
Η οικονομία σε επίπεδο δημοσιονομικής πολιτικής
Σε επίπεδο έθνους – κράτους, το fiat χρήμα που εκδίδουν οι κεντρικές τράπεζες έχει ίσως τη μεγαλύτερη επίδρασή. Η δύναμη του πλασματικού χρήματος παρέχει στις κυβερνήσεις τη δυνατότητα να γίνουν πιο αυταρχικές. Όχι μόνο έχουμε ένα «πολεμικού χαρακτήρα» κράτος πρόνοιας, αλλά επίσης ένα κράτος επιτήρησης, ένα αστυνομικό κράτος και μιλιταριστικά οργανωμένες διεφθαρμένες τυραννίες.
Η άνευ προηγουμένου καταστροφική ισχύς των κυβερνήσεων τα τελευταία 100 χρόνια σε επίπεδο νομισματικής πολιτικής μπορεί να τεθεί υπό την προοπτική της δυνατότητας παραγωγής πλασματικού χρήματος. Η εξουσία της κυβέρνησης και ο παρεμβατισμός έχουν διευρυνθεί και οι συνέπειες ήταν εξίσου θανατηφόρες.
Η μεγάλη ισχύς και η μεγάλη ευθύνη
Ο κεντρικός έλεγχος της νομισματικής ροής είναι ένα τεράστιο όπλο, δίνει στους έχοντες την εξουσία τη δυνατότητα να κλέψουν τον πλούτο των εθνών τους (για να θυμηθούμε την έκφραση του Adam Smith) κατά βούληση.
Αυτό δεν καθίσταται προφανές στην αρχή, επειδή οι μηχανισμοί της κεντρικής τραπεζικής δεν κάνουν αυτή τη δυναμική νομισματικής δύναμης εύκολη προς κατανόηση καθώς αυτό που έχει ορατότητα είναι το δυσνόητο τεχνικό σκέλος του που αφήσει αδιάφορο το κοινό συνήθως.
Οι κεντρικές τράπεζες είναι επομένως πολύ ελκυστικές για τις κυβερνήσεις και σχεδόν όλα τα πλασματικά χρήματα από τον 20ο αιώνα είναι αυτού του τύπου.
Ο κύριος ωφελούμενος αυτής της συγκαλυμμένης ικανότητας ατελεύτητης εκτύπωσης είναι η κυβέρνηση που μπορεί να έχει ελλείμματα στον προϋπολογισμό της.
Αυτή δεν ήταν η de facto πρακτική ιστορικά, καθώς η ανάληψη χρέους σε καθεστώς υγιούς χρήματος είναι πολύ ακριβή.
Τα επιτόκια της ελεύθερης αγοράς κυμαίνονται συνήθως γύρω στο 5,6% ή υψηλότερα, ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες και την πιστοληπτική ικανότητα κάθε κράτους.
Η «υγιής» ανάληψη χρέους σημαίνει γενικά ότι πρέπει να κάνετε αυστηρότερους προϋπολογισμούς ή να αυξήσετε τους φόρους αργότερα – κανένα από τα οποία δεν είναι δημοφιλές μέτρο. Το έλλειμμα σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να γίνουν δύσκολες επιλογές.
Αντί να πρέπει να διαλέξουν μεταξύ χρέους με υψηλό επιτόκιο, αυξημένων φόρων ή περικοπών προϋπολογισμού, τα fiat χρήματα επιτρέπουν στις κυβερνήσεις να αποφύγουν και τα τρία με μια πρόσθετη επιλογή: σιωπηρή φορολόγηση μέσω πληθωρισμού με τη μορφή χρέους χαμηλού επιτοκίου, εύκολα ανανεούμενου!
Η ικανότητα να υπάρχει έλλειμμα όχι μόνο πετάει τη δημοσιονομική πειθαρχία από το παράθυρο, αλλά επιτρέπει στους υπεύθυνους να χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα για το ΜΟΝΟ πράγμα που οι υπεύθυνοι τείνουν να ενδιαφέρονται: την παραμονή στην εξουσία.
Ως εκ τούτου, πολλαπλασιάζονται οι πολιτικές που ευνοούν ορισμένες εκλογικές περιφέρειες ή ακόμη και δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων με τις «περιστρεφόμενες πόρτες» μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Η δύναμη που πηγάζει από τον ελέγχο της νομισματικής τάξης είναι μεγάλη και οι κυβερνήσεις δεν χρησιμοποιούν αυτή τη δύναμη με μεγάλη υπευθυνότητα…
Η παραμονή στην εξουσία
Οι κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από τη μορφή που έχουν, έχουν ως κύρια προτεραιότητα τον στόχο να παραμείνουν στην εξουσία. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τις δικτατορίες, αλλά και για τις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες. Οι διαφορές μεταξύ τους είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται. Μια δικτατορία μπορεί να συλλάβει, να φυλακίσει και να σκοτώσει πολιτικούς αντιφρονούντες. Μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει τη δυνατότητα να αποδώσει νέα προνόμια σε πολιτικούς συμμάχους.
Ο στόχος σε κάθε περίπτωση να ενισχυθούν οι υποστηρικτές της κυβέρνησης. Αυτό που κάνει το fiat χρήμα σε αυτήν την επιθυμία είναι να δινει στους κατέχοντες την εξουσία πολλές περισσότερες επιλογές.
Σε καθεστώς υγιούς χρήματος, οι προϋπολογισμοί έπρεπε να είναι ισοσκελισμένοι, πράγμα που σημαίνει ότι για κάθε λογαριασμό κοινωνικής μεταβίβασης που ξοδεύει χρήματα, έπρεπε να υπάρχει κάποιος παράγοντας δημιουργίας εσόδων, όπως οι φόροι, για να αντισταθμίζεται. Γενικά, οι φόροι δεν είναι δημοφιλείς και οι πάρα πολλοί φόροι θα προκαλέσουν εξέγερση του πληθυσμού.
Τα προνόμια της κομματικής πελατείας
Οι κυβερνήσεις μπορούν να παρέχουν οφέλη σε διάφορα κοινωνικά στρώματα για να λάβουν την εκλογική υποστήριξή τους. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τα πάντα, από την υγειονομική περίθαλψη μέχρι τα τρόφιμα και τις συντάξεις.
Πράγματι, από την εμφάνιση των χρημάτων fiat, αυτά τα προνόμια έχουν γίνει κοινά σε όλο τον κόσμο. Γενικά «πωλούνται» στο κοινό ως μορφή συμπόνιας και είναι πολύ δημοφιλή λόγω της αντίληψης ότι αποτελούν πολιτική έκφραση της ελευθερίας και της δημοκρατικής τάξη.
Η «κρυφή» φορολόγηση του πληθωρισμού σπανίως αναγνωρίζεται καν και πολύ περισσότερο δεν κατηγορείται για τα κοινωνικά δεινά.
Το πρόβλημα με την πρόνοια είναι ότι γίνεται ένα κέντρο κόστους που μεγαλώνει ανεξέλεγκτα. Στο παρελθόν, οι δικαιούχοι κοινωνικής πρόνοιας μπορούσαν να λάβουν μόνο ό,τι η κυβέρνηση μπορούσε να αντέξει οικονομικά στο πλαίσιο ενός προϋπολογισμού. . Ωστόσο, με τα χρήματα της fiat, τα προνοιακά οφέλη δεν σταματούν ποτέ να αυξάνονται πραγματικά.
Σύντομα, τα οφέλη πρέπει να αντισταθμίσουν την απώλεια αγοραστικής δύναμης, η οποία προσθέτει ακόμη περισσότερα ψεύτικά χρήματα στην οικονομία, γεγονός που κάνει τις τιμές να ανεβαίνουν υψηλότερα και ούτω καθεξής.
Η πρόκληση της εξάρτησης
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση να σταματήσουν τα προγράμματα απόδοσης προνομίων, επειδή προκαλούν εξάρτηση. Οι εξαρτημένοι άνθρωποι είναι πιστοί και θα κρατήσουν την κυβέρνηση στην εξουσία.
Έτσι, οι μόνοι τρόποι με τους οποίους λήγουν αυτά τα προγράμματα είναι είτε μέσω υπερπληθωρισμού είτε μέσω εξωτερικών δημοσιονομικών περιορισμών – για να θυμηθούμε διδακτικά την περίοδο των ελληνικών μνημονίων. Το τελευταίο επιβάλλεται από διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ, και η Παγκόσμια Τράπεζα.
Το αστυνομικό κράτος
Μια άλλη χρήση των fiat χρημάτων για πολιτική εξουσία είναι η ενίσχυση του αστυνομικού κράτους. Η παραμονή στην εξουσία απαιτεί παρακολούθηση επίδοξων αντιρρησιών και είναι μέρος της ατζέντας κάθε κυβέρνησης
Πρώτον, καθώς το fiat χρήμα γίνεται όλο και πιο ψηφιακό, οι κυβερνήσεις μπορούν να περιορίσουν τη δράση όσων βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Η κατάσχεση τραπεζικών λογαριασμών είναι ένας σχετικά φθηνός τρόπος για τις κυβερνήσεις να καταστέλλουν αντιπάλους.
Δεύτερον, τα χρήματα fiat μπορούν να χρηματοδοτήσουν την άμεση επιτήρηση. Οι κυβερνήσεις έχουν πολλά προγράμματα για την παρακολούθηση ατόμων και από την άποψή τους, η επιτήρηση είναι ένα μικρό τίμημα για να αποφευχθεί η ανατροπή. Η επιτήρηση είναι πολύ δύσκολη και δαπανηρή, απαιτεί τεχνολογία και προσωπικό, αλλά επειδή είναι τόσο κρίσιμο μέρος της παραμονής στην εξουσία, οι κυβερνήσεις θα το πληρώσουν, διογκώνοντας τα δικά τους νομίσματα για να το κάνουν.
Τρίτον, μπορούν να χρηματοδοτήσουν περισσότερη αστυνομία και στρατό. Αυτά είναι μερικά από τα πιο δαπανηρά στοιχεία του προϋπολογισμού, ωστόσο όσοι βρίσκονται στην εξουσία θα δαπανήσουν ελλείμματα για να τα δημιουργήσουν.
Ο λόγος είναι επειδή είναι ασφαλείς έναντι κάθε είδους πραξικοπήματος. Η ικανότητα ελλειμματικών δαπανών σημαίνει ότι όσοι βρίσκονται στην εξουσία μπορούν να κάνουν μια αφύσικα μεγάλη αστυνομία και στρατό προκειμένου να επιβάλλουν αδιατάρακτα την κυριαρχία τους.
Η διεξαγωγή πολέμων
Αλλη σημαντική απειλή για την παραμονή στην εξουσία είναι οι εξωτερικές απειλές, οι οποίες λαμβάνουν τη μορφή άλλων κυβερνήσεων που θέλουν να ανατρέψουν τη χώρα σας. Η άμυνα έναντι των εξωτερικών απειλών σημαίνει οικοδόμηση του στρατού, ειδικά μέσω εξαιρετικά καταστροφικών όπλων όπως οι πυρηνικές κεφαλές. Ως εκ τούτου, πολλές χώρες χρησιμοποιούν χρήματα για να δημιουργήσουν και να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις.
Ενώ η στρατιωτική συσσώρευση αποτρέπει μικρότερες αψιμαχίες, όταν ξεσπά ο πόλεμος, υπάρχει ένας γρήγορος εκφυλισμός σε ολοκληρωτικό πόλεμο. Π πόλεμος μπορεί να κλιμακωθεί εύκολα μέσω της εκτύπωσης χρημάτων. Αυτό συμβαίνει επειδή το κανονικό «backstop» της χρηματοπιστωτικής χρεοκοπίας δεν υφίσταται πλέον. Επειδή τα ψευτικα χρήματα καταργούν τις ορθές οικονομικές πρακτικές, οι πόλεμοι γενικά φέρνουν οικονομίες ολόκληρων χωρών σε πολεμικό καθεστώς.
Έτσι, συχνά διεξάγονται πόλεμοι μέχρι να καταστραφεί ολοσχερώς η μία πλευρά. Το είδαμε αυτό στην πράξη και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους όπου και οι δύο πλευρές οδηγούνταν σε ολοκληρωτικό πόλεμο, θέτοντας όλους τους πόρους μιας οικονομίας στην υπηρεσία της πολεμικής προσπάθειας και καταστρέφοντας ένα σημαντικό μέρος του πολιτισμού.
Δωροδοκία μέσω.. άχρηστης εργασίας
Η τελική χρήση των fiat χρημάτων για την παραμονή στην εξουσία είναι η δωροδοκία. Συνήθως σκεφτόμαστε ότι η δωροδοκία πηγαίνει αντίθετα, όπου άνθρωποι στη βιομηχανία δωροδοκούν αξιωματούχους στην κυβέρνηση για ειδικές χάρες. Και πράγματι, αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει, αλλά τι πάει Τα πράγματα είναι χειρότερα από πολλές απόψεις.
Χρησιμοποιούν το ψεύτικο χρήματα για να αγοράσουν ψήφους. Ειδικά σε χώρες με χρόνια ανεργία, η παροχή θέσεων εργασίας σε ευνοούμενες εκλογικές περιφέρειες είναι ένας πολύ πιο αποτελεσματικός τρόπος διασφάλισης της κομματικής πίστης.
Σε συνδυασμό με μια ηθική επιταγή να αναλάβουν περισσότερες κοινωνικές ευθύνες, οι κυβερνήσεις μπορούν αυξάνουν κατά το δοκούν τον όγκο των υπαλλήλων. Για παράδειγμα, περίπου το ένα τρίτο του ενεργού πληθυσμού του Λιβάνου απασχολείται στη δημόσια διοίκηση. Είναι παράδοξο τυπικά που υποφέρουν από υπερπληθωρισμό;
Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους ανταμείβονται περισσότερο για την αφοσίωσή τους παρά για όποια καθήκοντα εκτελούν για την κυβέρνηση, επομένως μπορούν δικαίως να χαρακτηριστούν ως δωροδοκούμενοι και… ενοικιαζόμενοι.
Η τεράστια μεγέθυνση
Το fiat χρήμα τροφοδοτεί την ανάπτυξη μεγάλων εταιρειών. Η ίδια δυναμική επιβαρύνει την ανάπτυξη της κυβέρνησης, εκτός από τις εμπορικές τράπεζες που δίνουν μεγάλα δάνεια στην κυβέρνηση, είναι η κεντρική τράπεζα.
Η δυναμική είναι ακόμη πιο ισχυρή καθώς η κυβέρνηση εκπροσωπεί ένα φυσικό μονοπώλιο και δεν υπάρχει… ενοχλητική ανάγκη για κέρδος.
Η κυβέρνηση αναπτύσσεται σαν καρκίνος πολύ πέρα από τα επίπεδα που είναι απαραίτητα για να εκπληρώσει τις λειτουργίες που της έχουν ανατεθεί.
Η πρόσβαση σε χρήματα για μια κυβέρνηση είναι ακόμη μεγαλύτερη από ό,τι για τις εταιρείες και ως εκ τούτου, οι κυβερνήσεις αναπτύσσονται αλματωδώς μέσω μερικών διαφορετικών μηχανισμών. Τα fiat χρήματα είναι το λίπασμα σε ένα φρέσκο χωράφι που δέχεται εισβολή από τα ζιζάνια της κυβέρνησης.
Οι κυβερνησεις και οι τεράστιες εταιρείες
Οι κυβερνητικές υπηρεσίες υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τη χώρα, εκτελώντας λειτουργίες όπως η απονομή δικαιοσύνης, η άμυνα και οι υποδομές. Αυτά απαιτούν κάποια οργάνωση και, δεδομένου ότι η κυβέρνηση πληρώνει αυτούς τους ανθρώπους, τέτοιες θέσεις εργασίας είναι περιζήτητες.
Ο λόγος είναι ότι γενικά, οι κυβερνητικές θέσεις είναι πολύ δύσκολο να απολυθούν. Οι οργανισμοί που ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο μέγεθος έχουν μεγάλα μειονεκτήματα και οι κυβερνήσεις, ούσες ακόμη μεγαλύτερες από τις εταιρείες, έχουν μεγάλα μειονεκτήματα από αυτή την άποψη.
Ειδικότερα, είναι πολύ δύσκολο για τους αρμόδιους να γνωρίζουν τι κάνουν οι εργαζόμενοι και η αναζήτηση «δωροδοκούμενης» εργασίας σε τέτοιους οργανισμούς τείνει να πολλαπλασιάζεται.
Επιπλέον, υπάρχει μικρό κίνητρο για τους διευθυντές να ενδιαφέρονται ακόμη και για την απόδοση των εργαζομένων, καθώς δεν υπάρχει άμεση ανατροφοδότηση από την αγορά. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες που παρέχονται από την κυβέρνηση δεν καθοδηγούνται από τη λειτουργία της αγοράς και απαιτούν μείζονες εκλογικές ανατροπές ή αλλαγές καθεστώτος ακόμη και για μια μικρή αλλαγή. Ως εκ τούτου, ο μόνος τρόπος για να χάσουν τη δουλειά τους τέτοιοι δωρολήπτες είναι μέσω κάποιας μορφής πολιτικής ανυπακοής.
Η ασφάλεια της εργασίας που είναι εγγενής στο δημόσιο τους καθιστά πολύ ελκυστικές τις θέσεις, ακόμα κι αν δεν πληρώνουν τόσο πολύ όσο η βιομηχανία. Οι εταιρείες παρέχουν πολλά οφέλη εκτός από τον μισθό και αυτό ισχύει γενικά και για την κυβέρνηση. Η ασφάλιση υγείας, η ασφάλιση ανεργίας, οι συντάξεις κ.λπ. είναι όλα διαθέσιμα στους κρατικούς υπαλλήλους. Προσθέστε ασφάλεια εργασίας, ακόμη και για μερικούς από τους χειρότερους επιδόσεις, και θα έχουμε μια γοητεία αυτές τις θέσεις εργασίας, ειδικά σε μέρη όπου η ανεργία είναι υψηλή.
Αυτό, σε συνδυασμό με την επιθυμία μιας κυβέρνησης να παραμείνει στην εξουσία, σημαίνει γενικά μια γιγαντιαία γραφειοκρατική μηχανλη. Επειδή τα χρήματα εξαλείφουν την ανάγκη για κάθε είδους δημοσιονομική πειθαρχία, οι θέσεις εργασίας μοιράζονται σε άτομα που συνδέονται με την πολιτική. Αυτοί μπορεί να είναι πολιτικοί υποστηρικτές, συγγενείς ή ίσως ακόμη και πρώην πολιτικοί αντίπαλοι.
Τα πολιτικά προβλήματα συχνά επιλύονται εύκολα με δωροδοκίες, και αυτές οι δωροδοκίες μπορούν να λάβουν τη μορφή κυβερνητικών θέσεων εργασίας και, φυσικά, οι δωροδοκίες χρηματοδοτούνται από πλαστά χρήματα. Ο μόνος περιορισμός στην επέκταση της κυβέρνησης είναι ο υπερπληθωρισμός, ο οποίος είναι ουσιαστικά ο θάνατος μιας οικονομίας. Ο «καρκίνος» μπορεί να αναπτυχθεί μόνο όσο ο ξενιστής είναι ζωντανός.
Η αυθαιρεσίας στις τιμές και οι προμηθευτές του δημοσίου
Ο «καρκίνος» της κρατικιστικής επέλασης εξαπλώνεται στις εταιρείες μέσω της προμήθειας αγαθών και υπηρεσιών. Δεν εκτελούνται όλες οι κυβερνητικές λειτουργίες απευθείας από την κυβέρνηση. Ο λόγος για τις εξωτερικές προμήθειες είναι προφανής: τα αγαθά και οι υπηρεσίες που δημιουργούνται από το κράτος τείνουν να είναι πολύ χαμηλότερης ποιότητας από τα αντίστοιχα του ιδιωτικού κλάδου. Έτσι, οι κυβερνήσεις θα συνάψουν συμβάσεις για πολλά αγαθά και υπηρεσίες που δεν προσφέρουν από μόνες τους. Αυτά τα συμβόλαια είναι εξαιρετικά πολύτιμα και υπάρχουν πολλές εταιρείες που αναζητούν ενοίκιο που πωλούν αποκλειστικά στο δημόσιο.
Η καθολική ηθική υποχρέωση
Η ικανότητα εκτύπωσης χρημάτων ασκεί, επίσης, μια ακόμη επίδραση στην κυβέρνηση: Αυξάνει την αρμοδιότητα της κυβέρνησης να είναι… οτιδήποτε (όσον αφορά τις λειτουργίες) και τα πάντα (όσον αφορά τα καθήκοντα.
Αυτό συμβαίνει επειδή έχει τη δύναμη του τυπώματος χρημάτων και μπορεί να ισχυριστεί ότι το χρησιμοποιεί για να λύσει οποιοδήποτε κοινωνικό πρόβλημα. Πράγματι, αυτό υπόσχονται οι πολιτικοί.
Ηθικά, η λογική είναι κατανοητή. Εάν έχετε τη δύναμη να τυπώνετε χρήματα, αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφίσει κάθε πόνο.
Ως εκ τούτου, υπάρχει μια ηθική υποχρέωση να λύσουμε τυχόν προβλήματα και αδικίες. Εάν κάποιος υποφέρει, η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση τώρα να παρέμβει. Εάν κάποιος είναι φτωχός ή ανάπηρος ή άρρωστος ή καταπιεσμένος, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να το διορθώσει. Δεν υπάρχει πλέον πραγματικό όριο για την κυβέρνηση, επειδή η κυβέρνηση λειτουργεί σε μια κεϋνσιανή φαντασίωση.
Οι κυβερνήσεις πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν όρια στη δημιουργία νέων χρημάτων. Αντί να μετράτε το καλό ενός προγράμματος έναντι ενός άλλου, που είναι αυτό που αναγκάζεστε να κάνετε με έναν κανονικό προϋπολογισμό, υπάρχουν απλώς περισσότερα χρήματα που μπορούν να εκτυπωθούν για να λυθεί το πρόβλημα μέσω ελλειμματικών δαπανών. Ετσι, δεν υπάρχουν πλέον προσωπικά προβλήματα. Όλα τα προβλήματα ανήκουν στον τομέα αρμοδιότητας της κυβέρνησης χωρίς το διαχωρισμό μιας ατομικής σφαίρας ελευθερίας.
Περισσότεροι άνθρωποι θα αποφύγουν την προσωπική ευθύνη επειδή η κυβέρνηση έχει τη δύναμη της εκτύπωσης χρημάτων και αυτή η εξουσία τους δίνει τη δύναμη και την ευθύνη να προσφέρουν στους ανθρώπους μια καλή ζωή…
Η τυποποίηση των προβλημάτων και ο απρόσωπος κόσμος
Η επίλυση προβλημάτων για τους ανθρώπους σε εθνική κλίμακα τείνει προς ενιαίες λύσεις. Η κλίμακα στην οποία πρέπει να λειτουργούν οι εταιρείες είναι μεγάλη, αλλά για μια κυβέρνηση, η κλίμακα είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Σε συνδυασμό με το μονοπώλιο και τους μακροχρόνιους βρόχους ανατροφοδότησης από την αγορά για τις κρατικές υπηρεσίες, η εξατομίκευση οποιουδήποτε είδους πέφτει στο περιθώριο. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν και οι μεγάλες εταιρείες, γι’ αυτό και ο σύγχρονος κόσμος νιώθει τόσο απρόσωπος. Αντιμετωπιζόμαστε από εταιρείες και κυβερνήσεις ως εναλλάξιμα μέρη. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Για να λειτουργούν λογικά η κυβέρνηση και οι εταιρείες, κάθε άτομο πρέπει να είναι ένα γρανάζι στον τροχό που μπορεί να αντικατασταθεί. Ένα αναντικατάστατο εξάρτημα δεν κλιμακώνεται. Έτσι, οι εταιρικοί και κυβερνητικοί ρόλοι είναι πολύ τυποποιημένοι και το εκπαιδευτικό σύστημα το διευκολύνει αναδεύοντας κομμάτια οδοντωτών τροχών.
Εάν είστε λογιστής, μπορείτε να χωρέσετε σε πολλές διαφορετικές εταιρείες. Μηχανικός, το ίδιο πράγμα. Πράγματι, πολλοί από αυτούς τους ρόλους προστατεύονται από κανονισμούς. Περαιτέρω, η διαδικασία μορφοποίησης σε αυτά τα γρανάζια έχει δώσει σιωπηρά στις κυβερνήσεις μια άνευ προηγουμένου εξουσία. Η κυβέρνηση καθορίζει ποιος μπορεί να κάνει τι μέσω της αδειοδότησης, από το κούρεμα μέχρι την πώληση ακινήτων.
Η κυβέρνηση ελέγχει την προσφορά διαφόρων επαγγελμάτων και έχουμε τεχνητούς φραγμούς σε μερικές από τις πιο επιθυμητές θέσεις εργασίας. Επειδή έχουμε φτιαχτεί να είμαστε γρανάζια σε ένα σύστημα, υπάρχει επίσης μια ισχυρή κυβερνητική τάση να τυποποιεί με άλλους τρόπους.
Η τάση προς μια τυραννική διακυβέρνηση – Η δυστοπία του.. καλού
Δεδομένων όλων των διαθέσιμων χρημάτων και της ηθικής ευθύνης που έχουν αναλάβει, οι περισσότεροι κυβερνητικοί ηγέτες αρχίζουν να εργάζονται προς την εκδοχή της ουτοπίας τους. Μόλις τους δοθεί μια ηθική επιταγή να επιλύσουν όλα τα προβλήματα, είναι ένα σύντομο βήμα για να κατευθύνετε όλη αυτή την προσπάθεια προς κάποιο είδος αντιληπτού ιδανικού.
Εδώ είναι το πρόβλημα: Το ιδανικό απαιτεί ολοκληρωτική «κοινωνική μηχανική» για να λειτουργήσει. Και αυτή η κοινωνική μηχανική οδηγεί γρήγορα στον ολοκληρωτισμό. Η ναζιστική Γερμανία και η ΕΣΣΔ ήταν δύο παραδείγματα χωρών που προσπάθησαν να εισαγάγουν μια ουτοπία μέσω του ολοκληρωτισμού.
Ο τεράστιος ανθρώπινος πόνος που προέκυψε χρηματοδοτήθηκε από fiat χρήματα. Φυσικά, δεν θα καταλήξει κάθε κυβέρνηση να σκοτώνει εκατομμύρια, αλλά οι κυβερνήσεις θα θέλουν να ελέγξουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων τους για να βοηθήσουν στην πραγματοποίηση της ουτοπίας τους.
Η συνήθης στρατηγική για την κοινωνική μηχανική μιας κοινωνίας προς ένα συγκεκριμένο όραμα είναι να πειστούν οι άνθρωποι για τη δικαιοσύνη των αποτελεσμάτων της κρατικής παρέμβασης.
Η προπαγάνδα είναι απόρροια αυτής της επιθυμίας για έλεγχο και τα μέσα, φυσικά, είναι πλαστά χρήματα. Η προπαγάνδα είναι το μόνο πράγμα στο οποίο τείνουν να είναι καλές οι κυβερνήσεις γιατί έτσι ανέλαβαν την εξουσία εξαρχής αυτοί που είχαν την εξουσία.
Επιπρόσθετα, τα χρηματικά ποσά δίνουν στις κυβερνήσεις τη δυνατότητα να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους χωρίς εμφανώς ολοκληρωτικούς νόμους.
Πληρώνοντας για τα αποτελέσματα που θέλουν, μπορούν να οδηγήσουν κοινωνικά τα έθνη τους προς το αποτέλεσμα που θέλουν οι αρχές μέσω οικονομικών κινήτρων.
Συμπέρασμα: Η εξάρτηση από την κυβέρνηση αυξάνεται και κατευθυνόμαστε προς ένα ολοκληρωτικό κράτος από την πίσω πόρτα.
primenews