Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας παραβίασε το ασυμβίβαστο, η εταιρία του πήρε δουλειές από το Δημόσιο ύψους περίπου 900.000 ευρώ, το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε και υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Και επειδή παραιτήθηκε, ορισμένοι νομίζουν ότι το χρέος στον νόμο και στην κοινωνία… ξεχρεώθηκε και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Κι όμως, πρόβλημα υπάρχει και μάλιστα μείζον, και αν δεν αντιμετωπιστεί τάχιστα θα υπονομεύσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα, στους θεσμούς, στο κράτος και στη Δικαιοσύνη.
Ειδικά η Δικαιοσύνη εντυπωσιάζει με τη σιωπή και την απραξία της και σε αυτό το σκαστό σκάνδαλο, το οποίο και έχει αποδειχθεί και το έχουν παραδεχθεί και οι άμεσα εμπλεκόμενοι – δηλαδή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που ανεχόταν βουλευτής του κόμματος να παίρνει δουλειές από το Δημόσιο, και ο κ. Χειμάρας, ο οποίος υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από το αξίωμά του.
Οι συγκρίσεις με το Βέλγιο, που έπιασε την Εύα Καϊλή στα πράσα, ερεύνησε την οικία της και την προφυλάκισε, αλλά και γενικότερα με άλλες χώρες, όπου υπάρχει Δικαιοσύνη και οι δικαστές χαίρουν σεβασμού και εκτιμήσεως από τους πολίτες, είναι αναπόφευκτες.
Στην Ελλάδα, η Δικαιοσύνη απουσιάζει ή αργεί χαρακτηριστικά να παρέμβει στις μεγάλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την κοινή γνώμη και στις οποίες εμπλέκονται ισχυροί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες.
Αυτό συμβαίνει και επειδή πρόσωπα σε θέσεις-κλειδιά έχουν επηρεάσει αρνητικά αυτόν τον κρίσιμο για τη δημοκρατία μας θεσμό, αλλά και λόγω του συνολικού σχεδιασμού του συστήματος απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα.
Ένα σύστημα που λειτουργεί και το οποίο διοικείται από επαρκείς σε γνωστικό επίπεδο και ηθικά αδιάβλητους δικαστικούς λειτουργούς δεν θα μπορούσε να επιτρέψει να μαφιοζοποιηθεί το κράτος, να μένουν ατιμώρητοι για τα εγκλήματά τους οι πολιτικοί απατεώνες και οι μιζαδόροι, και να φτάσει η πατρίδα μας να χρωστά 393,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Μόνο με μια Δικαιοσύνη που σιωπά και απουσιάζει από τις κρισιμότερες υποθέσεις θα μπορούσε να φτάσει το κράτος στο χάλι όπου βρίσκεται σήμερα.