Γυμνοί επισκέπτες περιηγούνται στο μουσείο σύγχρονης τέχνης στη Λυών, σε μια έκθεση για το ανθρώπινο σώμα εντελώς γυμνοί τη βραδιά της Πέμπτης. (BFMTV) ”Μια επιθυμία για ελαφρότητα” σχολιάζουν οι συμμετέχοντες.. προφανώς για τη ”Χαμένη ελαφρότητα του είναι”..
Το να είσαι επιδειξίας και ηδονοβλεψίας είναι πλέον κατοχυρωμένο δικαίωμα στο δυτικό πολιτισμό που έρπει προς το τέλος του αφού κάλυψε το βιο-ιστορικό κύκλο του. Η διαστροφή επιβάλλεται ως κανονικότητα. Από τις ”γυναίκες στις βιτρίνες” των Βρυξελλών στα ανθρώπινα κρέατα-σφάγια του ελευθεριακού καπιταλισμού στη Λυών ως ζωντανά μουσειακά εκθέματα στο βωμό της διαδραστικότητας.
Το μουσείο σύγχρονης τέχνης στη Λυών ήταν réservé το βράδυ της Πέμπτης για γυμνιστές που ανακάλυψαν μια έκθεση για το ανθρώπινο σώμα.
Υποχρεωτική διέλευση από το βεστιάριο το απόγευμα της Πέμπτης για επίσκεψη στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Λυών. Οι επισκέπτες έπρεπε να αφήσουν τσάντες και παλτό, αλλά και πουλόβερ, μπλουζάκια, ακόμη και εσώρουχα.
Μια “ιδιόρρυθμη” στιγμή
Η έκθεση, που αυτή τη στιγμή είναι αφιερωμένη στο ανθρώπινο σώμα, προορίζεται για γυμνιστές. Περισσότερα από 250 άτομα γδύθηκαν κατά τη διάρκεια της βραδιάς για να περιηγηθούν στους διαδρόμους του μουσείου.
“Έχουμε πραγματικά μια προσέγγιση ίσου προς ίσο με το μοντέλο και είναι αλήθεια ότι συγχωνευόμαστε στην έκθεση. Είναι ενδιαφέρον γιατί δεν το νιώθουμε αυτό όταν είμαστε ντυμένοι”, υπογραμμίζει ο Frédéric Martin, πρόεδρος της Γαλλικής Ομοσπονδίας Γυμνισμού. στο Rhône-Alpes, στο μικρόφωνο του BFMTV.
Για τον Έρικ, είναι μια ευκαιρία να ασκήσει τον γυμνισμό σε άλλο περιβάλλον. «Υπάρχει η επιθυμία για ελαφρότητα, να κάνουμε κάτι ασυνήθιστο», εξηγεί.
“Η επιθυμία να ζήσεις μια ελαφρώς ασυνήθιστη στιγμή. Να ζήσεις μια γυμνιστική στιγμή σε ένα μέρος που, βασικά, δεν είναι”, συνεχίζει ο γυμνιστής. Ουσιαστικά η κατάκτηση του δημόσιου χώρου θεωρείται νίκη. Η καταπάτηση του δημόσιου από το ιδιωτικό από την ιδιωτικότητα είναι και εδώ προς το συμφέρον του συλλογικού;
Το μουσείο έπρεπε να προσαρμόσει την οργάνωσή του για να φιλοξενήσει τη βραδιά όπως καμία άλλη «με συγκεκριμένες διαδρομές ώστε [οι επισκέπτες] να μην φαίνονται από έξω», διευκρινίζει η Isabelle Bertolotti, η διευθύντρια των χώρων.
Από τους γυμνίτες … στους γυμνιστές..
Ο δικαιωματισμός του γυμνισμού εμπεριέχει ίσως ασυναίσθητα τη νοσταλγία επιστροφής ενός απωλεσμένου Παραδείσου μόνο που ο Παράδεισος των γυμνιστών είναι ένας ακόμη Τεχνητός Παράδεισος μια στρεβλή παραμόρφωση του αρχετύπου.
Ο χριστιανισμός δεν είναι ένας πουριτανισμός μια τυφλή προσκόλληση σ΄έναν τυφλό ηθικισμό κάτι που αποδεικνύεται σε πλήθος παραδείγματα αγίων όπως στη γυμνότητα της ερήμου της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, στους σαλούς Άγιο Ανδρέα δια Χριστόν σαλό που έμπαινε στα χαμάμ των γυναικών και κυκλοφορούσε γυμνός ή στο συνάδελφό του στην άγια τρέλα της ταπείνωσης τον Άγιο Βασίλειο της Μόσχας που ήταν γυμνός στη παγωνιά αλλά πολύ περισσότερο τεκμηριώνεται στους γυμνίτες που αποτελούσαν μια μερίδα ασκητών που είχαν επιλέξει την ακραία ασκητική στην Ανατολή. Δεν απορρίπτει το γυμνό a priori για τη γύμνια του. Είναι και εδώ η διαχείριση του μέσου…Οι γυμνίτες λοιπόν ασκήτευαν στην έρημο απαλλαγμένοι από κάθε είδους ενδυμασία, αναζητώντας την εμπειρία της ζωής προ της πτώσης. Η ύπαρξη της ασκήσεως της γυμνότητας στοχεύει κυρίως στην πολύκαιρη μόνωση, στον υποπιασμό του σώματος και την τέλεια ένδεια. Η άσκηση της γυμνότητας αποτελούσε έναν τρόπο αυτοταπείνωσης και έκφρασης της δυσαρέσκειάς τους για τη χαμένη παραδείσια απάθεια ή ακόμη και έναν τρόπο αφύπνισης των άλλων.
Άλλοι δε, ήταν γνωστοί ως ανυπόδητοι . Μέσα στις πηγές εντοπίζουμε ασκητές, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων ήταν ότι κρατούσαν τα πόδια τους γυμνά και εκτεθειμένα. Συνήθως, περιφέρονταν γυμνοί στην έρημο, αναζητώντας και αυτοί την την αδαμική εμπειρία. Πρόκειται για εξαιρετικά λιπόσαρκους ανθρώπους, οι οποίοι
αντιμετώπιζαν με καρτερία το κρύο, τη ζέστη, τη βροχή και όλα τα στοιχεία της
φύσης..
Οι γυμνιστές απαλλαγμένοι από το ρούχο τους αλλά όχι από τα πάθη τους ενώ οι γυμνίτες ή οι σαλοί γνήσιοι ακτιβιστές της Ορθόδοξης πνευματικότητας οδηγούνται στη γυμνότητα αφού έχουν φθάσει στην απάθεια δια της νέκρωσης των παθών μέσω της ασκητικής…Οι γυμνιστές είναι αιχμάλωτοι του ανομολόγητου υλισμού τους και ο γυμνισμός εδώ είναι έκφραση και προέκταση της εξάρτησης του φιλοηδονισμού ενώ οι γυμνίτες είναι απελεύθεροι αφού απεκδύθηκαν την του σώματος χρείαν……Η ελευθεριότητα στους δεύτερους είναι συνέπεια της πνευματικής τους απελευθέρωσης ενδεδυμένοι το Χριστό έχοντες ένδυμα σωτηρίας…..
Η ασκητική δεν είναι μια μεμονωμένη θεολογική στάση ζωής αλλά και μια φιλοσοφική στάση ζωής…..
Όχι μόνο οι Στωικοί και οι Κυνικοί είχαν ασκητικές τάσεις αλλά ως και οι Επικούριοι που είχαν ως δόγμα την ηδονή – “..τὴν ἡδονὴν ἀρχὴν καὶ τέλος λέγομεν εἶναι τοῦ μακαρίως ζῆν..” (Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου, Προς Μενοικέα)– έδιναν μια άλλη προοπτική καθώς ο ηδύς βίος και η ηδονή γεννάται από τη νήψι από τον νήφων λογισμό την νηπτικότητα θα λέγαμε φιλοκαλικά. “Οὐ γὰρ πότοι καὶ κῶμοι συνείροντες οὐδ’ ἀπολαύσεις παίδων καὶ γυναικῶν οὐδ’ ἰχθύων καὶ τῶν ἄλλων ὅσα φέρει πολυτελὴς τράπεζα τὸν ἡδὺν γεννᾷ βίον, ἀλλὰ νήφων λογισμὸς καὶ τὰς αἰτίας ἐξερευνῶν πάσης αἱρέσεως καὶ φυγῆς..”. (Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου, Προς Μενοικέα)
Ο ακραίος κομφoρμισμός στη Δύση που συντηρεί πλέον ένα ολοκληρωτισμό όπως αποδείχθηκε τα χρόνια του covid19 κάνει μερίδα του πληθυσμού ν΄αναζητεί γυμνές επαναστάσεις στημένες εξεγέρσεις μ’ εύκολες δοτές νίκες από ένα σύστημα που είναι φιλικό σε κάθε ροζ….και ρουζ.. Ο υποταγμένος δυτικός άνθρωπος ανακατευθύνεται εκτονωτικά σε κατάρριψη κοινωνικών ”στερεότυπων” ως και της κοινής λογικής παρά στην ανατροπή πολιτικών που γεννούν το πολιτικοκοινωνικό αδιέξοδό του.
Γυμνισμός, από την κοινωνία στην αγέλη;;; To ένδυμα δεν είναι ένα στάδιο πολιτισμικής κατάκτησης κι εξέλιξης του ανθρώπινου είδους; Oλοταχώς προς τα πίσω αυτή είναι η πρόοδος;
Θα ήταν σε ένα βαθμό κατανοητό αν αυτή η τάση αφορούσε επαναστατημένα νέα άτομα που βιώνουν μια παροδική φάση γενικευμένης αμφισβήτησης αλλά εδώ βλέπουμε μια όψιμη ετεροχρονισμένη με πολλά χρόνια καθυστέρηση ”επανάσταση σωμάτων” κυρίως ηλικιωμένων που αποφάσισαν να συντομεύσουν το τέλος τους ”- και είπε, Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί.” (Ιώβ 1:21)
Είναι ένα σύνδρομο μειονεξίας που θέλουν ν΄αποβάλουν; Eπιχειρούν να συμφιλιωθούν με ένα σώμα που έχουν απορρίψει; Ψυχοθεραπεία;
Tα αντίστοιχα γυμνά σώματα ενός Τζιακομέτι δεν προκαλούν.. τον οίκτο όπως εδώ γιατί η μεγάλη τέχνη ξέρει πάντα να πετυχαίνει την αναγωγή στο πνευματικό. Αξιοθρήνητοι άνθρωποι μπλοκαρισμένοι στην επίγεια Εδέμ της Δύσης σε μια FAKE Γη της Επαγγελίας!
dimpenews.com