11 Ιουλίου 2011. Ώρα 5.50. Η περιοχή του Μαρί συγκλονίζεται από φοβερή έκρηξη. Το ωστικό κύμα που προκλήθηκε ήταν τεράστιο. Απλώθηκε ταχύτατα σε ολόκληρο το νησί. Μεταφέροντας σε κάθε γωνιά του το μήνυμα του ολέθρου. Και της αστείρευτης οδύνης την οποία προκάλεσε.
Εκείνο το πρωινό ήταν πολύ διαφορετικό. Άγριο. Απότομο. Τρομακτικό. Η φοβερή έκρηξη σημειώθηκε στον χώρο όπου φυλάσσονταν σε στοιβάδα 98 εμπορευματοκιβώτια με πυρίτιδα και άλλα συναφή υλικά. Αρκετά για να σκορπίσουν τον όλεθρο. Ένα τεράστιο σύννεφο μαύρου καπνού σαν πελώριο μανιτάρι κάλυψε αρχικά ολόκληρη την περιοχή της έκρηξης. Γρήγορα, όμως, μετατράπηκε σε μαύρο πέπλο θλίψης και πένθους, που κάλυψε ολόκληρο το νησί.
Ένας τεράστιος κρατήρας στον χώρο στον οποίο εγκληματικά είχαν στοιβαχτεί τα εμπορευματοκιβώτια του ολέθρου, ομοίαζε με πελώριο τάφο. Έτοιμο, μαζί με τα θύματα, να σκεπάσει και τις ένοχες αιτίες. Την ανευθυνότητα, την αμέλεια, την ανικανότητα, τον ερασιτεχνισμό. Όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτείας ευρισκόμενης σε διαχρονικό λήθαργο. Ενός κράτους χαρακτηριζόμενου από εγκληματική ανεπάρκεια. Μιας κοινωνίας παραμένουσας σε νοσηρή παθητικότητα.
Το μέγεθος της τραγωδίας, τα προκλητικά αίτια τα οποία την προκάλεσαν και ο απέραντος πόνος προκάλεσαν ασυγκράτητη οργή στην κοινωνία. Αυθόρμητα εκδηλώθηκε εκείνες τις μέρες, πρωτοφανής αντίδραση από χιλιάδες πολίτες. Οι “Αγανακτισμένοι” γέμιζαν επί μέρες δρόμους και πλατείες. Απαιτούσαν απονομή δικαιοσύνης. Κάθε πλατεία και μια “κηδεία”. Κάθε δρόμος κι ένα “μνημόσυνο”. Παντού πένθος. Παντού πόνος. Παντού η φρίκη να χαράζει τα ανθρώπινα πρόσωπα και να ραγίζει τις καρδιές.
Αυτό ακριβώς έπραξαν οι 13 αθάνατοι. Δεν έτρεξαν να φύγουν την ώρα που έβλεπαν τα εμπορευματοκιβώτια του θανάτου να παίρνουν φωτιά. Δεν κρύφτηκαν για να σωθούν την ώρα που το σαθρό σύστημα άναβε τη θρυαλλίδα στο πρώτο εμπορευματοκιβώτιο. Έμειναν πιστοί στο καθήκον τους. Πάλεψαν μέχρι την τελευταία στιγμή να αποτρέψουν την τραγωδία. Να γλυτώσουν ανθρώπους από τον θάνατο. Να προστατεύσουν την πατρίδα τους από μια φοβερή καταστροφή.
Δεκατρία χρόνια μετά, πολύ λίγα έχουν αλλάξει. Στο κράτος, διάσπαρτα πολλά μικρά «Μαρί» απειλούν ανά πάσα στιγμή μια νέα τραγωδία. Δεκατρείς ήρωες, η Κύπρος σας ευγνωμονεί! Αθάνατοι! Όμως, κάθε πρωινό 11ης Ιουλίου η θλίψη θα πλακώνει τις ψυχές όλων. Η θυσία σας θα μας θυμίζει ότι απαιτείται διαρκής πόλεμος με τον εφιάλτη που καραδοκεί…
*Διασκευή κειμένου του γράφοντος, το οποίο συνόδευσε λεύκωμα για το Μαρί του φωτογράφου Ανίκητου Χατζηχαραλάμπους, που με τίμησε πριν τρεις μήνες με την επιλογή του.
ΠΗΓΗ:https://www.philenews.com/apopsis/arthra-apo-f/article/1489025/13-chronia-mari-13-iroes-mia-tragodia-ki-enas-efialtis-pou-karadoki/