Ποιοι είχαν την δύναμη να επιβάλλουν τα εμβόλια παγκοσμίως; Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν κάπιοιοι που μπορούν να το κάνουν. Απαντήστε στο γιατί…
>Μητροπολίτης Δημητριάδος> Το εμβόλιο είναι δώρο Θεού…
Αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες αλλά και οι παρέες να βρίσκονται σε ένα διαρκές σοκ.
Σύμφωνα με όσα έγιναν μέχρι στιγμής, γνωστά, ο Νίκος Τσούκας κατέρρευσε στο σπίτι του μπροστά στα μάτια των δικών του ανθρώπων. Κλήθηκε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για να τον μεταφέρει στο Νοσοκομείο αλλά ήταν ήδη αργά.
Ήταν παντρεμένος με τη συνταξιούχο υπάλληλο της ΕΡΤ Βόλου, Δέσποινα Τσούκα και πατέρας ενός γιου, από τον οποίο ευτύχησε να δει, δύο εγγονές.
Βιογραφικό
Ο Νίκος Τσούκας, γεννήθηκε στη Μακρινίτσα Πηλίου.
Ασχολήθηκε με τον Πολιτισμό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον αθλητισμό και τα κοινά από το 1974.
Πρόεδρος της Κοινότητας Μακρινίτσας από το 1990 έως το Δεκέμβριο του 2002.
Ειδικός συνεργάτης σε θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Πολιτισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησία, από το 2007 έως το 2010.
Από το 2006 μέχρι τον Ιούλιο του 2013, είχε την ευθύνη των Δράσεων και εκδηλώσεων στο Κοινωφελές Ίδρυμα Νικολάου και Ελένης Πορφυρογένη στην Αγριά Βόλου.
Από τον Σεπτέμβριο του 2013 συμμετείχε στην σύσταση του φορέα Πολιτισμού της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος & Αλμυρού, με τίτλο: «ΜΑΓΝΗΤΩΝ ΚΙΒΩΤΟΣ, για την διάσωση του Πολιτιστικού Αποθέματος», μέχρι σήμερα. Κατείχε την θέση του Γενικού Γραμματέα στο Δ.Σ.
Επίσης συμμετείχε ως μέλος του Δ.Σ. σε Κοινωνικούς και Πολιτιστικούς φορείς.
Έχοντας την ευθύνη για τη σύνταξη του φακέλου για την ένταξη του Δρώμενου, «Οι Μάηδες της Μακρινίτσας Πηλίου», το ΥΠ.ΠΟ.Α. την 7 Φεβρουαρίου 2022 ενέκρινε την εγγραφή του στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, όπως περιγράφεται στη σχετική ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ (48375/07-02-2022).
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Καπανιάρης Α. – Τσούκας Ν. (2014), Οι Μάηδες της Μακρινίτσας. Βόλος: ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. που κέρδισε το «Καυτατζόγλειο βραβείο» του Ε.Κ.Π.Α. για το 2014.
Αλέξανδρος Καπανιάρης – Νίκος Τσούκας (2015), Ήρθαν τα καράβια τα Ζαγοριανά. Όψεις και μνήμες της ναυτιλίας και του εμπορίου στο Ανατολικό Πήλιο (1600 – 1960)
Σε κατάσταση σοκ σύμφωνα με τον Ταχυδρόμο Βόλου βρίσκεται εδώ και λίγα λεπτά η τοπική κοινωνία. «Εσβησε», προδομένος από την καρδιά του, ο πρώην κοινοτάρχης Μαγνησίας, σημαίνον στέλεχος της Μαγνήτων Κιβωτού και πρόεδρος των Παιδοπολιτών Μαγνησίας, Νίκος Τσούκας.
Το άγγελμα του θανάτου του έχει συγκλονίσει την τοπική κοινωνία. Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι δεν μπορούν να πιστέψουν την απώλειά του. Συντετριμμένος ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ.κ. Ιγνάτιος, για την απώλεια ενός στενού συνεργάτη του, επιβεβαίωσε τη θλιβερή είδηση στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, φορτισμένος συναισθηματικά.
Ο Νίκος Τσούκας, σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά, βρισκόταν στο σπίτι του, όταν κατέρρευσε μπροστά στα μάτια των κοντινών του προσώπων. Κλήθηκε ασθενοφόρο για τη μεταφορά του στο Νοσοκομείο Βόλου, δυστυχώς όμως ήταν ήδη αργά. Περισσότερες πληροφορίες σε λίγο…
Αναπάντεχη θλιβερή είδηση, πριν λίγη μόλις ώρα, ήταν ο θάνατος του Νίκου Τσούκα, Γραμματέα του πολιτιστικού φορέα της Μητρόπολης Δημητριάδος Μαγνήτων Κιβωτός . Γεννημένος στη Μακρινίτσα του Πηλίου, ο Νίκος Τσούκας ασχολήθηκε με τον πολιτισμό, την τοπική αυτοδιοίκηση, τον αθλητισμό και τα κοινά από το 1974. Διετέλεσε Πρόεδρος της άλλοτε Κοινότητας Μακρινίτσας από το 1990 έως το 2002, ειδικός συνεργάτης σε θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Πολιτισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Μαγνησίας από το 2007 έως το 2010, ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Αποφοίτων Παιδοπόλεων, ενώ από το 2013 συμμετείχε ενεργά στην δημιουργία του πολιτιστικού φορέα της Μητροπόλεως Δημητριάδος «Μαγνήτων Κιβωτός», στον οποίο υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου με προσωπική επιλογή του Μητροπολίτη κ. Ιγνατίου, και του οποίου κυριολεκτικώς υπήρξε η ψυχή. Επίσης εργάστηκε εντατικά για την εγγραφή του εθίμου των «Μάηδων της Μακρινίτσας» στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, όπως και έγινε στις αρχές του 2022.
Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου εκφράζει τα βαθύτατα συλλυπητήρια της στους οικείους και τους φίλους του. Στη φωτογραφία, ο Νίκος Τσούκας μιλά στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών και μια πλειάδα φορέων προς τιμήν της Αποστολίας Νάνου-Σκοτεινιώτη, τον Μάρτη του 2024.
Ο ιστότοπος Cosmopoliti (γράφει ο Βασίλης Νάτσιος) αποχαιρετά τον Γιώργο Χριστόπουλο που έφυγε ξαφνικά από ανακοπή καρδιάς
Πάμε τώρα να δούμε πως ο Βασίλης Νάτσιος στον γνωστό ιστότοπο Cosmopoliti αποχαιρετά συγκλονισμένος τον Γιώργο Χριστόπουλο ο οποίος επίσης έφυγε από ανακοπή καρδιάς.
-Ο Γιώργος λάτρευε το Λουτράκι. Του άρεσε να πηγαίνει έστω και για ένα διήμερο. Στο αγαπημένο του Λουτράκι τον πρόδωσε η καρδιά του μια ήσυχη μέρα του Αυγούστου…
Το τι μπέρδεμα γινόταν κάθε φορά που μιλούσαμε για την Νταίζη, δεν περιγράφεται. Εκείνος να μου λέει για την Νταίζη Σεμπεκοπούλου και εγώ να έχω στο μυαλό μου την Νταίζη Λεμπέση. Κολλητός φίλος και με τις δύο, o Γιώργος Χριστόπουλος μου έλεγε διάφορες ιστορίες κι όταν δεν μου διευκρίνιζε ποια Νταίζη εννοούσε, σκεφτόμουν αμέσως Λεμπέση. Κι άρχιζαν οι παρεξηγήσεις μεταξύ μας, πάντα με γέλιο. Το γέλιο ήταν το Α και το Ω όταν ήσουν με τον Γιώργο. Είτε συμφωνούσες μαζί του είτε διαφωνούσες, η συζήτηση κατέληγε σε πολλά γέλια. Συνήθως η αφορμή ήταν κάποια θεατρική παράσταση. Ο Γιώργος δεν άφηνε θέατρο για θέατρο. Όσο κουρασμένος κι αν ήταν, όση δουλειά κι αν είχε την επόμενη μέρα στην Αποκεντρωμενη Διοίκηση Αττικής, πήγαινε σχεδόν κάθε βράδυ στο θέατρο, ειδικά αν ήταν να δει δουλειά φίλων. Όπως και δεν υπολόγιζε τίποτα για τη Θεσσαλονίκη. Έπαιρνε το αεροπλάνο έστω και για μια μέρα, ώστε να δει παράσταση.
Τον γνώρισα άπειρα χρόνια πριν, σε μια παράσταση του Γιάννη Λασπιά. “Μετά θα πάμε για φαγητό, θα΄ρθει κι ο Χριστόπουλος μαζί μας”. Διότι ο Γιώργος ήταν και καλοφαγάς και ήξερε και τα καλύτερα στέκια όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και εκτός. Κοσμογυρισμένος σε όλη την Ελλάδα, ήξερε να σου πει πού θα βρεις τα καλύτερα κεφτεδάκια, τα καλύτερα παϊδάκια, τις καλύτερες τηγανητές πατάτες και τις καλύτερες πίτες. Όπως αυτές που φάγαμε στο Σύνταγμα πριν τρεις μήνες μαζί με τον Σπύρο Σιακαντάρη και μας έδωσες και πακέτο να΄χουμε στο Τέχνης… Αχ ρε Γιώργο, θα μας λείψει η παρέα σου, το χαμόγελό σου και η οξυδέρκεια της σκέψης σου. Και οι κριτικές για τις παραστάσεις που έγραφες θα λείψουν. Ίσως να μην άρεσαν σε κάποιους γιατί δεν έκρυβες την αλήθεια, όπως είχες το δικό σου στίγμα και όλοι ήθελαν να διαβάσουν τι θα έγραφες. Κι όλοι σ΄ αγαπούσαν…
Όταν ήταν έφηβος, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, έκανε παρέα με την Βούλα Ζουμπουλάκη. Οικογενειακοί φίλοι με τον Δημήτρη Μυράτ και την Βούλα Ζουμπουλάκη, ήταν οι πρώτοι ηθοποιοί που είδε στη σκηνή, μικρό παιδάκι. “Το παιχνίδι του έρωτα και του θανάτου” ήταν η παράσταση, στο Θέατρο Αθηνών. Από τότε, η μαγεία του θεάτρου τον κέρδισε. Όταν ο Δημήτρης Μυράτ δεν μπορούσε να πάει με την Βούλα σε κάποια πρεμιέρα, την συνόδευε ο Γιώργος. Κι όλοι ρωτούσαν να μάθουν ποιος ήταν ο νεαρός κύριος που ήταν μαζί της. Από εκείνη την πρώτη παράσταση στο Θέατρο Αθηνών, πέρασαν πολλά βράδια που ο Γιώργος καθόταν στην πλατεία κάποιου θεάτρου και απολάμβανε τη μυσταγωγία του. Κι όσο κι αν απογοητευόταν από κακές παραστάσεις, αμέσως κανόνιζε ποια θα ήταν η επόμενη που θα παρακολουθούσε.
Ο Γιώργος λάτρευε το Λουτράκι. Του άρεσε να πηγαίνει έστω και για ένα διήμερο. Στο αγαπημένο του Λουτράκι τον πρόδωσε η καρδιά του μια ήσυχη μέρα του Αυγούστου… «Ας είναι όμορφος, χαρούμενος και χαμογελαστός ο Αύγουστος και ας μας χαρίσει όσο περισσότερες μαγικές προσωπικές στιγμές γίνεται» είχε γράψει στο facebook για να καλωσορίσει το φετινό Αύγουστο… Από εδώ και πέρα ο Αύγουστος έχασε το χαμόγελό του, όπως χάσαμε εμείς τον χαμογελαστό Γιώργο μας…
Καλή μετάβαση στο αιώνιο φως…
Υ.Γ: Μου έλεγε: “Νάτσιε, εσύ θα μου κάνεις το αφιέρωμά μου”. “Ούτε να το σκέφτεσαι” του απαντούσα. Πού να το φανταστώ ότι θα έβγαινες αληθινός…