Κύπρος: Πού πάμε πενήντα χρόνια μετά τον ξεριζωμό, για το άγνωστο;

Δυστυχώς για 50 τόσα χρόνια το ψυχοπλάκωμα ενός ολόκληρου λαού ούτε αντιμετωπίστηκε ούτε θεραπεύθηκε, ούτε και απασχόλησε με την απαιτούμενη σοβαρότητα που επιβάλλουν οι καταστάσεις σε μικρό νησί όπως το δικό μας στη συγκεκριμένη γεωστρατηγική θέση, που δεν επιτρέπει ούτε εφησυχασμό, ούτε αδιαφορία… Κι όμως αποτύχαμε ως λαός και ως ηγεσίες ακόμη και να πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη μαύρη μοίρα μας.

Η Τουρκία είναι ένας ισχυρότατος αντίπαλος  που κατά και στη Δύση και στην Ανατολή και καταφέρνει να εξασφαλίζει ανταλλάγματα διαχρονικά, σε καίριους σταθμούς της παγκόσμιας ιστορίας και όχι απλώς της γειτονιάς μας. Τα βόρεια σύνορα της με τη Σοβιετική Ένωση παλαιότερα και τώρα με τη Ρωσία αλλά και κράτη που προκαλούν αναστάτωση στο διεθνές σκηνικό όπως το Ιράν αποτελούν ισχυρό χαρτί που γνωρίζει πολύ καλά πώς να το εξαργυρώνει η τουρκική ηγεσία.

Οι υποδείξεις Σαμαράκη πάντα επίκαιρες  στο δια ταύτα

«Ή θα διαλέξεις τη σιωπή για να μη χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου, ή θα αντιδράσεις, θα αντισταθείς, θα αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα…

– Θα μιλήσω. Η σιωπή είναι φυγή, λιποταξία.

– Καλά πάμε. Η σιωπή, η αδιαφορία, η απάθεια αντίκρυ στη θέα του κόσμου μας δεν ταιριάζει σ’ ένα παιδί, σ’ έναν νέο όπως εσύ.

– Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι, αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα!»

Εμείς τι διάλεγουμε; Τι θέλουμε και πως το επικοινωνούμε σε όλους όσους την εξουσία στα χέρια τους μικρή ή μεγάλη για να λαμβάνουν αποφάσεις για εμάς;

Φιλελεύθερος