Μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων γύρω μας έχουν πειστεί ότι η επαπειλούμενη κατάργηση των μετρητών ανά τον κόσμο είναι “καλή”.
Χωρίς πολλή σκέψη, παραδίδουν αδιαμαρτύρητα τον έλεγχο της ρευστότητάς τους σε ένα σύστημα διακυβέρνησης που έχει τη δυνατότητα να δεσμεύσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία τους με το πάτημα ενός κουμπιού.
Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν κατανοήσει τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στις ζωές τους, οι οποίες θα είναι άμεσες και τραγικές καθώς θα περιοριστεί η ελευθερία τους και η προσωπική τους ζωή.
Χωρίς μετρητά εξαλείφονται οι όποιες επιλογές έχουν οι άνθρωποι να διαχειριστούν από μόνοι τους τα έστω και τα λίγα χρήματα που βγάζουν.Στο τέλος κανείς δεν θα μπορεί ακόμα και να δώσει μία βοήθεια στον ανήμπορο συνάνθρωπό του, επειδή θα είναι παράνομη οποιαδήποτε διακίνηση χρήματος.
Ακόμα και το χαρτζιλίκι στο παιδί, εφόσον είναι αδήλωτο, αποτελεί τυπικά μία ποινική πράξη.
Γιατί σύμφωνα με ορισμένους «ειδικούς», υπάρχει επείγουσα ανάγκη να καταργηθούν τα μετρητά από την οικονομία;Θεωρείται – όπως μας λένε – ότι τα μετρητά παρέχουν στήριξη στη «σκιώδη οικονομία» και επιτρέπουν τη φοροδιαφυγή.
Μια άλλη αιτιολόγηση για την κατάργηση τους είναι ότι, σε περιόδους οικονομικών κλυδωνισμών, που ωθούν την οικονομία σε ύφεση, τη ανάγκη για μετρητά επιδεινώνει την ύφεση — γίνεται παράγοντας που συμβάλλει στην οικονομική αστάθεια.
Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι, στον σύγχρονο κόσμο, οι περισσότερες συναλλαγές μπορούν να διευθετηθούν μέσω ηλεκτρονικής/ψηφιακής μεταφοράς κεφαλαίων.Τα χρήματα στον σύγχρονο κόσμο είναι υποτίθεται συμβατικές αξίες, όπως αναφέρει το bankingnews.gr
Η εμφάνιση του χρήματος και η μετατροπή του σε εμπόρευμα
Τα χρήματα εμφανίστηκαν επειδή οι ανταλλαγές αγαθών (ο αντιπραγματισμός) δεν μπορούσαν να στηρίξουν την οικονομία της αγοράς.
Ένας κρεοπώλης, που ήθελε να ανταλλάξει το κρέας του με φρούτα, μπορεί να μην μπορούσε να βρει έναν οπωροκαλλιεργητή που ήθελε το κρέας του, ενώ ο αγρότης φρούτων που ήθελε να ανταλλάξει τα φρούτα του με παπούτσια μπορεί να μην μπορούσε να βρει έναν τσαγκάρη που ήθελε τα φρούτα του.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρήματος είναι ότι είναι το γενικό μέσο ανταλλαγής.
Έχει εξελιχθεί ως το πιο εμπορεύσιμο εμπόρευμα.
Σε αυτή τη διαδικασία, ο Mises έγραψε: «…θα υπήρχε μια αναπόφευκτη τάση τα λιγότερο εμπορεύσιμα από τη σειρά αγαθών που χρησιμοποιούνται ως μέσα ανταλλαγής να απορρίπτονται ένα προς ένα έως ότου έμεινε μόνο ένα εμπόρευμα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε παγκοσμίως ως μέσο ανταλλαγής, με μια λέξη, χρήματα».
Ομοίως, ο Rothbard υποστήριξε : Όπως στη φύση υπάρχει μεγάλη ποικιλία δεξιοτήτων και πόρων, έτσι υπάρχει ποικιλία στην εμπορευσιμότητα των αγαθών.
Ορισμένα αγαθά έχουν μεγαλύτερη ζήτηση από άλλα, μερικά μπορούν εύκολα να διαιρεθούν σε μικρότερες μονάδες χωρίς απώλεια αξίας, άλλα πιο ανθεκτικά σε μεγάλες χρονικές περιόδους, άλλα πιο εύκολο να μεταφερθούν σε μεγάλες αποστάσεις.
Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα συμβάλλουν στη μεγαλύτερη εμπορευσιμότητα.
Είναι σαφές ότι σε κάθε κοινωνία, τα πιο εμπορεύσιμα αγαθά θα επιλέγονται σταδιακά ως μέσα ανταλλαγής.
- Καθώς επιλέγονται όλο και περισσότερο ως μέσα, η ζήτηση για αυτά αυξάνεται λόγω αυτής της χρήσης και έτσι γίνονται ακόμη πιο εμπορεύσιμα.Το αποτέλεσμα είναι μια σπειρωειδής κίνηση που ενισχύει το φαινόμενο: μεγαλύτερη εμπορευσιμότητα προκαλεί ευρύτερη χρήση ως μέσο που προκαλεί μεγαλύτερη εμπορευσιμότητα κ.λπ.
- Τελικά, ένα ή δύο εμπορεύματα χρησιμοποιούνται ως γενικά μέσα – σχεδόν σε όλες τις ανταλλαγές – και αυτά ονομάζονται χρήματα.Δεδομένου ότι το γενικό μέσο ανταλλαγής προέκυψε από ένα ευρύ φάσμα εμπορευμάτων, το χρήμα είναι ένα εμπόρευμα.
- Και πάλι, σύμφωνα με τον Rothbard: Τα ο χρήμα δεν είναι μια αφηρημένη λογιστική μονάδα, που μπορεί να διαχωριστεί από ένα συγκεκριμένο αγαθό. δεν είναι άχρηστο κουπόνι μόνο καλό για ανταλλαγή, δεν είναι «αξίωση για την κοινωνία», δεν αποτελεί εγγύηση για ένα σταθερό επίπεδο τιμών.Είναι απλά ένα εμπόρευμα.
Επιπλέον, σύμφωνα με τα λόγια του Mises, «…ένα αντικείμενο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χρήμα εκτός εάν, τη στιγμή που ξεκινά η χρήση του ως χρήμα, έχει ήδη μια αντικειμενική ανταλλακτική αξία που βασίζεται σε κάποια άλλη χρήση».
Γιατί πρέπει να συμβαίνει αυτό;Ο Rothbard εξηγεί περαιτέρω: Σε αντίθεση με τα άμεσα χρησιμοποιούμενα αγαθά των καταναλωτών ή των παραγωγών, τα χρήματα πρέπει να έχουν προϋπάρχουσες τιμές στις οποίες να στηρίζεται η ζήτηση.
Αλλά ο μόνος τρόπος που μπορεί να συμβεί αυτό είναι να ξεκινήσετε με ένα χρήσιμο εμπόρευμα υπό ανταλλαγές και στη συνέχεια να προσθέσετε τη ζήτηση για ένα μέσο στην προηγούμενη ζήτηση για άμεση χρήση (π.χ. για κοσμήματα, στην περίπτωση του χρυσού).
Ως εκ τούτου, το χρήμα είναι αυτό για το οποίο διαπραγματεύονται όλα τα άλλα αγαθά και υπηρεσίες.Μέσα από μια συνεχή διαδικασία επιλογής για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι υιοθέτησαν τον χρυσό ως χρήμα.
karditsastakra